Şarkıyı dinlettim programa. Sonra telefonuna indirdi ve yanına not düştü "our song" diye. Sonra telefonunu bana gösterdi. Bu makinalar ne kadardı acaba. Çok güzeldi telefonu. Kapıdan birkaç kişi daha girdi o sırada. Ortam kalabalıklaşmaya başladı ve gece yarısına az kaldığını hissediyordum. Saatin kaç olduğunu öğrenmek için aptal aptal duvarda saat arıyordum. Ne oldu neye bakıyorsun diye sordu. Saat aradığımı söyledim. Telefonumun olup olmadığını sordu. Telefonumu açmak istemediğimi ve sürekli başımın ağrıtıldığından bahsettim. Kimin ağrıttığını sordu ama yine gizemlileri oynuyordum.

Kız bir bira daha içerse bana aşık olacağını söyledi. Aşkın bu kadar hızlı gerçekleşmeyeceğinden bahsettim ona. Bu konuda epey tecrübe sahibi gibi konuştuğumu söyledi. Avrupalıların domuz eti yediğini ve pis koktuklarını söyledim ve taharet muslukları yoktu. Kahresin bebeğim, siz adi pislik canlılarsınız dedim. Canı sıkılmışa benziyordu. Acayip derecede güzel üzülüyordu. Hayır dostum olamaz. Benim canım sıkkın ve yalnızlara oynuyorum. Bu gece seninle oynaşamazdım. Kahretsin avrupalı. Duy ulan bu sessiz çığlığımı.