https://www.youtube.com/watch?v=PtsMi4dtl1o

Ozan'ı kontrol ettim. Yaşıyordu. irem'de de hiç bir şey yoktu. Hastaneye gittik falan. Kaza yapıldığında dokularımda ezilme olmuş. Ozan'da da pek bir şey yokmuş sadece bayılmış. Daha sonra bazı adamlar gelip etrafı hallettiler. O gün Sabri'nin kuzeni kaza yapmış, şehirdışında olduğu için sonrasında ise eve gidip eşyalarını almış, kaderin cilvesi işte daha sonra telefonu evde unutmuş ancak iphone 4 ü de ikinci telefon olarak durduğu için dönüp almamış. Telefonda, ibrahim'in takip edebildiği bir gps sistemi varmış , adamlar Sabri'nin evine girmişler. Ancak kimseyi bulamayıp geri dönmüşler. Ozan o olaylardan sonra bir daha benimle konuşmadı. Hala aynı evde kalıyorum. Ancak karşılaştığımızda ikimiz de kafamızı eğer geçeriz. irem ise şu an tekerlekli sandalyede. Koltuk değnekleri ile adım atabiliyor.Arada teklese de normale yakın bir şekilde konuşabiliyor.

Gelelim asıl mevzuya, Pınar'ı iki gün sonra apar topar Amerika'ya gönderdi burada güvende değil diye Korhan olacak şerefsiz. Gitmeden önceki gece bana geldi. Sabah gideceğini söyledi. Sarıldık, ona 2-3 tane kitabımı verdim. Beni unutmasın diye. Oturduk birlikte, ona çalışırken boş bulduğum zamanlarda yazdığım şiirleri okudum. Gözleri dolu dolu dinledi herbirini. Birlikte yattık son defa. Öpüştük gece boyu hüzünlü gülücüklerin arasında. Son defa dinledik kupa kızı sinek valesini. Bizi bizden daha iyi anlatan o şarkıyı. ilk defa sigara içti paketimden çıkarıp. Sarılarak yattım ona. Sabah sessizce gitti, yanağıma bir öpücük kondurup. Uyuyormuş gibi yapmıştım o giderken. Bavullarını topladığının sesini duyuyordum. Hafif açık gözlerim her saniye daha da doluyor, boğazıma düğümleniyordu hıçkırığım. Kafamı yastığa gömdüm, gözlerimdeki yaşlar yastığı ıslatırken, kapının sesi geldi. Haykırmak istedim. Dur demek. Yapamadım. Daha da gömdüm yastığa kafamı hıçkırıklar arasında. Ağladım. Gidiyordu işte. Bir kere daha kaybediyordum birini. Yine hayat elinden en sevdiklerini alıyordu bu küçük çocuğun, ağlayacağını bile bile...

Kaldırdım kafamı, babam derdi hep pişman olacağın bir şey yapmadan önce say içinden yirmiye kadar diye. 1,2.3... 20. Cama koştum. Arabası gidiyordu. Bağırdım arkasından Pınar diye hıçkırıklarımın arasından boğazım yırtılırcasına . Bir daha. Bir daha. iner diye bağırdım. inmedi beyler. Dizlerimin üstüne düştüm, orada kaldım saatlerce. Kendime yeminler ettim ona ağlarken bir daha sevmeyeceğim diye. Ne kadar kaldım hatırlamıyorum camın kenarında. Uyuyakalmıştım orada. Uyandığımda çoktan akşam olmuştu.