Beyler hikayeye yarın akşam devam edeceğim yarın bu saatlerde de bitecek. Rez alanlara yazarım geldiğimde.

ilk Gece

Fırtınalı ve bulutlu.

Yine her zamanki gibiydim o günde meraklı bir o kadar da umursamaz. Yüzüm akşama yağacak yağmur gibiydi ne kadar uzağa bakarsan o kadar iyi görürdün karartıyı.

Ben hiçbir zaman kötü bir adam olmak istememiş ama dünyadaki herkes gibi istemediği şeyleri yapan bir insan olmuştum.

Her şey o gece başladı. Yine o en sevdiğim banka oturup paramın yettiği en ağır sigarayı almıştım. Hayatımdan memnun değildim ama hiçbir zaman da şikayet etmemiştim. O gün fark ettim ki bu sessizlikti beni bu kadar üzen. Memnun olmadığım bir şeyde bile söylemeyişim. Paketin içinde bulunduğu naylonun açma yerini aradım bir süre tırnaklarımla. Kısa bir süre sonra paketi açtım. Ve cebimden çakmağımı çıkarıp onurlu bir intihar gibi bana zarar vereceğini bile bile sigaramı yaktım. Zaten beni bu saatten sonra ne bağlardı ki bu hayata ? Aşk mı ? Onu geçeli çok zaman olmuştu, tanrı ile aram da hiçbir zaman barışık olmamıştı. Belki birkaç dostumdu bu hayata bağlayan. Hikayem de tam burada beni hayata bağlayan insanları kendi elimle soktuğum savaş alanından kurtarmaya çalışırken başladı.

Sigaramı bitirdikten sonra biraz sahili izledim. Hep bir denizci olmak istemiştim. Belki dalgalar düşünmeyi unuttururdu bana. Ama bu değildi sebebi, daha eski. Çocukluktan beri bir olmak istemiştim dalgalarla. Boğulmaktan hiç korkmadım mesela.

Ayağa kalktım üstüme yapışmış bir kaç küle üfledim ve yürümeye başladım.