yürek sızlatan fakirlik anıları

beyler ne kadar zor olsa da yazayım.
çok şükür ben fakirlik sıkıntısı çekmedim. 14 yaşına kadar hayatın ne olduğunu anlamıyordum 14 ten sonra da kafamı kullandım 2004 te internetten ilk paramı kazanmıştım devamı gelmişti. neyse sene 2008 falan, sevgilimle yeşilköyde oturuyorum. gayet nezih bir yer. beyler ben artık huy mu desem ne desem , elimde yemek varken sınıfa gidemeyen tiplerdendim. biri bakar karnı acıkır falan filan o kadar çok vicdan yapıyordumki elinde yemek olup arkadaşının eli boş biri gördüğümde , acırdım. o nedenle hep kapalı ortamda yemem gerekiyordu. neyse manita karşımda , kakaolu meyveli içecek gibi bişey içiyoruz o kadar da para var yarak yarak şeyler içiyoruz çayın nesi var amk ? cadde üzeri zaten. lan tam işte patates kızartması falan geldi , yoldan geçen üstü başı yırtık ve yamalı , kirden grileşmiş bir ten, masmavi gözler kumral 4-5 yaşlarında biz kız geçti. ( patates kızartmasına bakarak.) 10-15 saniye dondum kaldım , kız arkadaşıma baktım. hemen kafeden çıktım çocuğun yanına gittim. abicim gel dedim sen. ismin ne " irem " dedi. neyse bi güzel karnını doyurdum muzlu süt falan içirdim sağolsun sevgilimde ilgilendi kızla. sonra dışarıya çıktık , kız arkadaşıma kredi kartını vermiştim siz bir şeyler alın diye. düşünün amk kızı hamam zütürmüş temizlemiş falan yemin ediyorum dünyalar tatlısı bir kız çıktı ortaya. ben de ona değişik değişik şeyler almıştım. kız o gün hiç mutlu olmadı ama. kendini tanıyamadı. aynaya baktığında sümükleri yoktu artık. ama yemin ederim biraz daha ortalama bir vatandaş olsam öğrenci olmasam o çocuğu evlatlık alırdım. geceleri halen rüyalarıma girer. ben patatesi yerken sümüğünü içine çekişi. iyiki de yardım etmişim.