öğrencimi dövdüm anlatıyorum

olay geçen hafta yaşandı. aslında çok sakin biriyim. sabır konusunda da iyi olduğumu söyleyebilirim. ta ki o öğrencim beni çileden çıkarana kadar.

ders teknoloji ve tasarım öğleden sonra son iki saat ve okulda müfettişler var teftiş yapılıyor sinirler hayli gergin. bi de tüm haftanın yorgunluğu var ki üzerimde sormayın gitsin.

öğrencilere görevlerini verdim yapmaları gerekiyor. arada sırada bana çalışmalarını göstermeleri lazım tabi. bi yandan yanıma çalışmalarını getiren öğrencilerle konuşurken bi yandan da sınıfın yaramazlarını idare etmeye çalışıyorum.

arada sessiz olun, yerinize oturun gibilerinden uyarılar yapıyorum. tabi dinleyen yok.

bizim zamanımızdaki gibi değil ki nesil. biz öğretmenden tırsa tırsa yetiştik. eti senin kemiği benim mantığıyla hocaya teslim edilirdik bizler. dayak yediğimizi ailemize söylesek bi de ailemiz döverdi temizinden. yediğimiz dayakla kalırdık.

efenim çocuk da aslında öyle sevimli bi şey ki. 6. sınıf öğrencisi ama boy gelişimi olarak henüz çok gerilerde yaşıtlarından bi de komik bi öğrenci tabi bunun üstüne. ama bütün bu saydıklarım yaramazlık yapıp sinir harbi yaşatmaya da yeterli değil. verdiğim görevle ilgilenmediğini görüyorum, şöyle bir bakış atıyorum -eğitimciler göz teması önemlidir derler- o bakışın etkisiyle yerine oturuyor ben başkalarıyla ilgilenmeye başlayınca yine eski halini alıyor.

bi yandan sabrım taşmaya başlamakla birlikte bi yandan da korkuyorum elimden bi kaza çıkacak diye. çünkü artık son noktaya geldi dayandı sabır ibresi.

o haylaz öğrencimi en son sıraların üzerinde koşarken gördüğümde benim de sabrım son noktayı göstermişti. her şey o an oldu. hiddettn ne yapacağımı bilemedim. yanıma çağırdım hemen ve yüzüne hızlı bi şekilde bi tokat vurdum. vurmamla pişman olmam bir oldu. çünkü kısacık öğretmenlik hayatımda ilk defa bi öğrenciye vurmuştum. öğretmenlik bu olmasa gerekti.

@18 öğretmen misin panpa? öğretmensen bilirsin ki sabrın bittiği noktalar vardır. ha evet çok pişmanım yaptığım hiç güzel bi şey değil ama diyorum ya sabrın bittiği yer. ve elbet bi acemi öğretmen böyle hatalar yapabilir adı üstünde aday öğretmen. kaldı ki ben daha kendimi öğretmen olarak adlandıramıyorum bile. çünkü tam anlamıyla öğretmen olabilmem çok uzun yıllar alacak.

öğrencinin tokatı yemesiyle birlikte sizin bana vurmaya hakkınız yok, babama sizi söyleyeceğim demesi bir oldu. ve kendini dışarı attı koşmaya başladı koridorda. arkasında da ben tabi. onu sınıfa çağırıyorum tam bi rezalet.

bi an müfettişlerin okulda olduğu aklıma geldi ve ben öğrencinin velisinin okula gelip şikayet ettiğini düşündüğüm an başımdan aşağı kaynar sular dökülmüş gibi hissettim kendimi. o an kısacık öğretmencilik oyunum bir film şeridi gibi gözlerimin önünden geçti gitti. buraya kadarmış dedim içimden. ve öğrencimin peşini bırakarak sınıfıma girdim. sınıfta hiç ses çıkmıyordu. kendimi yine derse vermeye çalışarak öğrencilerle ilgileniyormuş gibi yapmacık bi role büründüm. ama içimde fırtınalar kopuyor ve günün kazasız belasız geçmesi için dualar ediyordum.

teneffüs zilinin çalmasıyla birlikte bunaldığım için kendimi hemen dışarı attım sınıftan. ve beni bekleyen acı sonu düşündüm uzun uzun. oysa ne kadar beklemiştim atanmak için dile kolay tam 5 kez sınava girmiştim. en sonunda türkiye 160. olup atanabilmiştim. ama her şey buraya kadarmış diyordum. beklemeye başladım velinin yolunu. o gelecekte okulda kıyameti koparacaktı ve müfettişler hakkımda dosyayı hazırlayıp gerekenleri ilgili yerlere bildirecekti. sonra elime bi sarı zarf tutuşturulacak. o sarı zarfla birlikte de bütün hayallerim yok olacaktı. bekliyordum velinin yolunu kafamda hep bu düşünceler.

teneffüste iken müfettiş bey teftiş için dersinize gelebilir miyim dediğinde ben iyiden iyiye yığıntı haline gelmiştim. eee çaresiz tabiki ne demek dedim ve beraberce derse girdik. ama benim aklım hala o öğrencide ve velisinde idi. çaresizdim, hayatta hiç bu kadar çaresiz duruma da düşmemiştim. veli gelseydi eğer o an ben hiç itiraz etmeyecektim. biliyordum ki herkesin evladı bir taneciktir. kıyamaz kimse. kendinin kıyamadığı evladına birilerinin kötü davranmasını da hazmedemez haklı olarak. ve yine biliyorum ki eğitim sistemimiz dayağa karşı çok ciddi yaptırımlar uygulamıştır.

kafamda bu düşünceler sınıfta müfettiş son ders de bittiğinde bende hafif bir rahatlama çünkü gelmemişti beni rezil kepaze duruma düşerecek davetsiz misafir. dersten sonra müfettiş bey bi kaç konuda düşüncelerini söyledikten sonra teftiş tamamlanmıştı.

öğrenciden hala haber yoktu ama. iki ihtimal vardı ya eve gidip olan biten her şeyi ailesine anlatmıştı ya da okuldan kaçıp bi yerlerde gizlenmişti.

benim olmasını istediğim ikinci ihtimal idi. kabus gibi bir gün bitmiş ama bende geleceğe dair korkular belirmişti. o günü atlatmıştım evet ya diğer gün gelirse? öyle ya geç olmuştu ve veli bigün sonra geleyim diye düşünebilirdi.

o gün akşam maç izlemek için okula gittiğimde. -burası küçük bi okul ve heyecan olsun diye bazen maçları okulda perdeye yansıtıp izliyoruz öğretmenler olarak- öğrencimi de orada gördüm. hiçbi şey söylemeden sadece kısa b göz teması kurdum. maçın devre arasında ona doğru baktım ve yanıma gelmesini işaret ettim.

şimdi bunları yazarken bile kendimden iğreniyorum aslında. çünkü ben mesleğe başlarken demiştim içimden benim öğretmenlerim gibi olmayacağım diye.

@52 haklısın evet.

geldi. yanıma oturttum hemen ve öğrencimin başını okşadım. bu tarafımdan bi özürnameydi aslında öğrencime karşı. o da o anda gülümseyince ve benimle konuşmaya başlayınca anladım ki çocuk kalbinde beni affetmiş. kim bilir belki de affetmedi bilemem orasını. ailesine söyledi mi söylemedi mi orasını da bilmiyorum. tek bildiğim şey öğrencimle aram yine eskisi gibi güzel.

gelecek hafta belki gelir ailesi okula benden şikayetçi olmak için. bilemeyeceğim. ama ben hazırlıklıyım herhangi bi olumsuzluğa pgibolojik olarak.

ve son olarak bazılarınız sövüp saydınız bana. şu konuyu bilmelisiniz ki öğretmenlik dışarıdan görüldüğü gibi yan gel yat tatil yap mesleği değil. olağanüstü bi sabır isteyen, çocuklara karşı karşılıksız sevgi isteyen, adalet isteyen bi meslek. bana küfür eenlerin kaç tanesi öğrencci sayısı 40 olan bi sınıfta derse girdi? kaç tanesi o sıraların üstünde gezecek kadar haylaz olan, ortaokul öğrencisi olduğu halde birbirine ana avrat küfür eden öğrencilerin arasında bulundu? ve bunlar gibi daha birçok olay. yııpratıyor sinirleri azizim. kazın ayağı hiç de sandığınız gibi değil aslında.

ha evet dövmek olmamalı eeee ben de zaten pişman olduğumu dile getirdim. oldu bi kere. hala da üzgünüm, biliyorum o öğrencim o tokadı hiç unutmayacak.

@59 haklısın panpa. evet kendimi daha fazla geliştirmeliyim. çabuk alevlenen bir yapım var onu köreltmeliyim. ha deyince olmuyor tabi. zamanla rayına oturacaktır bunlar. eğer belli bi müddet sonra hala aynı devam edersem mesleği bırakırım zaten. bırakayım da hakkıyla yapabilecekler gelsin yerime.