korkudan kahve falıma bakamadı olaylar gelişti

mezara girdik ve daha da içeriye doğru gittik. Aslında tinerci, bekçi birilerinden korkuyorduk mezarlıklardan değil. mezarlığın içinde ışık olmamasına rağmen içersi çok aydınlıktı nur inmiş gibiydi. zaten şehit mezarları da vardı orada. belki de ay ışığının yansımasıydı bizim gördüğümüz. benim kulağım çınlamaya başladı ama öyle böyle değil. çok aşırı. kulaklarımı tuttum bekliyorum ne olacak diye. kız arkadaşıma sende de varmı çınlama diyecektim yanıma baktığımda kimse yoktu mezarlığın ortasında tek başınaydım. o kadar içeriye girmişim ki nerede olduğumu tahmin bile edemiyordum. bizim geldiğimiz mezarlık değildi burası...