ne kadar boktan bi dunya

bol duvarlı bir odayı, gece ve yalnızlık süslüyordu.
duvarları sigara dumanın yaptığı sari ile boyanmış, tavanı ise çok uzaktaydı.
yatağın altında ufak kağıtlara yazılmış yazılar, kalemler ve hayaller vardı.
çok sıcak ve nemli, çok yalnızlık ve sessizlik.
güneş doğuyor, herkes perdesini açarken benimki inatla güneşe karşı geliyordu.
bir perde, sadece bir perde güneşi yeniyor, beni ondan koruyordu.
trajikomik bir hayat ve başrolünde ben.
bezmiş, bitmiş,yorgun ve iğrenç olan ben.
yüzüm hatirlanmiyor, gömleklerin begenilmiyor,
yan odadaki ev arkadaşım benden nefret ediyordu.
ben, sadece ben,
kutu kadar odada dünyayı gibiyor ve ona küfür ediyordum.
ben vardım ve nefes alıyordum,
bu oda benim dünyam ben ise bu dünyanın tek sahibiyim,
kimsesiz insanların kralı,
alkoliklerin yoldaşı ve
aşıkların arka parklarda koyun koyuna yattığı sakallı adam.
ben bir serseriyim ve sizler,
birer polissiniz.