ürpertici gerçek hayat hikayem

@70 direk buraya duyduklarımı anlatsam anlam veremiceksiniz. bağlı olaylar olmasa gerçekten bu kadar uzatmazdım emin ol panpa.

evet orta okul sondu sanırım. babam akciğerden ameliyat oldu.ve ölümden döndü. gerçekten güçlü adam bu babam. zamanında doktorların bu göz iyileşmez diyip ameliyatla kanserli gözü alıp , yerine başka bir göz(koyun gözü , görmüyor ama görüntü bakımından koyuluyormuş) koyulacağı gün . doktorların ameliyat masasında şok olup , iyileşme belirtisi var denip . beklemeye alınıp , bi kaç ay sona gözünün turp gibi olduğu bir adam. annemlerin anlattıklarına göre o sıralar ben daha annemin karnındaymışım ve maddi sıkıntılarımız var. hatta annem çok üzüldüğü yüzünden sarılık geçirmişim. ve o gün sarılacak tek şeyler duaymış. bu göz iyileşmez dedikleri gün 4444 tevhid diye bir dua var bilen bilir. yakın akrabalar filan birleşip bu duayı okumuşlar ve anlattıklarına göre o sayede iyileşmeye başlamış göz. tabi bunlar sadece onların anlattıkları . belkide bir tesadüften ibaret .

babam güçlü bi adam. mesleği gereği çok iş kazaları geçirdi. bu göz olayıda o şekilde. göz kanseri diye bahsettim az önceki entrymde . kanserden kasıt göze çapak kaçma olayından kaynaklanıyor. belirtmiş olayım. neyse o yıl yine mesleği ve sigara yüzünden veyahutta şimdilerde anlam ve ihtimal verebildiğim bi olay yüzünden akciğerden ameliyat olmak zorunda kaldı. annem yanın refakatçi olarak gitti. bense abimle evde süresini hatırlamıyorum ama 1 ay veya 1 kaç haftalık süre kaldık. hayat bu yıllarda fiskesini indirmeye başlıyordu.

babam hastaneden taburcu oldu ve eve geldi. fakat gün geçtikçe daha kötü oluyordu. bunu kendide belirtiyordu. biz ameliyat sonrası iyileşmeye başlıyacağını günü beklerken o gün hiç gelmiyordu. ayrıca evde maddi sıkıntılar boy göstermeye başlamıştı. o sıralar abim çalışıyordu ama oda daha 17 yaşlarındaydı. aldığı miktar belliydi. her gün hazırdan yiyorduk.

beyler önceden daha hızlı yazabiliyodum çünkü wordde hazırdı yazdıklarım. başlık önceden ilgi almadığı için öyle kalmıştı. o yüzden. şimdi canlı olarak yazmaya çalışıyorum hak verin.

ev kiraydı. ben bunları bilmeme ve anlamama rağmen kendimden taviz vermiyor. kimseye bir şey belli etmiyordum. hayat normalmiş gibi davranmaya devam edebiliyodum. bir sabah 04:00 sıraları uyurken aniden uyandım ve babamların odasının ışığının açıldığını gördüm. ve telaşlı sesler geliyordu. içeri girdim ve .babamın dikişlerinin patlamış olduğunu gördüm. bildiğiniz gövdesinden kanlar dökülüyordu , abim o sırada işteydi. vardiyesi öyledi.

annem ben ve babam şaşkınlık içinde izliyor ve bişeyler yapmaya çalışıyoduk. babam kan aktıkça rahatlamışa benziyordu. bunu kendide belirtti zaten. hatta bana güldüğü o anı unutamıyorum. gerçekten çok güçlü bi adamdı. annem tülbent ve elbiselerle , dikişlerin patladığı yere tampon yapmaya çalışıyodu. sonra gidip komşumuzu aradık ve arabalarıyla ameliyat olduğu hastanenin aciline zütürdüler. bense çaresiz evde kalıp yine aynı sakinliğimi koruyordum. o yıllarda bile sadece beni anlayan ve sığınabilceğim tek kişi Allahtı. dertlerimi onunla paylaşıyodum. sanırım soğukkanlı ve güçlü olabilmem burdan kaynaklanıyordu. ve ben o günün sabahı okula gittim.

sonradan öğrendim ki . eğer babam hastaneye 4-5 saat daha gecikse ölecekmiş. yada dikişler patlamasa ! Bunu doktor söylüyor tabi. vücuttaki kan miktarı 3500 müydü neydi sallıyorum ama baya yüksek bir seviyeye çıkmış. bu dikişteki patlamalarda o yüzden gerçekleşmiş. hatta babam bu ameliyattan 1-2 ay önce bacağından bir iş kazası geçirmiş 10 civarında dikiş atılmıştı. o dikişlerin izi bile açılmaya başladığını söylüyordu. burada rabbimin babamı bize bağışladığını düşünüyorum. gerçekten bu olaylarla sınıyordu sanırım rabbim bizi. aynı zamanda koruyor olmalıydı . bazı aklını dengesini gibtimini bazı insalardan ! ve şerlerden.

@86 panpa bilmiyorum bana anlatılan bu.

edit : göze çapak kaçmasından dolayı göz iltihaplanması varmış galiba.

babam 3-4 ay hastane kalmak zorunda kaldı. elde avuçta birikmişliğimiz . belkide başımızı sokacağımız bir ev sahibi olma umudumuz , onca yıllık emek eriyip gidiyordu.bu günler içerisinde. babam güçlü olduğu kadar asil bi adamdır da. bigün olsun geciktirmedi hiç bir kirayı. kimseyede borcu olmamıştır. o halde bile günü gününe ödedi.(ev sahibimiz varlıklı insanlar olmasına rağmen) büyük adam doğrusu şu babam. bense gün geçtikçe saklamama rağmen etkileniyordum bu olaylardan.

haliyle abimde ama hiç bi zman belli etmemeye çalışır hep gülerdi. aramızda hiç bu muhabbetler geçmezdi. bi sabah abimle geçen konuşmayı anlatayım. yine kıytırıktan kahvaltı yaptığımız bir gün. ilk kez bu olaylarla ilgili bir muhabbet geçti aramızdan.

ben kafamın içinde günlerce düşündüğüm şeyleri , ilk kez ozaman söyleme ihtiyacı duydum. yine sessiz sedasız yer sofrasında kahvaltı ederken abime baktım ve babam iyileşecek mi dedim ? gözlerim içten doluyordu. ama dışardan donmuş ve sakin bir şekilde bakıyordum. en ufak bir şey belli etmemeye çalıştım.

abimin lokması boğazında düğümlendi ve bi kaç saniye bana baka kaldı. gözlerinin dolduğunu içten içe görebiliyordum. parlıyorlardı. bana sen merak etme iyileşecek abim. dedi gözlerime bakarak. hayatımın en duygulu, dramatik ve zor olan nadir günlerinden biriydi... bi daha da aramızda babam gelene kadar o mevzu geçmedi.

beyler izninizi istesem . uyku bastırmaya başladı . wordde biriktirir . yazmaya devam ederim yarına.

elimde olan capsleri yeri geldiği zaman paylaşıcam arkadaşlar

beyler şu 2-3 gün içerisinde yazamıyacam gibi gözüküyor. bu hafta çok meşgulüm.

edit: telefonumda hikayeyle ilgili çok ilginç bir caps var bunu hikaye sonlarına doğru paylaşıcam. hikayeye başlamadan önce bu fotoğrafı paylaşıp paylaşmamayla ilgili tereddütlerim olduğu için caps almamıştım ama son anda fikir değiştirerek capsini aldım. o nesneden de kurtuldum...

upupuppuuppuup

@105 yazıcam panpacımda. yazmak için vaktim bu hafta. ara ara girebiliyorum bu hafta içi. pek vakit bulamıyorum. o aralarda da sadece uplayabiliyorum. belki okuyan başkaları olur diye

içeriden baktığımızda böyle bir hayat yaşarken arkadaş ortamlarında da bu tarz bir hayatım vardı. ortaokuldayken kızlar beni taciz hafta sonuna kadar hikayeye devam etmem zor olduğu için dileyen bu başlıkta anlattıklarımı da okuyabilir.

@106 haklısın panpa . ne diyim. gibine gibine yazmışız onca sayfa. eyvallah .