yürek sızlatan fakirlik anıları

bir tane de ben anlatayım beyler ama konsept dışına çıkıp dedemle babamın hikayesini anlatacağım. kendi anılarım gelmedi şuan aklıma. neyse birgün babam 10-11 yaşlarındayken dedem almış babamı bir yere calısmaya gitmişler. her neyse iş bitmiş. dedem almış babamı bir ekmek almışlar kahveye gidip iki çay söylemişler. çayla ekmek yiyorlarmış o sırada karşı masadaki adam otlu peynir(bilenler bilir) yiyormus istahla. babamın gözü kalmış o peynirde. dedem hala bazen gözünden yaslar süzüle süzüle anlatır

ortaokulda futbola giderken marka ayakkabı giymek için ayakkabı hakkımı nike krampona adamıştım. ardından o ayakkabıyı yaz, kış giymiştim 1 yıl binler. herkese ben bot giyemiyorum, çok iğrenç diyip içten içe serçe parmağımı hissetmediğimi söylemediğim günleri bilirim. buda böyle bir anım işte.

ben fakirlik hissetmedim babam özelde çalışana kadar fakir bi aileydik ama belkide en küçük olduğum için bana bu durumu hissedirmediler. benim universiteyi kazanmam(20 yaşında) ile babamın özele giremsi ve bayağı yüklü bi maaş alması bir oldu. hiç yurtta kalmadım ilk evim mecdidyeköyde tarla gibi evdi peki ben ne yaptım hiç yokluk görmedim tabi hiç aklımda yok okulu bitiriymde bi an önce işe gireyim mal mal işlere sardım sonuç 25 yaşındayım dahah iki sene var okulumu bitirmeme ablam daha demin mesaj attı büyü artık diye her işte hayır vardır olm unutmayın bunu..

ağlarım diye okumadım.

2 lira harçlık alıp 1 lirasını harcayıp 1lirasını 200 gün biriktirip kameralı telefon alıcaktım ki taki alkolik babam zulayı patlatana kadar.

ben küçükken çekirdek almaya gitmiştim ayağımda terlikler felan hava da soğuk gibi. iki tane kadın bana ayakkabı felan almaya kalmıştı. kaçtım ben de

yürek hoplatan frikik capsleri diye geldim panpalar... özür dilerim :(

bi arkadaşım vardı onlara sık sık giderdim her taku ikram ederdi annesi çok iyi kadındı çocuk biraz salaktı ama.

sonra bigün o bize geldi gittim annemin yanına anne bize bişeyler koysana yiyelim dedim ne koyayım salak hiç bişey yok sen sürekli milleti getiriyosun eve daha biz yemek bulamıyoz dedi. dedim para ver o zaman döner alalım para yok isterse şu elmayı kesiyim dedi. elmaya bi baktım elma olmuş mandalina yumuşamış falan dedim boşver annecim canın saolsun biz zaten atıştırmak için istiyoruz dedim çocuğa da hiç bişey söylemedim ertesi gün amk salağı ben herşeyi veriyorum sana bize gelince sen hiç bişey vermedin dedi utandım amk bende gibtiri bastım 1-2 gün sonra.

bugün annemle markete gittik anne pastırma alsana canım çekti dedim. olur dedi , yarım kilo alıyodu ne yarım kilosu anne hemen bitiyor 1 kilo al dedim hele bitir düşünürüz dedi. halinize şükredin binler

beyler içimden geldi bu saatte yazmak istedim.

fakirlik mi gerçekten diyorum ben doğduğumda tanışmıştık.ama şükür bizden daha kötüleri de vardır elbet.
ama fakirlik babamın çatlak olan duvarlarımıza büyük koli bandlarıyla kapatmasıydı bende.
abimin 10 km uzaktaki okula yürüyerek gidip gelmesydi parasızlıktan.
belki de kışın okul ayakkabılarımın içine su dolmasıydı.
okul önlüğümün 2 abimden sonra bana kalmasıydı ama yakalığım pazardan yeni alınmıştı beyler.
amk gevrek ayran yapamamaktı belki.
beyler fakirlik derme çatma evimizi yıkıp o duvardaki tuğlaları tekrar çıkarıp temizleyip tekrardan daha güzel bi ev yapmaktı beyler.

fakirlik çektim bende ailemin zor durumları oldu.

1-kahvaltıda 5-10 tane zeytin ve ekmek yediğimizi bilirim. evde bişey yok biliyorum

2-okul gezilerine gönderirken babamın milletten borç aldığını ve bunu sonradan öğrendiğimde pgibolojimin dıbına koyulması

3-abim 5.sınıfa gidiyo. ayakkabası delik deşik. babama söyleyemiyo ayakkabı al diye çünki para yok oda biliyo. evet 5.sınıf çocugu

4-patlak kundurayla bi sene geçirdim lisede. millet pizzaları yerken ben evden zütürürdüm ekmek arası çikolata falan.

5-para biriktirirdim. harçlıklarımı.anneme verirdim annemde pazar parası yapardı.

6-yolda para bulmuştum. anneme verdim pazar arabası aldı kendine. kalanlada pazar parası yaptı.

7-cebindeki son parasını bize verirdi harçlık yapın diye

8-ama gırgır adamdır babam.bi gün pokemon tasolarının devri. para istedim gittim açtım cüzdanı 1 kuruş yok amk içinde. döndüm para yok dedim gülerek ulan eşşolu eşşek para olsa ben kahveye giderdim dedi.

ailem çok fedakarlıkta bulundu. bende elimden geldiğince layık olmaya çalışıyorum.2 üniversite kazandım. 3. üniversite için tekrar giriyorum tek hedefim ailemin yakınında olmak. umarım sizlere karşı layık olabilmişimdir annem babam abim.. umarım..

anlatmayın panpa :(

ulan binler ben bır yazsam neler yaşadım hepiniz havalara girersiniz lan biz gene iymişiz diye.. öyle şeyler varki bırak buraya yazmayı kendıme anlatamam aklıma gelmesın dıye yemedıgım tak kalmıyor.

zütümü gibtirmiştim ama fakirlikten mi muallaklikten mi çözemedim

reservvvv

orta okullar arası turnuvada bjk kolejiyle eşleştik amk lavukların hepsinin tip-saç reus hepsinin ayağında nike lar adidaslar biz fakir devlet okuluyuz formamız bile yok doğru dürüst bunlara 1-0 koyduk. Kel bi hocaları vardı bunların hiç unutmam adam ağladı maçtan sonra basit bir devlet okuluna elendiniz diye. çok koymuştu bize o basit bir devlet okulu sözü. ama biz de onlara koymuştuk o ayrı.
not: kız taraftar falan getirmişler amk kezoları maç başında da çok taşak geçmişlerdi bizle. yenince o kadar güzel kızların yüzüne bile bakmadık o gururla ne günlerdi be.

lise mezuniyet gününde gibko bi parti olucak dediler gitmek mecburiyetinde kaldım. neyse millet toplanmaya başlıyo yavaştan dışarda bekliyorum arkadaşlar gelsin diye.bi süre sonra baya bi kalabalıklaştı ortam ama herkeste takım elbise falan o biçim, bende kot pantul üste dandik bi çeket giymişim ak.neyse arkadaş geldi sınıftan zaten sevmem bini elini omzuma attı oğlum bari bi takım elbise alsaydın lan dedi kahkaha patlattı, herkes duydu tabi o anı nası tarif etsem herşey slow-mo olur ya o şekilde oldu çok utandım herkes de güldü dıbına koyayım.ne bileyim siz siz olun binler kimsenin fakirliğini yüzüne vurmayın.

duygulandım amk

babam siyasete girmişti zamanında. Sonrasındaki dört ay gerçekten etki etti bu durum aile bütçesine ve ediyor da. Diğer adaylar gibi on binlerce lira bayılmadı belki babam, belki yine tutarında tuttu ama orta hâlli bir aileye koyuyor hâliyle.. işte o gün anladım günümüz demokrasisinin nasıl geçersiz ve paraya dayalı olduğunu. o gün lanet ettim. Her neyse.. birgün bir yıldan beri belki bir buçuk yıl ya öyle ya böyle, ya artarak ya azalarak hoşlandığım bir kız vardı sınıftan. doğum günüydü kızın. tabi biz sınıfça her doğum gününde arkadaş grubumuzdakilerin doğum günlerini kutlar, gerekirse okul dışında buluşur hediye alırız. işte bunlar da bir parkta kahvaltı için buluşacaklardı. biliyorum durumumuzun nasıl kötü olduğunu ama dedim işte, ayıp olur gitmezsem kıza diye. gece dedim bunu, anneme söyleyip babama iletmesi için. para lazım tabi, istediğim de 10-15 lira gibi bir şey. sabah kalktım, normalde dokuzda uyanmalıydım ama saat on. Yataktan kalkıp annemin yanına gittim. babam işte tabi o da küçük kardeşimin yanında yatıyor. anne niye kaldırmadın beni? Geç kaldım. tabi sitemle söyledim bunları. Sonra gittim odama hazırlanmaya ama kadın peşimden gelip şunları söyledi: babanın parası yok, ondan göndermedik seni. Şimdi ben anneme o kızın benim için nasıl biri, ne değerde biri olduğunu mu anlatayım sonra trip mi atayım.. Ha kahvaltıda konuşmayacaktım, lanet ettim durama falan ama yapamadım. yoksul düşmüşsek düşmüşüz. hiç olmazsa onurumuzu satmadık, paraya köpek olmadık ya... şuan bile zordayız ama hiçbir zaman babama ne yaptın baba sen? deyip rencide etmedim.

anam babam ayrılmış ben dedemlerle kalıyorum o arada babannem ölmüş ve sadece dedemle kalıyorum bi bahar günü 6. sınıfa gidicem maddi sıkıntılar çekioruz neyse işte dedem in 3 aylık maaşını alıcağı günün sabahı dedemin cebinde son 50 kuruş kalmış bana verdi bende 25 kuruşunu ona verdim 25 kuruşunu kendim aldım o gün okula gidip 25 kuruşla bi su almıştım buda böyle bi anımdır