ürpertici gerçek hayat hikayem

panpalarım öncelik anlatacaklarımın %100 gerçek olduğunu ve samimi olduğumu söylemek istiyorum. gerçekten film gibi bir hayatım olduğunu bu hafta içinde öğrendim ve hala şoktayım. her şey bu hafta içinde açığa kavuştu. bebekliğimden bu yana devam eden olaylar.

size hikayemin gerçek ve samimi olduğunun garantisini veriyorum beyler. ister inanırsınız ister inanmazsınız ama burda başka insanların tepkilerini merak ettiğim ve içimde kalmasını engellemek için yazıcam.

halen yazıp yazmama hakkında şüphelerim var beyler. ama dinleyen arkadaşlar varsa anlatmayı düşünüyorum . aksi takdirde gerçekten yaşadıklarımı buraya yazmakla uğraşmam.

not: ateistide , müslümanıda , deisti , satanistide okumasını tavsiye ederim.

edit : bi hafta önce metafizik şeylere bende inanmazdım. ama gerçekleri duyunca şok oldum.

edit 2 : tek linkten takip etmek isteyenler

http://inci.sozlukspot.co...@ortadakidedeninbozbykusu

edit 3 : hala dinleyen varsa hikaye sonlarına doğru olayla ilgili çok ilginç caps gelecek. (büyü ile ilgili) . tamamen gerçek , hikayede geçen nesne !

edit 4: içeriden baktığımızda böyle bir hayat yaşarken aynı zamanda ilk aşkı tadıyordum. ortaokuldayken kızlar beni taciz hafta sonuna kadar hikayeye devam etmem zor olduğu için dileyen bu başlıkta anlattıklarımı da okuyabilir.

anlatacaklarımın fazla uzun süreceğinide sanmıyorum

5 dk içinde anlatmaya başlıyorum beyler . okuyan arkadaşlar burdan veya pmden takip ettiklerini belirtirlerse sevinirim.

evet beyler öncelik bir şey daha belirtmek istiyorum. anlatıcaklarımda kurgu , çok abartılı olaylar bulamayabilirsiniz. yine tekrarlıyorum ki anlattıklarım tamamen gerçektir. bazı şeyleri aklıma geldikçe sonradan ekleyebilirim. şurda şu olduğu için böyle oldu gibisinden. çünkü aradan çok yıllar geçti. sonuçta bebekliğimden bu yana olan olayları şuanki hafızamı zorlayarak anlatıcam.

bu haftaya kadar hacı hoca, büyü işlerine merağım vardı fakat tabiki insan görmeden bilmeden , yaşamadan tamamen inanamıyor. öyle şüphelerim vardı . daha doğrusu pek inanamıyodum. hikayenin sonunu beklerseniz , bu hafta duyduklarımı anlatınca çoğu şeyi kavrayacaksınız.

neyse , anlatmaya başlayım.

belkide , yaşadıklarım doğduğum ilk güne kadar dayanıyor bilemiyorum. çünkü , yeni doğduğumda sarılık hastalığı geçirmişim ve bi kaç gün küvesin içinde kalmak zorunda kalmışım. bu olayın yaşadıklarımla alakası var mı bilemiyorum ama yaşanan olayların bundan öncesine dayandığına eminim.

öncelikle çocukluğumdan biraz bahsedeyim. küçükken herkes tarafından sevilen , tatlı bir çocuktum. en azından çevredikiler öyle bahsediyor. ve inanılmaz derecede saf ve iyi ve uslu bir çocuktum. bunuda ailemden aldığım terbiyeye bağlıyorum. bunun içinde onlara minnettarım. çünkü yaşadıklarımdan en az hasarla atlatmamı sağlayan belkide buydu.

neye göre iyi ve saf olduğunu iddia ediyorsun diye sorcaksınız şimdi . örnek vereyim , yere düşüp bir yerim kanadığında yaramın iyileşmesi için yalnız başıma camiye gider dua ederdim. anneni mi daha çok seviyosun , yoksa babanı mı diye sorulduğunda , soruyu soran anne tarafındansa üzülmesin , gücenmesin diye anne . baba tarafından sorarlarsa babamı diye cevaplıyordum. en gıcık olduğum şeyler biriydi ama nabayım işte cevaplıyoduk çocuk aklıyla.
mahallede arkadaşlar ortamında en sevilen , çocuktum diyebilirim. arkadaş ortamında kaldırıma oturduğunda yanına oturmak için kavga eden arkadaşların olduysa anlayabilirsin. beyler kesinlikle burda kendimi övme , yüceltme gibi bir amacım yok. sadece olayların bağdaştırmanız için anlatıyorum bunları

aslında pek hoşlanmıyorum kendimle iyi şeyleri anlatmaktan. egoist gibi hissediyorum . ama gerçekten o amaçlı yazmıyorum. hiç bir arkadaşıma ve tanıdığımada bu yüzden bahsetmedim bunları. anlattığımda büyük ihtimal egoist biri olarak görecekler çünkü * . burda da ifşa olmadığım için rahatlıkla anlatıyorum. kendimle ilgili bi kaç hikaye anlatım asıl olaya geçicem.

küçüklüğümüzde mahallemiz çocuk bakımından çok kalabalıktı bu yüzdende şanslı olduğumu söylebilirim. güzel geçmişti zamanlarımız. yada şimdiki gibi sanal,bir çocukluk olmadığı , çocukların çocukluğunu yaşayabildiği günler olduğu içinde bana öyle geliyor olabilir.bi ayrıydı o zamanlar . 15-20 çocuk sabahtan dışarı bi çıktığında o çocuk gürültüsü kadar mahalleye tat veren bişey yoktur heralde ne kadar iyi olduğumu düşünüyosam bi o kadar farklı garip bir çocukluk geçirdiğimi düşünüyorum. neden böyle düşündüğümü hikaye sonunda anlıcaksınız. mahallede 2 tane 70 yaş üstü tek başına yaşayan bir amca , birde çocuklarının evinde yaşayan teyze vardı. bunlar nedense beni pek sevmezlerdi.

upupupupupupup

var mı dinleyen ?

bunlara en ufak saygısızlığımda yoktu fakat onca çocuğun yaptıkları şeye rağmen bana takarlardı. her şeyi benden bilirlerdi. hiç bir şey yapmadığım halde her şey bu çocuğun başının altından çıkıyo derlerdi.bu söz küçükken anlam veremediğim ve beni üzen laflardan biridir. çünkü teyzem dahil bazı kişilerden çok sık duyardım bunu . neyse bu yaşlılardan amca olanın adı saniydi. hemen bizim evimizin karşısındaydı evi. en çokta onla bi musibetimiz vardı. bu adam tek yaşayan emekli bir öğretmenmiş .evi babamlardan duyduğum kadarıyla mahallenin en sağlam evlerindenmiş. mustakil eski bir evdi. çocukluğumun en korkutucu evi oydu.bu adam hakkında bi sürü efsaneler dolaşırdı mahallede. çocuklarının ve karısının kafasını bodrumda baltayla kestiği filan gibi çok şeyler söyleniyordu. tabi bunlar gerçek değildi fakat. çocuklarının aklı dengesinin iyi olmadığının büyüklü küçüklü herkes söylerdi. nadiren ziyarete gelirlerdi babasını.bi tek karısının iyi biri olduğunu hatırlıyorum ve benden büyüklerden duyduğum kadarıyla biliyorum. ben çok küçüktüm , karısı yaşarken.

hani sokakta top oynarken top çatısına kaçtığında kesen amcalar varya onlardandı sani amca. kafasından çıkarmadığı , elinden düşürmediği bastonu vardı. sert ve sürekli çatık kaşlarıyla evinin önünde akşam ezanına kadar sandelyede otururdu. evinin önünden geçerken bastonunu acımadan fırlatırdı. abimlerin zamanında daha genç olduğu ve kırbacıyla kovalıyormuş heheh

bu amca öldüğünde. mahalledeki büyüklü küçüklü çocuklar bir olup , evin çatısındaki kapıyı açıp içeri girmiştik. hala unutamam. topumuzun sürekli bu adamın çatısına kaçtığından , penceresinin parmaklıklarından çatıya tırmanarak topu almaya giderken yakın zamanda telle bağlanmış olan tahta çatı kapıyı açtığımızdan , topumuzun o kapıdan girip merdivenlerden aşağı düşmesi sebebiyle olmuştu. ilk olarak bizden yaşca büyük 2-3 kişi girmişti. bizim için tam bi maceraydı o zamanlar. ilk girdiklerinde topu alıp hemen çıkmışlardı. ama zamanla alıştıklarından daha rahat girip çıkmaya başladılar.

ulan milletin zütünden salladığı hikayeleri okursunuz . burda hayatımızı paylaşınca giblenmeyiz . vay be . şevkim gitti amk.

bi gün dış kapıyı içerden açtılar . içerisini ilk o zaman görmüştük. hatta bir arkadaş dış kapının anahtarını bulmuştu girişte. artık daha rahat girip çıkabiliyoduk. ama asıl evin içerisine giremiyorduk tabi. bir kapı daha vardı ve kitliydi. sadece girişi görebiliyoduk. orası bile pislik içindeydi ve kötü kokuyordu. içeri girdiğimizde yerde üstünde değişik şeyler yazılı parçalı kağıtlar görmüştük. şaşırmıştık tabi. hemen dış kapıdan içeri girdiğimizde duvarın üstünde 1938 ve bi kaç tane daha tarih yazılıydı. tam hatırlamıyorum ama ya kendi doğum tarihidir yada atatürkle bilemiyorum

bide karışık bi kaç şey yazdığını hatırlıyorum.(arapça olabilir) çok garipti o zamanlar benim için. daha çocukken bu olaylara alışmıştım bile. daha garibi ise içine girip çıktığımız evin ve boş olan evin ışığının geceleyin yanmasıydı. bunu sonralardan farkettik. geceleyin bakkala ekmek, sigara vs almaya gittiğimizde önünden geçerken farkmişti bir arkadaş. bende defalarca şahit olmuştum. büyüklerimize , söylediğimizde onlar bile şaşırmıştı. bi gün sokağa çıktığımda evin hiç açıldığını görmediğim diğer dış kapısı sandığım kapıyı arkadaşların kilidini kırarak açtığını gördüm.

ama içeri bakmaya kısacası zütüm yememişti. ama o gün evin önünde aylık oynarken topu kaçırmış olmasaydım belkide hiç göremeciktim içersini. atan alır mantığıyla girmek zorunda kaldım tabiki * önce çok terettüd etmiştim çünkü arkadaşlarda hiç girmemişti içeri. sadece kapıyı açabilmişlerdi. içerisi çok karanlıktı. sadece giriş gözüküyordu biraz.o kapı evin içerisine açılyordu.

uppupupuppuup

yeni öğrenmiştim daha sonra biribirimizi gaza getirip 2 arkadaş beni yalnız bırakmayıp telefon ışığında hep beraber içeri girip tuvalate kadar giden topu alıp hemen çıkmıştık. içerisi örümcek ağlarıyla doluydu. ben daha önce o kadar geniş örümcek ağı görmemiştim. gerçekten duvarın köşeleri geniş geniş ağlarla kaplıydı. hatta giriş genişti ve bir yatak bulunuyodu. onun üstü bile ağlarla doluydu. fazla bir şey hatırlamıyorum ama hayatımda en korkulu geçen anlarımdan biride o zamandı.

edit: ilk okula gittiğim yıllar . hangi sınıf hatırlamıyorum.

bu anlattığım amcanın evinde ee ne varki amk diceksiniz belkide . haklısınızda sadece aklıma gelmişken yazayım dedim. yavaş yavaş asıl konuya gelicem beyler. bi daha geri dönmek istemediğim için aklıma geleni yazmak istiyorum.