Küçükken çok hareketli bir çocuktum. 12 yaşına kadar. 12 yaşında annemi kaybettim. Babam zaten, bir memur. işten geldiği gibi kitaplarına gömülen bir adam. Annem gidince bir daha hiç kaldırmadı onlardan başını. Namaz kılardı eskiden. Bıraktı. Geceleri sessiz sessiz neşet ertaş eşliğinde şarap içer oldu. Benimle konuşurdu eskiden derdimi sorardı. Annemden sonra bana tek sorduğu, ne yemek istediğim olmaya başladı. Benim de pek keyfim yoktu ya zaten. Baba yemeğini bilirsiniz hep kızartma falan filan. Liseye gidene kadar kilo aldıkça aldım. Ders çalışmak için falan masadayım zaten hep. Arkadaşım da yok. Her neyse sınavlar bitti. Tercihler yapıldı. Sonuçlar açıklandı. Şehrimde iyi bir anadolu lisesine yerleşmiştim. Babama söylediğimde, yorgun bir gülümseme ile "tebrikler oğlum" dedi. Cüzdanını çıkarıp, iki tane 100 lira verdi. 200 lira dıbına koyayım. Ne kadar mırın kırın etsem de aldım. "Paran biterse haber ver. Hem bak haftalığın da iki katı bundan sonra. Sonuçta liseye gidiyorsun artık" falan dedi. Gittim sarıldım babama. Paradan değil. Yemin ediyorum bak. Adam benimle doğru düzgün konuşmuyor, gülmüyor doğru düzgün adam. ilk defa gülüyordu, oğlum demişti bana o günlerden sonra ilk defa. ilk defa sarılmama karşılık veriyordu. Ulan dıbına koyayım millet çocuğu sınava girerken kapıda bekliyordu, bir ben yalnız gitmiştim.

O günü hiç unutamıyorum beyler. Sınavdan sonra eve yalnız gittim. Yolda ağladım bir başıma. Görenler sınavdan sanıyor benle dalga geçiyordu. Sınavım oysa çok iyi geçmişti. Annem olsa şimdi gelirdi demiştim, kendi kendime. Olsaydı...

Ağlatma şerefsiz ağlatma

Oturdum babamın yanına. Onu izlemeye başladım. Gözlüğünü koyup, gözlüğün yanaklarına değdiği noktada bıraktığı nemi sildi. Döndü bana "Hadi çık dışarı arkadaşlarınla harcasana paranı." dedi. Tüylerim ürperdi beyler. Sözcükler boğazıma dizildi. Gözlerim doldu. Hiç arkadaşım yoktu ki lan benim. Üzülmesin diye yalan söylerdim babama arkadaşlarımın yanına gidiyorum diye. Çıkıp internet kafeye giderdim tek başıma. Ulan belki komik gelir size. Güleceksiniz biliyorum ama botlarla tek başıma counter oynuyordum lan. Öyle bir yalnızlık. Bir tek babam var hayatımda. O da zaten beni giblemiyor. Kabus gördüm diye yalan söyleyip yanına yatardım babamın. Bazen geceleri saçlarımı okşardı. "Annen olsa kıvırcığım diye severdi şimdi seni" derdi bana sessizce. Uyuyor gibi yapardım. Sırf babamın beni sevdiğini birkaç saniye daha fazla hissedebilmek için. Uyandığımı görse sevmez beni diye korkardım.

"Tamam baba" dedim. Ayakkabılarımı giyip kapıdan dışarı çıktım.

üzdün be pnp

işte 1 yıl nasıl gibildim, onu anlatayım size. Mert Almina ile Buse'nin ilk tanıştırdığı andan beri konuşuyormuş. Buse ile çıkarken onunla da konuşuyormuş. Almina'nın da haberi var zaten çıktıklarından. Buse Öykü'nün gidişinden 1 ay sonra öğrendi bunu. Çok ağladı. Bizim tayfadakiler toplanıp Mert'e dalmışlar. Daha sonra Ege ile Buse çıkmaya başladılar yazın sonuna doğru. Mert başka bir okula naklini aldırdı, Ege ile Buse hala sevgililer. Ben hala yalnızım. Öykü'den sonra da olmadı bir daha. Olsun da istemiyorum. Şimdilik sadece derslerime odaklandım. Tek motivasyonum da üniversitede onunla aynı şehirde olmak. Gidip özür dileyeceğim ondan. Anlatacağım onu sevdiğini. Belki hissetmiyordur bir şey bana karşı. Belki bir tokat atar bana. Belki sarılır bilmem. Umudum bitmedi hala. O gün geldiğinde güncelleyeceğim bu başlığı. Bundan sonra zaten pek zamanım olmaz. Üniversiteye hazırlık falan derken. Her neyse çok boş konuştum bu akşam beyler. Hayırlı geceler hepinize. Bakıyorum da ekgib yazmışım geçen entryde ;
Kimseyi üzmemeniz ve kimse için üzülmemeniz dileğiyle.

Boş zaman insanı kötülüklere yöneltir diyordu babam. Gerçekten de öyle idi. Kafeye geçip oturdum. Derken bir grup kız geldi arkalarından. Yanımdaki masaya oturdular. Hepsi çok güzel kızlar. Zaten pek kızlarla aram yok belki ondan güzel gelmişti hiçbir fikrim yok. Ama aralarında sessizce oturan bir tanesi çarptı gözüme. Ufak tefek bir kız. Dalgalı kumral saçları, yeşil gözleri, beyaz teni... Öküz gibi bakmamak için kaçamak bakışlar atıyordum. Küllüğü sağ tarafıma koydum. Bir sigara çıkardım. Ama çakmağım yoktu ,o sırada kızların masasındaki sigara dikkatimi çekti. Gidip onlardan çakmak istedim. Sarışın olan çakmağı verdi. Yakmaya çalıştım. Tabii bilmediğim için yaktıktan sonra içime çekeceğimi mal mal uğraşıyordum. Sarışın olan şakayla karışık "üff içmeyi bilmiyorsan bari gazı boşa harcama be" dedi. O kız hariç diğerleri güldüler. Ben de bu laftan sonra, yarısını yakabilmiş olmama rağmen çakmağı geri verdim. Utanmıştım. O bahsettiğim kız "Yakarken içine çekmeyi dene öyle daha kolay yanar" dedi gülümseyerek. Teşekkür edip masama gittim. Gözleri insanı adeta büyülüyordu. Ayrıca bana kötü de davranmamıştı. içimde kıpır kıpır garip bir his vardı.

Ne yapacaktım ki dıbına koyayım. Yine internet kafeye doğru yollandım. Gittiğimde internet kafenin kapalı olduğunu gördüm. Etrafta sorabileceğim kimse de yoktu. O yüzden tekrar yürümeye başladım. internet kafenin yanındaki bir kafeye oturdum. Etrafı izlemeye başladım. Herkes birileri ile oturuyordu. Millet gülerken benim de hoşuma gidiyordu. Evet belki ben onlarla birlikte değildim. Ama gülen insanları görmek güzeldi. Parama baktım. Aklıma hiç olmadık bir fikir geldi. Dedim gidip bir paket sigara alayım. Garsona haber verip karşıdaki büfeye yöneldim. içeri girdim. Sanki bir şeylere bakıyormuş gibi dolandım. Bir gözümle de sigara reyonlarını kesiyordum. Babam hep winston red içerdi. Ben de winston red alacaktım. "Abi şey winstın redin var mı ya" Adam tam çıkarırken gözüme bir şey çarptı sağ üstte garip paketli bir sigara vardı. "Abi şunun adı ne". "Hangisi ciğerim" dedi adam. "Hani şu siyah paketli olan." dedim. "Vallahi adını bende bilmiyorum onun dur bakayım" dedi ve eliyle paketi alıp "Lucki sıtrike" içimden telaffuzunu gibeyim demek geçti ama çok içten bir adam olduğu için sadece gülümsemekle yetindim. "O ne kadar abi" dedim. "Aynı ciğerim" dedi. "iyi ondan olsun o zaman" dedim. ilerde bu adam lise hayatımın ilk 2 yıllık dönemi boyunca hep sigaralarımı alacağım adam olacaktı. Paketi alıp kafeye geri döndüm.

Orada biraz daha oturdum. Yapacak bir şeyim yoktu.Bir arkadaşım falan da yoktu. içimden kızın telefon numarasını almak geldi. Daha sonra vazgeçtim. Korkuyordum. En fazla ne olacaktı ki. isteyecektim. Ancak ayağa kalktığım gibi başım dönmeye başladı. Karnıma bir ağrı çöktü. Yapamayacaktım. Arkamı dönüp paketi aldım ve hızlıca hesabı ödedikten sonra dışarı çıktım. Giderken son bir kez daha ona baktım. Saçları çok güzeldi. Bir iç çekip yürümeye devam ettim.

Dinleyen 1-2 kişi de olursa olsun anlatıcam. Bir de başlığa resmi koymayı bilmiyorum biri mesajdan atarsa memnun olurum.

Bu o kafede çakmak istediğim sarışın kızdı. Biyolojici geç kendine bir yer bul otur dedi. Arkamdaki sıraya oturdu. Daha sonra o da kendini tanıttı. ismi buse imiş. Derslerde Mert benimle kaynaşmaya çalışıyordu. Fakat pek bir ortak yönümüz yoktu. Bir tek futbol muhabbeti yapıyorduk. ikimiz de Fenerbahçeliydik. işte onun üzerinden muhabbet falan kurduk. Tenefüslerde birlikte falan gezmeye başladık. O başka bir şehirden gelip evimin yakınında sayılabilecek bir eve taşınmış. Arada dışarı çıkarız seninle dediğinde içten içe çok mutlu olmuştum. Çünkü hiç kimse ile konuşmuyordum.

Anan zaaa

Edit: Sonradan okuyayim diye yazdim ne cuguluyonuz amina koyim

Edit: Cugu rekoru kircam atin aq atin

Günler böyle geçti. Artık her akşam mert ile dışarı çıkıyor kola sigara yapıyorduk. Hafta sonları da buse ben mert busenin arkadaşları falan takılıyorduk. Artık o kızı unutmuştum. Ama mert ile her zaman daha yakın hissediyordum. Muhabbetimiz derinleşiyordu. Mert bir gün bana Buseden hoşlandığını anlattı. Mert'i size nasıl anlatayım o zaman 1.80 boylarında. Yakışıklı. Ela gözlü. Kısa saçlı. Omuzlu falan bir çocuk. istese zütüremeyeceği kız yok gibi neredeyse okulda. Ama utangaç. Kanka bence olur falan dedim. Bakayım işte uygun bir zamanda edeceğim falan diyordu. Aradan 1-2 hafta geçti. Artık çevrem yavaş yavaş genişlemişti. Yeni çocuklarla falan tanışıyordum onlarla muhabbet ediyorduk. Mertle sigara paramızı okulda sinyalden çıkarıyorduk. Mert ile arkadaş olmaya çalışan kız çoktu. Ama hiçbirine yüz vermiyordu mert. Niye lan dediğimde aklımda buse var iken yakışmaz diyordu. Bir gece rüyamda o kızı gördüm. Kucağımda yatıyordu. Gözlerine bakıyordum. Daha sonra kalkıp gitti. Arkasından bağıramıyordum dilim tutulmuştu. Daha sonrasında ise bir karabasan şeklinde uyandım hareket edemiyordum. Uyandım çok kötü olmuştum. Gözlerim dolmuştu. Korktuğum için değil. Ben bu kızı seviyordum. Ama adını dahi bilmiyordum. Zar zor geri yatabildim onu düşünerek.

Sabah ilk iş uyanıp Buse'yi aradım parkta buluşalım dedim. Mert aradığında ise kanka bugün özel bir işim var o yüzden gelemeyeceğim sabah dedim. iyi ama senin hakkını da içerim karışmam dedi gülerek. iyi tamam dedim.

Çıkışa kadar öyle geçirdik günü arada Buse ile muhabbet ediyorduk. Beni hatırlayıp hatırlamadığını sorsam mı diye düşündüm. Niye hatırlayacaktı ki ? Çıkışta, Mert ile birlikte eve doğru yürümeye koyulduk. Buse de hemen arkamızdan tek başına geliyordu. Bizim kitaplarımız verilmemişti. Yarın verilecek dediler. Çantayı da boşa getirdim diye düşündüm. Daha sonra çantadan paketi çıkarıp, bir sigara yaktım. Mert'e baktım. Garipsememişti. ister misin diye sordum ? Bir tane aldı. Durup sigaramızı yaktık. O sıra da Buse de hemen arkadan geliyordu. "ilk günden etiket olmak istemeniz garip" dedi. Kafamı çevirip sorarcasına baktım. "Hocalardan biri ailenizi çağırırsa şaşırmayın diyorum" dedi. Bir sigara yakıp, iki binanın arasına girdi. Mert ile ben de onu takip ettik. Binanın kenarındaki taşın üstüne oturduk. Bana dönüp "En azından sigara yakmayı öğrenmişsin" dedi. içimden bir hasgibtir çektim beni hatırlıyordu. Lise hayatımın çok iyi geçeceğini düşündüm o an. Güldüm. "Beni hatırladın mı" diye sordu. Evet manasında kafamı salladım. Artık her gün birlikte oraya sigara içmeye gidecektik.

Evde öykü ile biraz oturduktan sonra, ona yaptığım süprizi ona göstermek için ona biraz salonda otur ben bir lavaboya gidip geliyorum dedim. Ona kendi elimle çikolatalı pasta yapıp üstüne de Öykü yazmıştım. 2 başarısız denemem olmuş birinde yakmıştım, diğerinde de tadı güzeldi ama görüntü bakımından güzel olmamıştı. Birini attım diğeri dolapta babam yer diye duruyordu. Doğum günü değildi ama içimden gelmişti. Daha sonra odama pastayı zütürüp, Öykü'yü odama sanki kötü bir şey olmuş gibi çağırdım. Odama kalpli balonlar bırakmıştım. Koşarak odama geldi ve kapıyı açtı. Odaya bir baktıktan sonra koşarak yanıma geldi. Bana sarılıp ağlamaya başladı. Ben de ona sarıldım. Kokusunu içime çektim. Yine o en sevdiğim parfümü sıkmıştı. "Çok teşekkür ederim bulldoser, çok iyi birisin sen" dedi ağlayarak. Biraz daha öyle durduk. Sonra elimle gözlerindeki yaşları sildim. Daha sonra ise pastayı kesti. Ben diyetten dolayı fazla yemedim. O günü babam gelene kadar öyle geçirdik. Birlikte müzik falan dinledik. Daha sonra ise babam gelmeden hemen önce gitti. Gitmeden önce son bir kez daha bana sarılıp teşekkür etti. O yüzündeki gülümseme için uğraştığıma sonuna kadar değmişti.

Yazımı evde geçirdim. Arada bir sigara içmeye çıkıyordum. Günde 1-2 tane en fazla o da. Ancak hep aklımın bir köşesinde o vardı.

Daha sonra tatil bitti ve okul başladı. Sınıflarımız okunuyordu. Uzun boylu bir çocuk da benim yanımda duruyordu. Aniden elini uzattı adım Mert dedi. Ben de bulldoser dedim. Elini sıktım. Sınıflar okundu Mert ile aynı sınıfa düşmüştük. ilk dersler öyle sıradan kendini tanıtma muhabbetleri, hangi okuldan geldinizler ile geçti. Annemin işini sorduklarında öğretmen diyordum. Öğretmendi. Ölmeden önce. işini çok severdi, çocukları da... Öldüğünü söylemedim hiç. Kimsenin bana acımasına ihtiyacım yoktu. 4. ders Biyolojiydi. Dersin ortasında birden kapı çaldı ve bir kız içeri girdi.

Aradan 2 gün geçti. Hafta sonu olmuştu. Buse ile konuşmuştum, rutin buluşmamıza bu sefer Almina'yı da çağıracaktı. Bulabildiğim en iyi kıyafetleri giydim. Saçımı yıkayıp yumuşatıcı sürdüm. Kıvırcık olduğu için öyle daha iyi gözüktüğünü düşünüyordum. içimdeki heyecan, gırtlağımda, soluğumu kesen bir maddeymiş gibi duruyordu. Yüzümde ise salak bir sırıtış vardı. Hani böyle çok mutlu olduğunuzda, birileri ile paylaşmak istersiniz ya ben de onu yapacaktım. Babamın yanına gittim. Artık babam ile daha az zaman geçirdiğimi farkedip telafi etmek için kendime söz verdim. Zaten öncesindekine de zaman geçirmek denemezdi ama. Ayağa kalkmış elinde bir kitap odasında volta atıyordu. Gidip sessizce sarıldım ona. Kitabını masanın üstüne yavaşça koyup, kolunu boynuma doladı. "Oo aslan parçası, nereye böyle ? Bayaa da yakışıklı olmuşuz" güldüm. Onun da herhalde keyfi yerindeydi. "Öyle arkadaşlarla buluşacağım ya işte. " kaşlarından tekini kaldırdı. "Pek bildiğimiz arkadaşlara benzemiyor ama bu. Kız falan mı var yoksa ?" dedi. "Yok baba ya, yani var da öyle değil. Normal arkadaşlarım işte" dedim. "Pek inanmadım ama hadi bakalım" dedi. "Paran var mı ?" diye ekledi sonra. Evet manasında kafamı salladım. Yine de cüzdanına uzanıp para çıkardı. "Dursun bak lazım olur" dedi. Ne kadar ısrar etsem de sonunda verdi. Parayı cebime koydum. Babama hadi ben çıkıyorum dedikten sonra odasından "Öyle kızlara takılıp da dersini aksatmak yok ama ha" dedi gülerek. Çok nadir gülerdi babam. Çok mutlu olmuştum. Babam benimle bir baba oğulun konuştuğu gibi konuşuyordu ve o gün de sevdiğim kız ile buluşacaktım bunu ne bozabilirdi ki ? Erken konuşmuştum.

Uzun süreden sonra doğru düzgün tek arkadaşım diyebileceğim adam bana küsmüştü. Ulan dıbına koyayım dedim bizdeki bu şans nedir. Ne yaptım ben bu adama ne diye küsmüş bana. Bir daha gittim yanına teneffüste. Konuşmak istiyorum dedim. Çıkışta görüşürüz dedi. Günü öyle geçirdik. Buse de aramızda olanları korkulu gözlerle izliyor bana ne olduğunu soruyordu. Bilmediğimi söylesem de her seferinde tekrardan soruyordu. Gün boyunca bir daha sormadım ona. Çıkışta konuşacaktık. Günü öyle bitirdim. Çıkışta ise her gün sigara içtiğimiz yere ondan önce gidip beklemeye başladım.

2-3 dakika sonra ise Mert geldi. Geldiği gibi "Bak bulldoser, ben sana kardeşim dedim, senin şimdi bu yaptığın adamlık mı ?" dedi. "Lan ne yaptım ben sana ? Onu söyle. Sonrasında ne gibimi yapacaksan yap." dayak yemek zoruma gitmezdi, sonuçta kardeşim dediğim adamdı. Onun için dayak yemek koymazdı bana yahut ondan. "Ulan ben sana Buse'yi ne kadar sevdiğimi anlatmadım mı her gece. Ona söyleyemeyecek kadar sevdiğimi anlatmadım mı ?" Arkadan buse geliyordu."Kardeşim dediğim adama yakışıyor mu lan sevdiğim kızla sabahın köründe parkta buluşup, gidip kıza sarılmak. Allah bilir sevgilisinizdir şimdi bir de siz." Buse sinirli bir şekilde arkada bekliyordu. Arkaya baktığımı görünce Mert arkasına döndü. Buse buna bir tokat attı. Mert olduğu yerde kaldı. Buse "Asıl sana yakışıyor mu be. En yakın arkadaşına, olayın aslını astarını sormadan gidip bu kadar laf söylemek. Sabah biz bulldoser'in sevdiği kızı konuşmak için oradaydık." dedi ve bütün olayı baştan sona anlattı. Mert olduğu yere çakılmıştı. Buse ise son söz olarak "Sen böyle gidersen, ben seninle bırak sevgili arkadaş bile olamam Mert, senden hoşlandığımı sanmıştım oysa" dedi ve beni kolumdan çekti. Eve doğru yürümeye başladık.

Bir hafta böyle geçti. Okulda da kimseyle konuşmuyordum. Arada akşamları mert yanıma geliyor, ona yorgun olduğumu söylüyordum. Busenin sorularına ise kısa yanıtlar veriyordum. Olayın patladığı gün cuma günü oldu. Bahsettiğim sınavdan her şeye rağmen yüksek almıştım. Hatta sınıfın en yüksek notunu almıştım. 89. Herkes düşük almış kağıtlarına bakıyorlardı, ben ise ismim okununca gitmedim. Fizikçimiz on numara adamdır. Kürt falan ama çok iyi bir insan. Lise hayatım boyunca hep yardım etti bana ben de ona hiç saygıda kusur etmedim. O gün hariç. O gün başkaydı. Neden bakmadığımı sordu. Ben de zaten yüksek not aldığımı, bakmam gerekmediğimi söyleyip kafamı geri sıraya koydum. O sırada biraz tartıştık. Ertesi ders beni rehberlik servisinden çağırdılar. içimden "Ulan ne rehberliği ne servisi, içeride gibi daşşağı salmış bir rehberlikçi var. Ada bak dıbına koyayım neye rehberlik ediyorlarsa" diye söve söve gittim. Sinirden köpürüyordum.

Akşam olduğunda ders çalışırken kapımız aşağıdan çaldı. Binada otomat olmadığı için balkondan çıkıp baktım. Mert kapıda bekliyordu. Babama haber edip yanına indim. Geldim, bir paket uzattı. "Ne bu la ?" dedim. "Olum cidden özür dilerim bak. Yanlış anladım. Beni biliyorsun zaten sinirli adamım dıbına koyayım. Yoksa seni kırar mıyım hiç kardeşim benim" dedi. Aslına bakarsan o kadar alınmamıştım. Sarıldım. Birlikte parka gidip oturup, muhabbet ettik. Biraz sonra tekrardan "Özür dilerim kardeşim cidden" dedi. "Mert yeter artık biraz daha susmazsan ağzını vuracam artık. Oğlum ben sana hiç küser miyim lan ? Hem küssem burada ne arayayım" dedim. Daha sonra bana anlat bakayım şu kızı dedi. Ben ona o kızı anlattım o da bana Buseyi. Daha sonra dönüp "Şaka maka o da benden hoşlanıyormuş lan" dedi. "Oğlum, hoşlanmayacakta, ne yapacak. Kız olsam ilk sana veririm" dedim. Biraz gülüp, taşak muhabbeti yaptıktan sonra ayrıldık.

Artık hayatımı bir rutine bağlamıştım. Yorucu bir rutindi ama içimdeki ateş sürekli beni daha da gelişmeye körüklüyordu. Sürekli olarak salona gidiyor, bütün antrenmanları yapıyor ardından diyet listesindeki her şeyi uygulayıp sürekli kitap okuyordum. Ama bunları yaparken sürekli aklımda Almina vardı. içimde bir kor gibi yanan nefretin dışında, bir de ona karşı duyduğum büyük sevgi vardı. Derslerim eskisine göre daha iyi olmaya başlamıştı. Yavaş yavaş kilo vermeye de başlamıştım. ilk ve ikinci sınavları böyle geçirdik. Artık okulda yeni bir tayfam vardı. Deniz,Ege, Tayfun,Ömer. Okulun bitmesine az vardı. Mert ile Buse hala sevgililer ben ise hala okula gidip gelirken onların yanında yancı gibiydim.

Bir gün okul çıkışı, Mert Buse'ye baktığı için üst dönemden birine sataşmış ama bana söylememişti. Bunu bizim çocuklardan haber aldığımda, bizimkilerle birlikte koşarak okulun az ilerisindeki parka gittim. 3-4 kişilerdi Mert ise tek başına duruyordu. Biz yavaş yavaş olaya doğru yaklaştık. Derken bir tanesi Mert'e tokat attı. Mert hareket etmedi. Bir tokat daha attılar. Sinirlendim. "Hayırdır lan" diye bağırdım. Bir tanesi kenardan çıkıp üzerime doğru yürümeye başladı. Mert arkasını dönüp üzerime geleni kolundan tuttu. Çocuk Mert'e kafa atıp indirdi. içimden senin boyunu gibeyim demek geldi. O sırada Tayfun gidip üzerime gelen çocuğa kafa koydu. Özet geçeyim isterseniz kavgayı. Sayı çokluğu sayesinde 10. sınıfları dövecekken,10lardan bir 3-4 daha geldi. Biz dayak yiyecekken de araya okulun reisi 11 lerden Emre çıkıp bizi kurtardı.

Tayfun ise hala Emre bizi kurtardığında "abi bırak ya" diyip duruyor ama bilmiyor ki bıraksa bir ton dayak yiyeceğiz. Eve gittiğimde üstümde pek fazla hasar yoktu. En sevdiğim hırkamın, kapşonunun kenarını yırtmışlardı. Bir de birisi nasıl yapmışsa boynumu cırmalamıştı. Babam gelmeden dikkat çekmesin diye boğazlı kazağımı giyip, elime bir kitap aldıktan sonra evde babamı beklemeye koyuldum.