#
oturduk kahvaltı masasına.
güzel bir kahvaltı yaptık babamla.
kahvaltı bitti.
canım çok çekse de babam sigara içtiğimi biliyor olmasına rağmen yanında içemedim sigarayı
içerden çantamı alıp kapının yanına koydum.
-baba ben gidiyorum. dedim
elini arka cebine attı, çok olmasa da bir miktar para çıkarttı bana vermek için.
-aman baba. diyerek elini aşağı çektim babamın.
-oğlum al, yola gidiyorsun, lazım olur. dedi
aslında haklıydı, yola gidiyordum, cebimde 100 lira kadar bi para vardı bildiğim.
ama son ayın parasını almamıştım bardan,
içerde vardı param,
hem zaten bi süre olmadığımı söylemek için bara gidecek ahmet abi'yle konuşacaktım.
"o sırada paramı zaten alırım" diye düşünerek almadım o parayı babamdan.
-baba para kazanmaya gidiyorum, merak etme beni, hem var param. dedim
babam geri koydu parayı cebine.
sarıldık babamla.
bu sefer tıpkı murat'ın bana sarıldığı gibi ben sarıldım babama sımsıkı.
çıktığım bu yolun sonunu bilmiyordum,
neyle karşılacağımı bilmiyordum.
çantamı da alarak çıktım evden,
indim merdivenleri.
çıktım binadan.
tam arabaya doğru yönelmiştim ki az ilerde beni bekleyen ezgi'yi gördüm.
arabaya dayanmış sigara içiyordu.
beni görünce sigarasını yere attı.
yanına gittim.
-ne işin var burda. dedim
-beni görmeden mi gidecektin. dedi
bi süre cevap veremedim.
bunu gerçekten de hiç düşünmemiştim.
ezgi gelmeseydi onu görmeden gidecektim.
-niye çıkmadın yukarı. dedim
-yeni geldim zaten. dedi
ama boncuk boncuk terliyen alnı onu yalanlıyordu.
muhtemelen buraya geldiğinde binaya giren babamı görmüştü ezgi ve yukarı çıkmaktan vazgeçip burda beklemişti.
-anladım. dedim
-bi şeye ihtiyacın var mı. dedi ezgi
paradan bahsediyordu tabi ki de.
-yok. dedim
kollarını açtı ezgi iki yana.
-gel buraya. dedi
çocuğun annesine sarıldığı gibi sarıldım ezgi'ye.
bu sefer hem o hem de ben sımsıkı sarıldık birbirimize.
resmen gidebilmek için güç alıyordum o an ezgi'den.
uzun uzun sarıldık, bırakamadık.
benim bile gözlerim dolduysa o çoktan ağlıyordu, emindim.
ama göstermedi gözyaşlarını bana.
eliyle siliverdi bir çırpıda.
-ali. dedi
-efendim. dedim
-orda, istanbul'da ne olursa olsun bir tek telefonunla yanında olacağımızı unutma tamam mı. dedi
-unutmam. dedim
-ve bir de... diye devam etmeye çalıştı ezgi.