istiklalin oraya çıktım. Bu saatte karanfilde 4 kedi ve 3 köpekten başka hiçbir şey olmazdı ama bu şehir başkaydı. Sonra biraz daha inceledim insanları. Sokaklar karanlık değildi ve kendimi güvensiz hissetmiyordum. Haa tabi oralarda güvensizlik duyulacak bir kişi varsa o da benim. Saçlarım yağlı ve ayı kırması bir adam sokakta yürüyor. Ben bile kendimden çekinirdim o an. Saçlarımı kestimemiştim. Belki de berberin koluma dayamasından korkuyordum. Saç kestirirken en hoşuma giden nokta saçlarımın yıkanmasıdır. Kafamı iyice eğdikten sonra o mermerle baş başa kalırsınız. Ben tükürürüm genellikle. Bir sürü köpük akar gider. Belki de oralarda tükürüğüm gibi kayboldup gitme isteğimdendir. Dişlerimin üzerinde bir sürü plak birikmiş gibi hissettim. Kimse o duyguyu yaşamasın. Dişlerinin kirli olduğu düşüncesi, o lanet dişi fırçalamadan geçmez.

Saat epey geç olmuştu ve hava aşırı derecede soğuktu. Parkta vs uyuyamazdım. Montumun fermuar bölümünden giren soğuk beni astım hastası yapabilirdi. Hem bu lanet olası botlar da soğuk alıyordu. Yok lan şu tak renginde olanlardan değil. Askeri bot tarzında kocaman botlarım vardı. Boyum normalde 180 ama botları gitince 183 oluyorum.

Botların içinden ayak parmaklarımı kıpırdattım. O sırada san antuan kilisesinin oralardaydım. Tam kilise önünde dikilirken bi sigara yakmak istedim. Etraftaki insanlar beni mi izliyorlardı. Hiç zannetmiyorum. Kıl köklerinde bile değildim. Eminim.