Altıma sıçıyor olmalıydım, korkudan hiçbir şey hissetmiyordum, birden la gardaş çekilsene, dedi bozuk ankara şivesiyle. Kapıda dikeldiğimi farkettim, bir sorun yoktu, sadece çıkıp gidecekti, rahatlamıştım, derin bir nefes aldım. Çıkıp gidecekti, bir sorun yoktu, ne diyordum ben ? Çıkıp giderse dakikalar sonra katilim olacaktı. Daha ne kadar büyük bir sorun olabilirdi dıbınakoyim ? Eliyle beni itip, kapıdan çıkıp gitmişti, Kağan geldi lavaboya, abi iyi misin ya ? garipsin bu gün ? dedi.

Kağan iyi kalpli ama salak bir çocuktu, sorma kağan yan masada oturan adamlardan birisiyle buraya gelirken trafikte kavga ettik, sorun çıksın istemiyorum, o yüzden kalkmak istiyorum dedim. Olumluydu.

Abi öyle desene ya, bizde neyi var diyoruz, Ezgiye de bağırdın zaten, tamam abi, uzak bir masaya geçeriz dedi. Pek de olumlu değildi. Kalkmassak Ezginin beyni masadan akıyor olacak ve bunu izlerken sadece zırlayabilecekti, bilmiyordu.

Döngü bozulmuştu bir kere, masadan kalkmamıza gerek kalmamıştı, o silah o gece patlamayacaktı, kalkmıştık, bunu ben istemiştim, ve bu yeni bir döngü başlatmıştı, eğer biz oturmaya devam ediyor olsaydık muhtemelen şamdan masaya düşmeyecek, kimse ölmeyecekti.

Şamdanın düştüğü ve garsonun öldüğü döngüyü ben görmemiştim, çünkü önceki silahlı döngüyü ben bozmamıştım, Kağan bozmuştu, bu yüzden Kağan görmüştü, telefonum çaldığında bu yüzden kusuyordu, Kağan bu yükü kaldırabilecek birisi değildi. Ezgi ? Ezgi neyi görmüştü ? Garsona neden seslenmişti ?

Diğer garsonlar şamdanı yerden kaldırmaya, ortalığı temizlemeye çalışıyorlardı, ölümden dönen garson ne demeye çalışmıştı ? Ne borcundan bahsediyordu ? Kafamdaki boşluklar doluyordu. Barmene 2 şişe Jack vermesini söyledim, parasını ödedikten sonra bizimkilere dönüp, hadi gidelim, konuşmamız gerekiyor, dedim.

Neler olduğunu anlamaya başlamıştım. Bulmaca gibiydi her şey ve sanırsam cevap anahtarı bendim.

Lavaboya girdim, birisi elini yıkıyordu, kemerine baktım, silahı belindeydi, tek başıma bir tak yapamazdım, viskinin sarhoşluğu çoktan başlamıştı, viski, evet viski, lavaboda içmiştim, şişesi mermerin üzerinde duruyordu, sadece şişeyi kaldırıp kafasına indirecektim, konsantre olmalıydım, yapabilirdim, hadi ama, hadi. Çoktan ellerini yıkamış ve kapıya yönelmişti, bana doğru geliyordu, yaklaştı, tam karşıma geçip durdu.

Bir şeyler ekgibti. Bu döngüde olan bir şeyi hepimiz atlamıştık. Herkes buradaydı, her şey yazılmıştı. Neyi unutmuştuk ? Neydi o ?

Garson, garsonu unutmuştuk, döngünün içinde o da yer alıyordu.

ilk defa öldüğünde, kendimi sorumlu tutmuştum bundan, eğilip ona bir can borcum olduğunu söyleyip özür dilemiştim. Gözlerini kırpmıştı, ölmeyeceğini biliyordu.

Ölmediği döngüde "borcunu ödedin abi" demişti bana, bundan bahsediyordu işte, olanları gördüm abi, bende oradaydım demek istiyordu.

Sadece bir döngüde mi yer almıştı garson ? Farkında olmadan bozduğu bir döngü var mıydı ? Yeni bir döngü görmüş müydü ? Garsonu bulmamız gerekiyordu.

Garsonu bulmamız gerekiyordu, garson bizim haberimiz olmadan bir döngüye girerse, döngüyü bozmak için ne yapmamız gerektiğini bilmiyor olurduk.

Garson neredeydi ? Meyhanedeydi. Yola çıkma vakti gelmişti.

Nazlıların salonundaydık, aynı masanın etrafında, aynı insanlarla, aynı konuyu konuşuyorduk, Nazlıdan bolca kağıt ve kalem istedim, herkes ne hatırlıyorsa yazacak, gözden kaçırdığım bir şeyler olup olmadığını görecektim, herkes kağıtlarını dolduruyordu.

Kağıtlardan dikkatimi çeken maddeleri seçip kendi kağıdıma doldurduktan sonra, maddeyi kim yazdıysa maddeyle ilgili bilgi alıyor, en ince ayrıntısına kadar anlatmasını istiyordum. Bu bütün maddeler bitene kadar devam ediyordu.

Bonzai bon baba oluyom

" çok büyük bir ses duyuldu, ses mekanın içinde yankılanıyor, herkesin hafızalarında sonsuza kadar devam edecek olan bir yolculuk başlıyordu. "

Kağıtları toplamamın sebebi, aslında gözden kaçırdığım şeyleri görmem değildi, döngü sürekli değişiyor, kimlerin döngüye girip girmediğini öğreniyordum.

Ben Kağan ve Ezgi dışındakilerin hiç bir şeyden haberi yoktu, melih geldi, masayı değiştik, ezgi bağırdı, garson kurtuldu. Ana temaları buydu. Bu masaya ilk defa oturduklarını düşünüyorlardı.

Kağan taksiciyle olan döngü dışındaki bütün döngülerde yer almış, silahlı döngüyü istemeden de olsa o bozmuştu. Bu masaya ilk defa oturmadığımızı biliyordu.

Ezgi garsonun öldüğü döngüde yer almış ve döngüyü bozmuştu. Yeni döngüyü o görecekti, bunu biliyor ve ekliyordu: " Yine aynı masanın etrafında kağıtları doldurmaya başladık." Ezgide bu masaya ilk defa oturmadığımızı biliyordu.

"yine mekanın en ortasındaki masaya oturmuşlardı, birden kalbime bir şey saplandığını hissettim"

Binadan çıkıp arabalara dağıldık, galdaşın arabasına bindim, onlar önden gidiyor biz arkadan takip ediyorduk. Onlar hızlı gidiyor, galdaş temkinli davranıyordu, garson bir döngü başlatmış olabilir, bu döngü bizimle ilgili olabilirdi ve ölebilirdik. Çok dikkatli ilerliyorduk. Arabadan indim, mekandan girdiğimde ilk bizimkileri gördüm. Her yıl olduğu gibi mekanın tam ortasındaki masaya oturmuşlardı.

" O zaman bitmişti ? Bir daha görmeyecektim ? Rahatlamak için erken miydi ? Bir daha bir döngü görürsem ne yapacaktım ? "

"Telefonum çalıyordu, arayan taksiciydi, taksici iyi birisiydi"

"ayağa kalktım, çok yavaş bir şekilde yıllardır oturduğumuz masaya doğru gidiyordum"

Yüzümde salak bir sırıtmayla masaya doğru ilerliyordum, Ezgide bana doğru geliyordu. Onu çok özlediğimi farkettim. Kocaman sarılmıştık, öyle sıkı sarılıyordum ki, göğüs kafesimden geçip kalbime girecek sandım.

Eşşeeek yaa nerelerdeydin sen ? dedi. Yanındayım işte hala inanamıyor musun buna ? dedim esprili bir şekilde. Gülüyorduk, mutluyduk.

Sipariş hala verilmemişti, yıllardır aynı şehirde, aynı mekanda, aynı insanlarla, aynı siparişi veriyorduk.

"Herkesin kalem kağıtları eline aldığını gördükten sonra, ne yapmaları gerektiğini anlatmaya başladım. Herkes kağıtlara, mekanın kapısından girdikten sonra gördüğü, tanık olduğu her şeyi maddeler halinde yazacaktı. Ne gereği var olum ya, sherlock holms'cülük oynamanın ne gereği var ölmedik işte, dedi Cenk. "

"Adresi söyledim ve yola çıktık, yine Neşet Ertaş dinliyordu, ah yalan dünya.."

Garsona seslendim, baba bize iki 70 lik, masayıda güzel bir donat dedim. Yıllardır aynı siparişi veriyorduk.

Eski güzel günlerden, sonsuza kadar unutulmayacak güzel anılardan bahsediyorduk. Zaman hızla geçiyor, yan masadaki adamlar şarkı söylüyor, tepemizdeki şamdan yerini led aydınlatmalara bırakıyordu, garson işi bırakmış, galdaş artık taksicilik yapmıyordu.