1. 226.
    0
    Hemen hemen hiç konuşmazdı. “Yemek hazır mı?” “Tuzu versene” “iyi geceler”. Bu kadar. Baba, benim için yan kanepede sessizce uzanan bir adam demekti. Son yıllarda, annem de kavgalardan bıktığı için, hiç konuşmazlardı. Kavgalar bitmişti, ama yerini gerilime bırakmıştı. Hiç konuşulmayan, ama her saniyesinde hissedilen bir gerilim… Ne zaman ki babam uyumaya giderdi, o zaman eve huzur gelirdi. Üçümüz de derin bir ”oh” çekerdik. Sessizce.
    ···
   tümünü göster