komutanım ben g shark. komutanım yoğun ateş altındayız komutanım. destek talep ediyoruz. tamam.

komutan: g shark ben x yarbay. dayanın aslanım desteği gönderiyorum lakin yoğun atıştan size ulaşamıyoruz. aşağısını görüyor musun evladım ne durumdalar ?

g: komutanım burası cehennem gibi. komutanım acil destek *gümmmmmmm"

ben hayatımda ne böyle bir ses ne böyle bir sarsıntı hissettim. tüm vücuduma taş parçaları çarpıyordu. nasıl canım acıyor size anlatamam. gözüm karardı, kulaklarım patlayacak gibi çınlıyor. çok sıcak hissediyorum kendimi. bir baktım yerde uzanır vaziyetteyim.

düşüvermişim olduğum yere. kafayı kaldırdım ki mevzi cayır cayır yanıyor. gündüz gibi aydınlatıyor etrafı. kafamda bir sıcaklık hissettim. eli zütürdüm kanıyor.

hemen sağıma solum baktım bi uzuv parçalanmış mı diye. sağlam duruyor hepsi ama hiçbir şey hissetmiyordum o anda. çok kötü bir duygu çok. mevziye tekrar baktım ki paramparça olmuş. irtibat yollarına dökülmüş. mehmet'e baktım ama dağılan betonun öbür tarafında kaldı. göremiyorum hiçbir şekilde

oraya ulaşmam lazım dedim. hareket ettim ama her yanım batıyor. derin bir soluk aldım ve tekrar denedim. kendimi en fazla 10 cm yana atabildim. "mehmettt" diye bağırdım... ses yok... "mehmett... lan mehmetttt." diye bağırdım ses yok... ulaşabilmek için bir yol bakındım ama oraya varmak için molozları aşmam gerekiyor ve onun için de ayağa kalkarsam da kabak gibi ortaya çıkacağım için beni indirmeleri en fazla 2-3 saniye sürer.

tekrar seslendim ama ses alamıyordum geriye. "öldü" dedim içimden. hani hem çok şiddetli bir hüzün ve ondan da büyük bir öfke doldu içime. şöyle yukarı doğru bakıp "hamile bir eşi vardı. çocuğunu göremedi lan. huur çocukları çocuğunu göremedi." diye bağırdığımı hatırlıyorum duyacaklarmış gibi. belki de duymuşlardır bilemiyorum. adam canını bana emanet etti lan. koruyamadım onu. koruyamadım...

o anda telsiz sesini işittim hafiften.

k: g sharkkkk... iyi misiniz oğlum... allahını seversen bir şey söyle... g sharrkkkkkk malumet ver evladım iyi misiniz ?

g: ben iyiyim komutanım. hareket edemiyorum sadece. mehmet'e seslendim ama cevap vermiyor. öldü sanırım komutanım.

k: aslanım size doğru 20 kişilik bir grup yaklaşıyor. 500 mt mesafedeler. çocuklar yardımına geliyor. hadi aslanım bi gayret. ateş etmen lazım. anlıyor musun g shark ? cevap ver evladım.

g: anlaşıldı komutanım.

o andaki ruh halimi ifade etmek çok zor. hem inanılmaz bir acı yaşıyorum, hem de inanılmaz bir öfke... aslında ölmüş olduğum gerçeğini de idrak etmeye başladım özellikle mehmet'ten sonra. hani hep bi kurtulacaz bu durumdan umudu vardı lakin mehmet'in ölmesi ve 20 kişilik grup lafını duyunca bunun çok daha iyi idrak ettim

aşağıya baktım ki cehennem. oradaki mevzi de alevler içinde ama çocuklar hala aslanlar gibi karşı ateş veriyorlar. bunu izli mermilerin güzergahlardan anlıyorsunuz. karşıdan 100 kurşun geliyor. bizim taraftan karşıya 1 tane gidiyor ama olsun. yaşıyor çocuklar hala bunu biliyorsunuz.

silahın kurma kolunu çekip mermiyi verdim ağzına. biraz daha toparlanmıştı bünye. hareket etmeye çalıştığım zaman canım ilk andaki gibi yanmıyordu. başladım ben de mümkün olduğunca hareket ederek ateş etmeye. tek'e aldım silahı da. ben zaten tek kurşun atıyordum peşinde onlarcası karşıdan geliyordu. bin kanascı da pusuda iyi biliyorum. kafayı kaldırdığım gibi indirecek

böyle ateş ede ede, sürüne sürüne, yer değiştire değiştire ne kadar zaman geçti bilmiyorum ama son şarjörü taktığımı hatırlıyorum. "10 dakika daha oyala g shark" dedim... aşağıdakileri kurtarmaya vakit kalsın çocuklara... 10 dakika daha... " bilmiyorum 10 dakika oyalayabildim mi ama tetiğe son dokunduğumda o "tık" sesini duydum anda her şeyin bittiğini anladım.

olduğum yerde sırtımı hendeğe verdim. çok garip bir ruh hali kapladı içimi. çok korkmuyordum öyle. aslında hiçbir şey hissetmiyordum. öylece dağlara bakıyordum. sonra gene telsizin sesi geldi kulağıma.

k: evladım 300 mt mesafe var. ateş et evladım çok iyi gidiyorsun. ateş et aslanım...

g: cephanem bitti komutanım...

telsizde dünyanın en cızırtılı sessizliği oluştu işte...