ne kadar boktan bi dunya

17 yaşım aklıma geliyor. cebimdeki iddaa kuponlari, şarap,arap,ot,aşk. gazete sayfalarına sarılı şaraplar. koşar adım yurudugum günler. duvarlara yazılar yazdığım, polisten kactigim ve karakollarda sabahladigim günler. öylesine güzel ve iyidiki. hiç düşünmüyor, sorgulamadan yapıyordum herşeyi.bir birayı kedilerin önüne doktugum günleri özledim.

serin bir yaz günü. evde kimse yok, sokaklar boş saatler geçiyor. üzerimde siyah çizgili bir gömlek, düğmeleri açık, televizyonun sesi kapalı ve gibik bir dizi var.bir yandan sarıyor,bir yandan dışarıyı seyrediyorum. gecenin dudaklarına uzanacagim diye söyleniyorum. kalem ve defter balkonda beni bekliyor. ruhumun bakirligini bozup yazacaktim, belki kusup uyurdum...

huurlar;
ruhları olmayan, uykusuz,alkolik, namussuz,inançsız, bilgisiz ve igrenc insanlar değildir.
huurlar;
hayatı ve orgazmı gerçekten yaşayan, acıyı ve mutlulugu sonuna kadar tadan, insanları anlayan ve dinleyebilen en üstün irktir.
huurluk dünyanın en eski ve en zor meslegidir.

birayı ve otu seven kadınlar hiç ölmeseydi,
sevmeyi ve sevişmeyi iyi bilen kadınlar hiç ölmeseydi,
geceleri anlayıp anlatabilen kadınlar hiç ölmeseydi,
dünya daha güzel bir yer olurdu.

saatlerce oturduk ve sonunda kalkarken kulağıma,
bugece intihar edeceğim dedi.
donuk gözlerle ona baktım ve,
bence de yapmalısın dedim.
hiçbir şey söylemeden hesabı ödedi ve gitti.
o adamı bir daha görmedim.

ağlattın taşşaksız senelerdir ağlamayan beni ağlattın. helal olsun seviyorum seni. bir erkeğin bir erkeği sevmesi mümkün müdür ? seni harbiden seviyorum. ılık değilim. beynini seviyorum düşüncelerini seviyorum. hiç tanımadığım bir insanı kendim kadar seviyorum

bir gecede değişmeyen hayatımız ve yemek kuponlarimiz var.
kravatlarimiz ve pahalı ayakkabılarimız var,
adına aşk dediğimiz duygularımız ve sevistigimiz kadınlar var.
uykusuz geceler ve otumuz var.
çalışıyor, çabalıyor ve sonunda tanrı ve sistem tarafından intihara sürükleniyoruz. üstelik bu ölüme kader deniliyor.
peki neden ?
neden çalışıyor ve uykusuz kalıyoruz ?
neden eşcinselleri dışlıyor, onların hemcinsleriyle sevismelerini önlüyoruz ?
bizler kimiz ? değerleri olan insanlar mi ?
hayır değiliz.
bizler,
sınırları içerisinde düşünen balçıklariz,
oksijen, sperm ve yumurtalık urunuyuz.
ruhumuz veya bizi hayatta tutan bir ruhani güç yok.
artık kabullenmeliyiz,
bizler kimseyiz, hiç kimse.
degerimiz yok,
sadece 7 milyarlık,bir avuç kalabalıktan ibaretiz.
yara izleri ve yumruklarimizi alıp,
bu dünyadan gideceğiz.

alışveriş merkezleri.
oraya gider beynimizi slow bir müzikle gibistiririz.
o dar alanda yürür ve kendimizi pahalı dükkanlara atarız.
kaliteli giyinip, kaliteli insanlar olacağımızı,
istediğimiz kişiyi elde edip, onunla ciks yapacağımızı düşünürüz.
senelerce böyle öğretildi.
bir alışveriş merkezinde yaşar ve kendimizi lüks bir insan sanariz.
iğrenç bir kahveye çok para verip, tadını beğenmediğimiz halde içeriz.
garsonlari kolemiz zanneder ve onlara emirler yagdiririz.
o garson bize pislik derse sinirleniriz ancak,
birer pislik gibi davraniriz.

yine içiyor ve sabahliyorum, sanırım burası bir meyhane. buradaki hiç kimse entel yada okullu kişilere benzemiyor. birkaç solcu ve işten gelen bankacı tipler var masalarda. içeri az önce dört kişi girdi. sanırım üniversite öğrencileri. karşı masaya oturup içmeye başladılar. yüzüme bakıp gülüyor ve sakalasiyorlar. sanırım yüzümde olan zona hastalıgi sayesinde çıkan yaralara bakıp, dalga geçiyorlar.
onları böyle görünce düşündüm.
bende böyle olsaydım,
yani bilgili olduğunu düşünüp gerizekali olanlardan.
büyük ihtimalle üniversite okumaya önem veriyorlar dir.
ders çalışıp, uyumuyor gunduzlerini amfi ve kampus arasında gibiyorlar. yazık dedim,
ne kadar aptal insan var.

ben sana aşık olmadım,
ben sana aşk oldum.

geç kalınmış reserved

bir film sahnesini yaşamak istiyorum bazen, dövüş kulübünde ölümüne dayak yiyen adam olmak isterim. geceleri 1 saat uyuyup, dişlerimi fircalamadan kahvaltı yapmayı isterim.bir cigaraya kırılan iki sigaradan biri olmayı isterim.bir sınırım olmadan, düşünmeden,konuşmadan, nefes almadan sadece koşmak isterim. güneşle geceye başlayıp, dolunayla güneşlenmek isterim.bir kadının ilki olmak istemem, sonu olmak isterim. ellerim,kollarim, saçlarım hatta yüzüm olmadan şu gibtigimin dünyasına sarılıp,bu sayfaları defterden söküp, dünyanın en yüksek yerinden rüzgara bırakmak isterim. yeniden aşık olup, sarılmak,sevişmek isterim. sanki hiç bira icmemis gibi,bir sahilde iki marmara içip, kayalıklara kısmayı isterim. kaçak sigara ve bayat çay isterim.bir kibrit olmak,bir saniyeligine tutuşup sonra sönmek isterim.bir nefes almayı,son bir defa nefes almayı, hiç yapmadığım birşeyi yapıp dünyaya umutla bakmayı isterim.bir binadan bırakmak isterim kendimi. uykusuz, yorgun, sıradan ve sessiz bir şekilde ölmek istiyorum.

bir geceye gömülen,iki paket kaçak camel. bir demlik çay, zift gibi.
karşımda oturan hayaline siyah gecelik giydiririm. hayalinle sevisirim. kendime geliyorum, gecenin sessizliginde sigaradan gelen o sesi dinliyorum. çayın bitiyor,bir bardak daha istiyorsun, hiç konuşmuyor, gülmüyor,şarkı söylemiyorsun. benim cehhenim bu sanırım,bol melodili bir oda,bir çay ve sigara. yoklugunla cezalandiriliyorum.

bol duvarlı bir odayı, gece ve yalnızlık süslüyordu.
duvarları sigara dumanın yaptığı sari ile boyanmış, tavanı ise çok uzaktaydı.
yatağın altında ufak kağıtlara yazılmış yazılar, kalemler ve hayaller vardı.
çok sıcak ve nemli, çok yalnızlık ve sessizlik.
güneş doğuyor, herkes perdesini açarken benimki inatla güneşe karşı geliyordu.
bir perde, sadece bir perde güneşi yeniyor, beni ondan koruyordu.
trajikomik bir hayat ve başrolünde ben.
bezmiş, bitmiş,yorgun ve iğrenç olan ben.
yüzüm hatirlanmiyor, gömleklerin begenilmiyor,
yan odadaki ev arkadaşım benden nefret ediyordu.
ben, sadece ben,
kutu kadar odada dünyayı gibiyor ve ona küfür ediyordum.
ben vardım ve nefes alıyordum,
bu oda benim dünyam ben ise bu dünyanın tek sahibiyim,
kimsesiz insanların kralı,
alkoliklerin yoldaşı ve
aşıkların arka parklarda koyun koyuna yattığı sakallı adam.
ben bir serseriyim ve sizler,
birer polissiniz.

efsane bu gecede bizi yalnız bırakmıyor.

yani kadınlar, farklıdır.bir insandan,bir sigaradan farklıdır.
alkollü ve aşık olurlar,
severler, sevisirler,
uyurken dünyanın en eski sarabina bakıyormuş gibi hissedersiniz.
gözaltı morluklari öylesine yakisirki kadınlara,
keşke hepsi alkolik olsa dersiniz.
bir gecede size aşık olup,
bir gecede cesedinize tukurebilirler.
düşünmez ve sadece yaparlar.
regl olur, sutyeniyle bogusur ama
yinede dünyanın en güçlü varlığıdır,
kadın.

uyanıyor, pencerenden bakıyor ve yine aynı şeyleri görüyorsun.
pislik ve kan, kravat ve bacaklar.
uykusuz gözlerini ovuyor,bir sigara yakiyorsun.
gece bitmiş, insanlar uyanmış ve koşuyorlar,
patronun huurlugunu yapmak için.
kediler usuyor, çöpleri karıştırıyorlar.
yalnız bir adam yürüyor güneşe doğru,
elleri ceplerinde ve gözleri asvalta bakıyor.
geceden kalanlar, parke taşlarla sevişiyor,
bitmiş ruhları, güneşin altında orgazm ile bağıran huurlar.
sigaran bitiyor, ellerin usuyor.
pencereni kapatip, kölelik için kendini sokaklara atıyorsun.

yağmur ve rüzgar olan bir sokak,
sigara yakmak için güzel bir hava.
bitmiyor dedim kendime,
bitmiyor bu acı, sistem,aşk. kalbim atmayi bırakıp isyan edene kadar,
bu acı ile devam edecek.
saclarim islaniyor, sigaram islaniyor,
kalem bitiyor, sayfalar bitiyor ama
acı bitmiyor.
pislik hayatımı yagmur ile temizleyip, tozunu rüzgar ile almaya çalışıyorum.
sevilmiyor ve umursamıyorum.
yağmurda yürüme başlıyorum,
düşünmeden, üzülerek,usumeden.
kendimi bir birahaneye atmak için,
yürüyorum.

televizyonda sevişebilir,ot satabilir içki icebirsiniz,
ancak,
sigara icemezsiniz.
bu çok sacma.

televizyon dizileri ve reklamlar arasında sıkışmış bir nesiliz. gibik bedenimize pahalı kıyafetler alıyor ve mutlu oluyoruz, uykuya,cikse,ota, şaraba gerektiği değeri vermiyor, verenleri ise kınıyoruz. savasmiyor,dovusmuyor, olmuyoruz.
bir ideoloji yada düşünce benimsiyor uğruna ölüyoruz.
bunlar sacmaliktan ibaret,bir evde aşık olduğun kadınla sevişmek varken, bizler dizi izliyor ve elma soyuyoruz.
beş para etmez cigerlerimız ve ortak bir gecemiz var. biraz sigara ve şarapla süsleyip, mutlu olmalıyız. sevmeli,sevilmeye çalışmalıyız, çay içip,bir sahilde uyumaliyiz.

yine ayni bloklar,
aynı semt, aynı yüzler, aynı kahkahalar.
aynı bankta farklı ben.
saclari uzamış, gözleri kızarmış, gömleği kirigib, ayakkabısı çamurlu olan ben.
mevsimler bitiyor, deniz hırçın ve kizgin.
bir coplukteki martılar uçuşuyor ve çığlık atıyorlar.
aynı olaylar,
aynı aşk, ayni yalnızlık.
farklı bir kedi,
defterin üstüne çıkıyor ve orada uyuyor,
saatlerce yazamıyorum.
bir bira bitiyor, uykum geliyor.
sokaklarda uyumanin en güzel yani da bu,
yatak açmak, sabah yatak toplama sıkıntısı yok.