ürpertici gerçek hayat hikayem

panpalarım öncelik anlatacaklarımın %100 gerçek olduğunu ve samimi olduğumu söylemek istiyorum. gerçekten film gibi bir hayatım olduğunu bu hafta içinde öğrendim ve hala şoktayım. her şey bu hafta içinde açığa kavuştu. bebekliğimden bu yana devam eden olaylar.

size hikayemin gerçek ve samimi olduğunun garantisini veriyorum beyler. ister inanırsınız ister inanmazsınız ama burda başka insanların tepkilerini merak ettiğim ve içimde kalmasını engellemek için yazıcam.

halen yazıp yazmama hakkında şüphelerim var beyler. ama dinleyen arkadaşlar varsa anlatmayı düşünüyorum . aksi takdirde gerçekten yaşadıklarımı buraya yazmakla uğraşmam.

not: ateistide , müslümanıda , deisti , satanistide okumasını tavsiye ederim.

edit : bi hafta önce metafizik şeylere bende inanmazdım. ama gerçekleri duyunca şok oldum.

edit 2 : tek linkten takip etmek isteyenler

http://inci.sozlukspot.co...@ortadakidedeninbozbykusu

edit 3 : hala dinleyen varsa hikaye sonlarına doğru olayla ilgili çok ilginç caps gelecek. (büyü ile ilgili) . tamamen gerçek , hikayede geçen nesne !

edit 4: içeriden baktığımızda böyle bir hayat yaşarken aynı zamanda ilk aşkı tadıyordum. ortaokuldayken kızlar beni taciz hafta sonuna kadar hikayeye devam etmem zor olduğu için dileyen bu başlıkta anlattıklarımı da okuyabilir.

iyi gidiyo da olaya gel artık amk

hadi la devam

neye göre iyi ve saf olduğunu iddia ediyorsun diye sorcaksınız şimdi . örnek vereyim , yere düşüp bir yerim kanadığında yaramın iyileşmesi için yalnız başıma camiye gider dua ederdim. anneni mi daha çok seviyosun , yoksa babanı mı diye sorulduğunda , soruyu soran anne tarafındansa üzülmesin , gücenmesin diye anne . baba tarafından sorarlarsa babamı diye cevaplıyordum. en gıcık olduğum şeyler biriydi ama nabayım işte cevaplıyoduk çocuk aklıyla.
mahallede arkadaşlar ortamında en sevilen , çocuktum diyebilirim. arkadaş ortamında kaldırıma oturduğunda yanına oturmak için kavga eden arkadaşların olduysa anlayabilirsin. beyler kesinlikle burda kendimi övme , yüceltme gibi bir amacım yok. sadece olayların bağdaştırmanız için anlatıyorum bunları

sallıyo muhtemelen ondan yavaşladı

şimdi 3-7 yaşlarındaki yaşadıklarını nasıl hatırlıyosun diceksiniz . beyler gerçekten 6 aylıkken bile yaşadığım olayları küçük küçük şekilde hatırlayabiliyorum.(yada öyle sanıyorum) nasıl oluyor anlamıyorum ama. beynim sanki 2-3 saniyelik videolara çekmiş ve bunları izliyebiliyorum. küçükken yaşadıklarımı evdekilere ilk anlattığımda ağızları açık kalmıştı. hatta çoğunu hatırlamıyorlar bile.

edit : bazen , belki hayal gücümün bi yansımasımıdır acaba diye düşünüyorum . ama o hatırladıklarımı küçüklüğümden bu yana hep hatırlıyorum . aklıma geliyor durduk yere. yaşadığımıda eminim .bi açıklama bulamadığım için de acaba mı diye bi tereddütte yok hani.

5 sayfanın 3 ünü bu yazmış amk gibtir git gibleyen yok kendini övüyo çok uslu çocuktum diye ahahah
eğır konuştum bıraktı yazmayı hehehe

babam güçlü bi adam. mesleği gereği çok iş kazaları geçirdi. bu göz olayıda o şekilde. göz kanseri diye bahsettim az önceki entrymde . kanserden kasıt göze çapak kaçma olayından kaynaklanıyor. belirtmiş olayım. neyse o yıl yine mesleği ve sigara yüzünden veyahutta şimdilerde anlam ve ihtimal verebildiğim bi olay yüzünden akciğerden ameliyat olmak zorunda kaldı. annem yanın refakatçi olarak gitti. bense abimle evde süresini hatırlamıyorum ama 1 ay veya 1 kaç haftalık süre kaldık. hayat bu yıllarda fiskesini indirmeye başlıyordu.

babam hastaneden taburcu oldu ve eve geldi. fakat gün geçtikçe daha kötü oluyordu. bunu kendide belirtiyordu. biz ameliyat sonrası iyileşmeye başlıyacağını günü beklerken o gün hiç gelmiyordu. ayrıca evde maddi sıkıntılar boy göstermeye başlamıştı. o sıralar abim çalışıyordu ama oda daha 17 yaşlarındaydı. aldığı miktar belliydi. her gün hazırdan yiyorduk.

beyler önceden daha hızlı yazabiliyodum çünkü wordde hazırdı yazdıklarım. başlık önceden ilgi almadığı için öyle kalmıştı. o yüzden. şimdi canlı olarak yazmaya çalışıyorum hak verin.

ev kiraydı. ben bunları bilmeme ve anlamama rağmen kendimden taviz vermiyor. kimseye bir şey belli etmiyordum. hayat normalmiş gibi davranmaya devam edebiliyodum. bir sabah 04:00 sıraları uyurken aniden uyandım ve babamların odasının ışığının açıldığını gördüm. ve telaşlı sesler geliyordu. içeri girdim ve .babamın dikişlerinin patlamış olduğunu gördüm. bildiğiniz gövdesinden kanlar dökülüyordu , abim o sırada işteydi. vardiyesi öyledi.

annem ben ve babam şaşkınlık içinde izliyor ve bişeyler yapmaya çalışıyoduk. babam kan aktıkça rahatlamışa benziyordu. bunu kendide belirtti zaten. hatta bana güldüğü o anı unutamıyorum. gerçekten çok güçlü bi adamdı. annem tülbent ve elbiselerle , dikişlerin patladığı yere tampon yapmaya çalışıyodu. sonra gidip komşumuzu aradık ve arabalarıyla ameliyat olduğu hastanenin aciline zütürdüler. bense çaresiz evde kalıp yine aynı sakinliğimi koruyordum. o yıllarda bile sadece beni anlayan ve sığınabilceğim tek kişi Allahtı. dertlerimi onunla paylaşıyodum. sanırım soğukkanlı ve güçlü olabilmem burdan kaynaklanıyordu. ve ben o günün sabahı okula gittim.

tamam beğenmedik gibtir git yat

olum göz iyileşemez amk bölünme yeteneği yok

sonradan öğrendim ki . eğer babam hastaneye 4-5 saat daha gecikse ölecekmiş. yada dikişler patlamasa ! Bunu doktor söylüyor tabi. vücuttaki kan miktarı 3500 müydü neydi sallıyorum ama baya yüksek bir seviyeye çıkmış. bu dikişteki patlamalarda o yüzden gerçekleşmiş. hatta babam bu ameliyattan 1-2 ay önce bacağından bir iş kazası geçirmiş 10 civarında dikiş atılmıştı. o dikişlerin izi bile açılmaya başladığını söylüyordu. burada rabbimin babamı bize bağışladığını düşünüyorum. gerçekten bu olaylarla sınıyordu sanırım rabbim bizi. aynı zamanda koruyor olmalıydı . bazı aklını dengesini gibtimini bazı insalardan ! ve şerlerden.

evet orta okul sondu sanırım. babam akciğerden ameliyat oldu.ve ölümden döndü. gerçekten güçlü adam bu babam. zamanında doktorların bu göz iyileşmez diyip ameliyatla kanserli gözü alıp , yerine başka bir göz(koyun gözü , görmüyor ama görüntü bakımından koyuluyormuş) koyulacağı gün . doktorların ameliyat masasında şok olup , iyileşme belirtisi var denip . beklemeye alınıp , bi kaç ay sona gözünün turp gibi olduğu bir adam. annemlerin anlattıklarına göre o sıralar ben daha annemin karnındaymışım ve maddi sıkıntılarımız var. hatta annem çok üzüldüğü yüzünden sarılık geçirmişim. ve o gün sarılacak tek şeyler duaymış. bu göz iyileşmez dedikleri gün 4444 tevhid diye bir dua var bilen bilir. yakın akrabalar filan birleşip bu duayı okumuşlar ve anlattıklarına göre o sayede iyileşmeye başlamış göz. tabi bunlar sadece onların anlattıkları . belkide bir tesadüften ibaret .

bin 2 dk içinde bişey yazmazsan nick altına girecem

@69'da kaldım bu bin hızlı yazmadığımda daha sonra bakacağım, son entrylerde bu entryyi görünce hikayenin devdıbını okuyayım çünkü geri bulamıyorum. rizörv

küçükken , aklıma sen peygambersin gibi saçma sapan şeylerin gelmesi çok oluyordu. ama hiç bi zaman böyle düşünmedim. belki bu düşünceler kafamı o yaşta biraz daha kemirseydi , kafayı yiyebilirdim . ama delirmekten , aile terbiyesi ve yakın zamanda bi yerde bir hocanın bunların cinlerin akıl çelme ile ilgili bir oyunu olduğunu görmeme borçluyum.

neyse çocukluğumla ilgili aklıma gelenler şimdilik bu kadar. aklıma geldikçe ekliyebilirim. yavaş yavaş asıl olaylara gelelim.