Diktatör Mao, generalleriyle birlikte istişare ederken bahçede bulunan buğdayların oraya bir serçe konar. Serçe bir kaç buğday yer ve uzaklaşır. Bunu gören Mao generallerine döner:
Mao: Bir serçe günde ne kadar buğday yer?
General: Belki bir avuç efendim.
Mao: Ülkede ne kadar serçe var?
General: Yüz milyonlarca efendim.
Mao: O kadar serçe günde bir avuç buğday yese ne kadar buğday gider?
General: Falanca ton buğday gider efendim.
Mao: Bizim boşa verecek buğdayımız yok. Tüm serçeleri öldürün.
Bunun üzerine ülkede seferberlik başlatılır ve 2 milyar serçe öldürülür. Belli bir zaman sonra serçelerin olmayışıyla çekirge ve haşere nüfusu artmaya başlar. Giderek çoğalırlar ve buğday tarlalarını talan ederler. Ardından ülkede 3 yıl sürecek olan bir kıtlık başlar. Bu 3 yıl boyunca da 20 milyon kişi ölür. Kendini akıllı zanneden ve ekolojik dengeye müdahale eden Mao, bedelini ağır öder.
-Bu da gösterir ki, diktatörlerin fikirleri başta mantıklı gelse de arka planı daima boştur, felakettir...