öyle sokaklarda sergilenerek para kazanılacak bir yeteneğim yok, el sanatlarında, müzikte, dansta her şeyde sıfırım anlayacağınız. elimden kör eşşek yem yemez zaten bu özelliğim yüzünden yaşadığım şehirde de pek tutunamadım bir umut kalktık istanbul'a geldik ama burada da referans olmadan bir gibim yenilmiyormuş onu anladım. şimdi evde niye değilim önce onu anlatayım.

nereden başlayacağımı bilmiyorum. düşüncelerimi basit ve rutin bir sıraya koymaktan acizim. ben ne yapabilirim ki hayatta kalmak için nitekimde yapamıyorum bundan bir kaç ay öncesine kadar evi barkı olan ailesiyle yaşayan birisiyken şimdilerde sabahın buz gibi ayazında zütü donan ve kadıköy'deki büfeden çiğ döner yiyerek karnını doyuran bir muallaknin tekiyim.