Film bitti, biraz yürüdük sokaklarda. Mert ise sürekli Almina ile bizi, yalnız bırakmak için Buse ile geriden yürüyordu. Bir anda gaza geldim. Almina dedim. Döndü baktı. Yeşil gözleri bir bıçak gibi boğazımı kesmişti sanki, tüm o cesaretin ateşi gözlerinin yeşil sularında sönmüştü. Ne kaybedebilirim diye düşündüm. En fazla ne olurdu ki dıbına koyayım. Ha söylemişim ha söylememişim. içimdeki ateşin közlerine üflercesine derin bir nefes aldım. Aklımdaki bütün o güzel sözler bir anda uçup gitmişti. "Almina ben seni seviyorum" dedim. Heyecandan ellerim titriyordu. Cevap gelmedi. Özür dilemek için ağzımı açtım aptallık etmiştim, tam söyleyecektim ki , o konuştu. "Bulldoser, bak seni üzmek istemiyorum ama benim tipim" değilsin. Beynimden vurulmuşa döndüm. Kendime küfürler ettim. Ne olacaktı ya ? iki lafı bir araya getiremeyen, şişko bir veledin tekiydim. "Anladım" diyebildim çatallanmış bir ses ile. Neyse ben gidiyorum görüşürüz dedim bizimkilere. Biraz daha orada dursam ağlayacaktım çünkü. Gözlerim dolmuştu. Salağın tekiydim. Ulan nereden alıyorsun bu cesareti dememişti kimse de. Kafam bomboştu. Korna sesi ile kendime geldim. Araba hemen yanımda durabilmişti. Bir anlık duraksamadan sonra yürümeye devam ettim. Arkamdan bir şeyler diyordu ama umurumda değildi. Eve gittim babama dahi selam vermeden odama geçtim. Odamdaki aynaya baktım. Ulan kim sevsin beni düşündüm. Ben bile kendimi sevmiyorken...