babasi ise tam bir evcil hayvandi. yemek verirsen yer, gel dersen gelir, git dersen gider gibi bir hali vardi. harun bu baskin karakterini annesinden almis olsa gerek diye dusundu esen. domates corbasi, tavuk sote ve borulce salatasindan olusan monulerini mideye indirdikten sonra, harun, esen ve ozan'in koyu muhabbetinden rahatsiz olmus olacak ki, anne ve babasina uzun yoldan geldiklerini ve artik yatmalarini soyledi. boylece esen once bulagib isine girismek durumunda kalacak, ardindan da yataklari yapacakti. annesi ve babasi esen'den bugune kadar su bile istememislerdi.. kiyamazlardi ona is buyurmaya. 'sen dersine bak kucuk turkan soray'im..' babasinin sesi kulaklarinda cinladi, ici urperdi, gozleri nemlendi esen'in. babasi su an burada bulunmasini hic istemezdi, hayal bile edemezdi... o ise 40 yillik evli kari koca rolu kesiyordu sevgilisinin cevresine.. 'yazik' dedi esen. 'cok yazik sana saf esen..' tam isleri bitirmisti ki harun'un kalin sesiyle irkildi. 'kimi ariyosun?' cevap vermedi esen. cunku harun'un su an deli gibi kavga etme istegiyle yanip tutustugunun farkindaydi. taniyordu onu. cani eglence istiyordu harun'un. ama sirf kendi huzuru icin yine susacakti. harun'un ozani kastettigini biliyordu ve ozan, harun acisindan kavga cikarmak icin cok yerinde bir bahaneydi. objektif olmak gerekirse, harun ozan'i kiskanmiyor olamazdi. sekil itibariyle ozan, harun'a gore listenin cok uzerlerindeydi. harun gibi takintili, kendini begendirmekten baska bir derdi olmayan bi adam icin cekilmez bir dosttu ozan. bu gece olmazdi, cok yorgundu esen. kavga edemeyecekti... ama sevismekten kacamayacagina emindi. bu vazife onu ziyadesiyle rahatsiz etmeye basliyordu. ordan burdan duyduguna gore bu isten zevk almasi gerekmiyor muydu? ama ortada zevkten eser yoktu. harun'un kokusu, yapis yapis vucudu onu tiksindiriyordu. bu gece ondan intikamini, sevisirken gozlerini kapatip bir baskasini hayal ederek alacakti. bunu da yapacakti esen..