öğrencimi dövdüm anlatıyorum

bu yazıyı milli eğitime vericem hocam başlayın

iyi yapmışsın hocam sıranın üstünde koşmak da ne lan gayet de güzel yapmışsın bişey olmaz bende ilkkokulda çok dayak yemiştim çoğunda da şimdi düşünüyorum hocalar haklıymış yapacak bişi yok

not: sen bu gavatları dinleme öğretmenliği yapanlar bilir benim babam öğretmen cidden zor iş o kadar veletle uğraşmak

@59 haklısın panpa. evet kendimi daha fazla geliştirmeliyim. çabuk alevlenen bir yapım var onu köreltmeliyim. ha deyince olmuyor tabi. zamanla rayına oturacaktır bunlar. eğer belli bi müddet sonra hala aynı devam edersem mesleği bırakırım zaten. bırakayım da hakkıyla yapabilecekler gelsin yerime.

senin gibi öğretmenin anasını avradını gibeyim ben!

zaten üzülmüşsün kalbini kırmak istemem ama, suç sende.Çünkü baştan yüz vermişsin o hareketleri yaptırıcak kadar yüz vermişsin öğrencilerine sonra kalkıp vurmak doğru olmaz. Tepkini baştan belli etseydin o kadar yüz vermeseydin gene hakkın yoktu yapacağın şey 1-2 kere idareye şikayet etmekle tehdit etmek tekrar uslanmassa bunu işleme koymaktı ama olan olmuş sıkma canını..

@16 galiba zaten hala asil değilsin. inşallah ihraç edilirsin panpa.

en iyisini yapmışsın lan ben öğretmen olsam dıbına koyardım sonrada velisini giberdim
öğretmenlik harbi zor meslek uğrasılmaz çoluk çocukla amk

döv artık sıkıldım

dövmek yerine tenefüste çocukla özel olarak konuşabilirdin.

gücün 12,5 yaşındaki bebeye mi yetiyo lan bana gel huur evladı

bizim zamanımızdaki gibi değil ki nesil. biz öğretmenden tırsa tırsa yetiştik. eti senin kemiği benim mantığıyla hocaya teslim edilirdik bizler. dayak yediğimizi ailemize söylesek bi de ailemiz döverdi temizinden. yediğimiz dayakla kalırdık.

teneffüste iken müfettiş bey teftiş için dersinize gelebilir miyim dediğinde ben iyiden iyiye yığıntı haline gelmiştim. eee çaresiz tabiki ne demek dedim ve beraberce derse girdik. ama benim aklım hala o öğrencide ve velisinde idi. çaresizdim, hayatta hiç bu kadar çaresiz duruma da düşmemiştim. veli gelseydi eğer o an ben hiç itiraz etmeyecektim. biliyordum ki herkesin evladı bir taneciktir. kıyamaz kimse. kendinin kıyamadığı evladına birilerinin kötü davranmasını da hazmedemez haklı olarak. ve yine biliyorum ki eğitim sistemimiz dayağa karşı çok ciddi yaptırımlar uygulamıştır.

kafamda bu düşünceler sınıfta müfettiş son ders de bittiğinde bende hafif bir rahatlama çünkü gelmemişti beni rezil kepaze duruma düşerecek davetsiz misafir. dersten sonra müfettiş bey bi kaç konuda düşüncelerini söyledikten sonra teftiş tamamlanmıştı.

anlat panpa

bi an müfettişlerin okulda olduğu aklıma geldi ve ben öğrencinin velisinin okula gelip şikayet ettiğini düşündüğüm an başımdan aşağı kaynar sular dökülmüş gibi hissettim kendimi. o an kısacık öğretmencilik oyunum bir film şeridi gibi gözlerimin önünden geçti gitti. buraya kadarmış dedim içimden. ve öğrencimin peşini bırakarak sınıfıma girdim. sınıfta hiç ses çıkmıyordu. kendimi yine derse vermeye çalışarak öğrencilerle ilgileniyormuş gibi yapmacık bi role büründüm. ama içimde fırtınalar kopuyor ve günün kazasız belasız geçmesi için dualar ediyordum.

bu züt korkusuyla artık sana pandik atsalar laf edemezsin sayın hocam

imza:tokat yiyen, 6.sınıftaki baran.

anlat huur hadi

dinliyom panpa devam et

öğrenciden hala haber yoktu ama. iki ihtimal vardı ya eve gidip olan biten her şeyi ailesine anlatmıştı ya da okuldan kaçıp bi yerlerde gizlenmişti.

benim olmasını istediğim ikinci ihtimal idi. kabus gibi bir gün bitmiş ama bende geleceğe dair korkular belirmişti. o günü atlatmıştım evet ya diğer gün gelirse? öyle ya geç olmuştu ve veli bigün sonra geleyim diye düşünebilirdi.

o gün akşam maç izlemek için okula gittiğimde. -burası küçük bi okul ve heyecan olsun diye bazen maçları okulda perdeye yansıtıp izliyoruz öğretmenler olarak- öğrencimi de orada gördüm. hiçbi şey söylemeden sadece kısa b göz teması kurdum. maçın devre arasında ona doğru baktım ve yanıma gelmesini işaret ettim.

benim kardesimde 6. sinifta eger onu dovduysen pazartesi okula gelip ecdadini gibicem o sari zarfi gotune sokup agzindan cikaricam sonra da burda part part hikaye olarak anlaticam bilmis ol

geldi. yanıma oturttum hemen ve öğrencimin başını okşadım. bu tarafımdan bi özürnameydi aslında öğrencime karşı. o da o anda gülümseyince ve benimle konuşmaya başlayınca anladım ki çocuk kalbinde beni affetmiş. kim bilir belki de affetmedi bilemem orasını. ailesine söyledi mi söylemedi mi orasını da bilmiyorum. tek bildiğim şey öğrencimle aram yine eskisi gibi güzel.

gelecek hafta belki gelir ailesi okula benden şikayetçi olmak için. bilemeyeceğim. ama ben hazırlıklıyım herhangi bi olumsuzluğa pgibolojik olarak.

ve son olarak bazılarınız sövüp saydınız bana. şu konuyu bilmelisiniz ki öğretmenlik dışarıdan görüldüğü gibi yan gel yat tatil yap mesleği değil. olağanüstü bi sabır isteyen, çocuklara karşı karşılıksız sevgi isteyen, adalet isteyen bi meslek. bana küfür eenlerin kaç tanesi öğrencci sayısı 40 olan bi sınıfta derse girdi? kaç tanesi o sıraların üstünde gezecek kadar haylaz olan, ortaokul öğrencisi olduğu halde birbirine ana avrat küfür eden öğrencilerin arasında bulundu? ve bunlar gibi daha birçok olay. yııpratıyor sinirleri azizim. kazın ayağı hiç de sandığınız gibi değil aslında.

ha evet dövmek olmamalı eeee ben de zaten pişman olduğumu dile getirdim. oldu bi kere. hala da üzgünüm, biliyorum o öğrencim o tokadı hiç unutmayacak.