nasıl piç oldum anlatıyorum

Bana kızgın mı?..

Ondan kaçtığımı sanıyor belki de…artık savaşamadığımı, bu ilişkinin yarattığı gerilime daha fazla dayanamadığımı düşünüyor..

Ah be sevgilim..bir bilsen ki, ben yine bizim için uğraşıyor, savaşıyorum…asla vazgeçmedim.. kaçmıyorum, mücadeleyi bırakmıyorum..
10 dakika içinde giyinmiş, evden çıkıyordum.. kişisel bir rekor olabilirdi bu..

Tam onun da söylediği gibi, yarım saat sonra yan yana yürüyorduk kordona giden yolda,

Ne sarılmıştı, ne öpmüştü.. hatta merhaba bile demedi yanlış hatırlamıyorsam..ruh gibi yüzü, ifadesiz gözleriyle, sadece kuru bir gülümsemeyle yetinmişti beni görünce..

Normalde vücut vücuda yürüdüğümüz o yolda, bu kez birbirimizden yarım metre kadar uzak, savruk adımlarla yol alıyorduk..

Üstüne varmak istemedim hemen.. elbet bir yerlere otururuz, o zaman konuşuruz ne varsa.. belli ki yine canını sıkmış birileri..ah..ah…o ben de ümüğünü sıkmazmıydım ya işte, ama nilay…nilay çıktı karşıma.. başka herkes olabilirdi..kim olsa fark etmezdi…ama nilay?..

Kendi yediğim kazığın acısı o kadar derinden işlemişte ki içime, olayın “aşk” ıma verdiği zarar neredeyse ikinci planda kalmıştı..

Nilay, gerçek anlamda bir brütüs olmuştu benim için..

iki buçuk sene beyler..

Yan yana geçen, yediğinizin içtiğinizin ayrı gitmediği iki sene..her derde derman, her sevince ortak olmakla geçen iki buçuk sene..

Neden..

En sonunda dayanamayıp sordum,

“nereye gidiyoruz?”

“bilmiyorum.. otururuz bir yere birazdan..”