nasıl piç oldum anlatıyorum

Son sınavımı Cuma öğleden sonrası verip çıkmıştım..

Herhalde sıçıp sıvadığımı söylememe gerek yoktur.

iki haftadır, bambaşka işlerle meşgulüm ben.. uykusuz geceler, feri kaybolan gözler, ağrıdan çatlayan başım..

Bu gece ise nihayetinde sonuç gecesi..eve gidecek, önce sıcak bir duş alıp kendime gelecek, ardından da nilayın internete bağlamasını bekleyeceğim, avını bekleyen bir kurt gibi.. sabırla..bu gece için çok çalıştım, çok şeyden vazgeçtim.. umarım emeklerim boşa çıkmayacak ve birkaç dakika içinde, nilayın bilgisayarını son formatlamasının ardından bu güne kadar yaptığı tüm Messenger görüşmelerinin sohbet günlüğü kayıtlarına ulaşacağım.

Eve gidip klagib ritüellerimi yerine getirdikten sonra bilgisayarımın başına kuruldum.. evet..artık bekliyorum.. online olduğu ilk saniye, benim için gerçekleri öğrenmeye başladığım ilk saniye olacak aynı zamanda..

Telefonum çaldı..

“alo.. buse?”

“nerdesin, napıyorsun?”

“iyi, evdeyim ya sınav sonrası işte.. yorgunluk atıyorum, sen napıyon?”

“yurttayım bende..bu gece buluşalım mı?”

Ops..bu olmadı işte..

Busenin “buluşma daveti” karşısında üzüleceğim hiç aklıma gelmezdi be..vay anasını satayım…zaman, olaylar bizi ne hale getirdi görüyor musunuz?..

“bu gece?”

“evet..”

Daha geçen hafta sonu bir buluşma teklifini geri çevirmiştim zaten sınavlara çalıştığımı bahane ederek…üst üste ikinci kez bunu yapabileceğimi sanmıyordum..hem artık sınav mınav da kalmamıştı ortada..

“sevgilim.. yorgun değil misin bu gün, yeni çıktık daha sınav haftasından? Yarın görüşsek? Hafta sonu hem ne güzel?”

“ya, buluşmak istemiyorsun yani benle.. görüşmüyoruz bile yani..” diye atarlandı..

Off.. bütün planlarım yine ertelenecekti anlaşılan.. günlerdir bu geceye hazırlanıyordum ben..

Derin bir iç çektim,

“tamam buluşalım aşkım.. buluşalım..ne zaman alayım seni yurttan?”

“yarım saate hazır olurum ben”

“peki, ben de elimden geldiğince hızlı hareket edicem, görüşürüz.. öptüm”

“görüşürüz”..