Ertesi günler okula gittik. Öykü gelmemişti. Gittim sınıfına ama yoktu. Her gün, her ders gittim sınıfına gururu da giberim dedim. Sordum arkadaşlarına bilmediklerini söylediler. Gizlice gidip tuvalette ağladım liseli kızlar gibi. Ezik diyeceksiniz biliyorum, ama öyle kötüydüm ki. Yeminler ettim bir daha kimseyi sevmeyeceğim diye.

Haftasonu oldu. Ben evde tek iken, telefonuma bir mesaj düştü. Almina. Buluşmak istediğini söylüyordu. Hani ceza vereceğim ya aklımca Öykü'ye olur dedim. ilk gün onu gördüğüm kafeye çağırdım onu. Gittim kafeye. Bitik bir haldeyim zaten. Geldi."Teklifin hala geçerli mi bulldoser" dedi. "Geçerli" dedim. "Kabul ediyorum" dedi. Ne kadar gülümsenebilir ise o an işte o kadar gülümsedim. Ertesi gün de dışarı çıktık. Dolaştık biraz, bağlandığım da değil ya. Tuttum elini. Hoşlandığım için değil ama öpüştük o gün. Eve çağırdım o gün Almina'yı. Ayrıntı vermeyeyim. gibiştik işte. Ama zerre bir şey hissetmedim. Amacım zarar vermekti Öykü'ye. Nasıl oluyorsa ? Onu unutmaktı amacım. Yarım saatten az sürdü. Sonra o da gitti yanımdan zaten. Ağladım, utandım kendimden yaptığımdan utandım. Biliyorum belki ben değildim utanacak, ama utandım işte. Hani Oscar Wilde diyordu ya herkes öldürür sevdiğini diye.

Şehvetli ellerle öldürür kimi
Kimi altından ellerle öldürür;
Merhametli kişi bıçak kullanır
Çünkü bıçakla ölen çabuk soğur.

Bıçağa yüreğim yetmediğinden, öyle öldürmüştüm ben o gün Öykü'yü. Unutmak için başka birini kullanmıştım onu. Almina mesaj attığında kaçamak cevaplar verdim sonraki günler. buluşmak istediğinde olmaz dedim yüzüm olmadığından.

Gittik adamla konuştuk 70 liralık spor salonuna aylık 35 liraya başladım. Yarı fiyatına resmen. Adamın dediği her gün geliyor. Beni ne kadar zorlarsa zorlasın dediklerini harfi harfine uygulamaya çalışıyordun. Telefonum biraz eski olduğu için bir mp3 satın aldım. Ona da bildiğim bütün güzel şarkıları doldurdum. Ama bir tanesi vardı ki işte o bütün takatim bitim dizlerimin üstüne çöküp, "yeter pes ediyorum artık" dediğimde beni kollarımdan tutup tekrardan ringe atıyordu resmen. Remember The Name.

it`s just ten percent luck,
twenty percent skill,
fifteen percent concentrated power of will,
five percent pleasure,
fifty percent pain,
and a hundred percent reason to remember the name!

bu yüzde on şans, yüzde yirmi yetenektir
konsantre iradenin gücü yüzde on beştir
yüzde beş zevk, yüzde elli acıdır
ve o ismi hatırlamanın yüzde yüz nedenidir *

Okul son sınavları erken bitirmişti. Geriye kalan zamanda ise rahattık. Birkaç kere okuldan kaçıp bizim eve gittik bizim çocuklarla. Ege kaçmadan önceki sabahtan çantaya Playstation'ını atıyordu. Bize gidip bizimkilerle pes turnuvası falan çeviriyorduk, o sırada kızlarda kendi aralarında muhabbet ediyordu. Artık mayısın sonuna gelmiştik. 3 haziran Öykü'nün doğum günüydü. Haftalardır onun için okuldan sinyal yapıyordum, harçlıklarımı daha az harcayıp her hafta 20-30 kenara atıyordum, kopya paralarını da içine kattığımda 350 liraya yakın para biriktirmiştim. Güzel bir kafe ile konuşup, yeri ayarladım. Pasta için de bir pastane ile konuşup fiyatta biraz indirim yaptırarak bir pastayı yapması için adama parayı verdim. 250 lira param kalmıştı. Onu da hediye için ayıracaktım. Hediye ne alsam ne alsam diye ararken birden NT'de kindle denen bir alete rastladım. Bir e kitap okuyucuydu. işte aradığım hediye bu dedim. 170 lira da ona verdikten sonra artık her şey hazırdı. Babamın bilgisayarından, bir pdf şeklinde dosya hazırlayıp ona şiirler yazdım. Araya da onunla çekindiğimiz bütün fotoğrafları koydum. Bu çok zamanımı almıştı o sıralar Öykü'yü de aksatmaya başlamıştım. Ama kesinlikle değecekti. Bütün sevdiğimiz yazarların kitaplarını içine doldurduktan sonra şiirleri yazdığım 30 sayfalık kitabı da içine attım. Daha sonra kitabı açıp kapadıktan sonra aleti geri kapattım. Çünkü son okunan kitap başta gözüküyordu. Aleti kutusuna koyup günü beklemeye başladım.

Çıkıp bizimkilere bir çağrı bıraktım. Bildikleri için meşgule attılar." Açmıyorlar ya, her neyse biz gidelim bir kafeye oturalım" dedim. "iyi peki" dedi Öykü üzgün bir sesle.

Kafeye gittik. Girdiğimiz gibi bizimkilerin hepsi "iyi ki doğduun Öykü" demeye başladı. Öykü ağlamaya başladı. içimden insan süpriz yapmaya korkuyor öyküye diye düşündüm. Sarıldım buna. işte pasta falan yedik. Sonra şarkı falan açtık dans ettik birlikte. Ege içeride tarlası yanmış çiftçi gibi bir hüzünle oturuyordu. Garson ablaya gidip böyle böyle diye rica ettim. Kadın egeyi dansa kaldırdı. Ege gülümseyerek bana baktı. Öyle o gün iyice eğlendik 4 gibi de kafeden çıktık. Deniz Ayça Ben, Öykü ve Ege bizim eve geçip birlikte oturduk. ilk defa o güzel filmi orada izledik işte Remember Me. Bizim filmimizdi. Her Öykü aklıma geldiğinde açıp izlerim hala. Sonunda gözlerimiz dolmuştu. Ege bile ağlamak üzereydi. Sonra monopoly oynadık sonrasında ise, onlar gitti ve biz ikimiz kaldık.

Orada öyle oturdum kaldım. Ege oturdu yanıma. Bir sigara uzattı. Yakacağımdan değil ya. Aldım elime öyle. Baktım bir sigaraya tam atacakken yere vazgeçtim. Hızlı bir intihara yüreğim yetmediğinden yaktım öyle. Yavaş yavaş öleyim diye. Birlikte oturduk egeyle orada bir yarım saat konuşmadık. Geçen arabaları izledik, yanımızdan geçen insanları. Ulan saatlerce dövseler bu kadar kötü olmazdım diye düşündüm. Ege'ye sevmeyeceğim bundan sonra demek için ağzımı açtım. Söyleyemedim. Ağladım, kardeşimin göğsüne yatıp ağladım sessizce. Bir o kalmıştı ya zaten yanımda. Onu geri getirmediğini anlayınca, gitti hıçkırıklarım da. Ege zütürdü beni eve. Uzandım yatağıma ağladım nefesim bitene kadar.

Eve gittim. Artık Almina aklımdan çıkmış gibiydi. Yalnızca Öykü'yü düşünüyordum. 15 dakika sonra aradı. Eve vardın mı dedi. Vardım dedim.

Ondan sonraki günlerde artık okulda bizim tayfadan boş bulduğum zamanlarda hep Öykü ile geziyordum. Onun bütün arkadaşları ile tanıştım. Onlarla da muhabbet ediyordum. Bizimkiler artık sürekli teklif et deyip duruyorlardı, ama onları her seferinde geçiştiriyordum. Salonda tartıldığımda ilk geldiğimden beri toplamda 13 kilo vermiş olduğumu farkedip sevindim. Artık vücudum yavaş yavaş yerine oturmaya başlamıştı. ilk sınavlar başladığında, Öykü'yü edebiyat çalışmak için bize çağırdım. işte söz sanatları falan filan vardı. Biraz ders çalıştıktan sonra oturduk tekrardan konuşmaya başladık. Babamın kitaplığını inceliyor, kitaplar hakkında falan konuşuyorduk. O sıra da babam eve geldi. Onu Öykü ile tanıştırdım. Babamın kitapları hakkında babam ile de biraz konuştu. Daha sonra babam her zamanki gibi odasına gitti. Biz de benim odama gidip biraz daha ders çalıştık. O sıra da Öykü birden bütün okuduğum kitaplardaki güzel sözleri not aldığım deftere uzandı. Elinden almak için uzandım ama defteri geriye çekip yatağıma oturdu."Özel değilse okuyorum" dedi. Yok değil diyebildim ancak. içinde Almina ile ilgili bölümler de vardı. ilk sayfasını açtı. Üçüncü Şahsın Şiiri-Atilla ilhan okumaya başladı. Şiirin yarısında iken babam odaya girdi. Aç olup olmadığımızı sordu. Ben de açız dedim kurtulabilmek için. Daha sonra babam yemek hazırlarken elinden defteri alıp olduğu yere koydum. Bir daha bu defteri uluorta yerlere koymayacaktım.

Yemeği yedikten sonra, Öykü eve gitti. Babam ise salona geçip, ben odamda otururken beni yanına çağırdı.

O gece içtik Egeyle. Bizde kaldı. Rakı aldık. Hiç unutmuyorum. ilk defa rakı içtim o gece. O gece ben ona anlattım o bana, söylemedi ismini ama hemen tanıdım onu. Buse'yi seviyordu o da. Anlattı bana söyleyemediğini, anlattı her seferinde onu gördüğünü Mert'in yanında her seferinde onu gördüğünde, ağlayacak gibi olduğunu. Birlikte içtik o gece Ben,Ege, acıdan taş kesmiş kalpler, bir de Neşet Ertaş. Anlattık birbirimize. Biz sustuk kalplerimiz konuştu. Sonra herkes sustu, Neşet Ertaş. Yine bizi anlattı bize. Çocuk diye sokakta görseniz başını okşayacağınız adamların dertlerini anlattı. O gün anladım aşkın yaşı olmadığını. Kaç yaşında, nerede olduğu farketmiyordu, herkes aynı ağlıyor aynı göz yaşı süzülüyordu yanaklara. Hani bi duvarda yazıyordu ya "Müzik değil acılardır evrensel olan" diye. işte öyleydi...

Bir sigara yaktım, çıkarıp, derin bir nefes aldım. Biri sigaraya başlattı, öbürü alıştırıyor diye düşünüp güldüm kendi kendime...

Pazartesi günü okula gidip fizik hocamdan özür diledim. Ondan bir iki saat sonra ise zaten diyetisyene zütürmek için babam geldi. Diyetisyene gittik. Bir liste verdi. işte kahvaltı öğle yemeği falan. Öğle yemeğine evden bir şeyler zütür, olmuyor ise tuzsuz badem falan ye dedi. Buraları isterseniz kısa geçeyim beyler. Adamın verdiği diyeti öğün öğün uygulamaya başladım. Bir yandan da evde kendi başıma yapabildiğim kadar spor yapmaya çalışıyordum. Sürekli olarak derslerime çalışıyor ve babamın seçtiği kitapları okuyordum. Artık kendimce fikir üretmeye ve bu fikirlerimi bu kitaplardaki bilgilerin üzerine oturtmaya çalışıyordum. Aralarda kalan boşluklarda ise arkadaşlarımla dışarı çıkıyordum. Neredeyse hiç boş zamanım yoktu.

Zaman böyle geçti ve okul sömestr tatiline girdi. Sömestr tatilinde babamın işte olduğu dönemlerde odamda rahatça sigara içip kitap okuyor, o gelmeden 1-2 saat önce de odayı deodoranta boğup bizim tayfa ile dışarı çıkıyordum. Artık tayfaya yavaş yavaş Mert de ısınmaya başlamıştı.Bir gün, şehir merkezine çıkıp gezerken, 2 tane makina gördük. Yumruk makinesi ve şu kilo ölçen aletlerden vardı. Ege hadi yarışalım kim yüksek yaparsa diğerine bir şey yaptıracak dedi. Kilo ölçen aleti göstererek, "eğer şunda kapışıyorsak hiç şansın yok baco haberin olsun " dedim. Her neyse yumruk makinesinde, ben bunu yendim. Dedim buna, şehrin ortasında 30 şınav çek. Bir el daha teklif etti, onda da topun alt tarafına vurdum. Her ne kadar çirkeflik yapıp dikkatini dağıtmaya çalışsam da o elde de o kazandı. O da aynısını söyledi. Başladık çekmeye millet de bizi izliyor. O sırada kim geçse beğenirsin ? Almina. dıbına koyayım böyle bir şey yok. Şehrin ortasında millet geçerken şınav çekiyoruz, o sırada da sevdiğim kız geçiyor. Bir gözgöze geldik. Tabi ben hemen ayağa kalkıp toparlandım. Üstümü falan sildim. Ege'ye hadi dedim kalk. "Ne çabuk bittin Bulldoser sen de" diyor. içimden dedim, senin ben kafana sokayım. Her neyse bunu kaldırdım falan. Bize bakanlara, ellerini kaldırmış "Teşekkürler Türkiye" diyor. Almina'da hala o sırada orada. Dedim "Allahım, ben ne suç işledim de bunu bana arkadaş diye verdin. "

Haftasonu babamın kitaplarından birkaç tanesini onun da tavsiyesi ile seçtim. Bunları okuyacaktım. Dışarı çıkıp Buse ve Mert ile buluştuktan sonra, erkenden yanlarından ayrıldım. Hem onların yalnız kalmaları için iyi olacaktı hem de ben eve gidip kitap okuyacak ve araştırma yapacaktım. Birkaç saat kitap okuduktan sonra babamın bilgisayarından bir kaç evde yapılabilecek basit egzersizleri okudum. işte şınav mekik falan. Günlük seti uyguladım. ilk gün çok zorlanmıştım ancak ikinci gün daha da zor olacaktı. Ancak ben dayanmak için sürekli müzikler falan açıyor, onlarla gaza gelmeye çalışıyordum.

Çıkışta bir gittik. 40 kişi bekliyorlar. dıbına koyayım biz gibsen 15-20 kişiyiz. Çıkmadık okuldan, sonra Emre abi geldi. Baktım tek dıbına koyayım dedim ne yapıyor bu. Gittik çocukların yanına. Emre abi öne çıkıp "Özür dileyin lan çocuktan benim kardeşimdir bu çocuk" dedi. 10 ların reisi olan Berktay "Emre bak adam bizim dönemden çocuğun sınıfını basıyor, çocuğu dövüyor. isterse babanın oğlu olsun." Emre çocuğun yakasından tuttu. "sen ne yaptın lan, sen de gitmişsin çocuğun sınıfını basmışsın. Dayağı yiyip yedirememişsin kendine buraya adam toplayıp senden küçük çocuğu dövmeye çalışıyorsun." Çocuk emrenin eline vurdu. Emre dönüp "Kavga mı edecen lan benle. Gel arkaya çıkalım teke tek. Hatta dur dıbına koyduğum dur" dedi. Telefonu çıkarıp birini aradı. "Seko gelin lan" dedi. Bir baktık parkın arka tarafından 20-25 kişi geldi. Turan taktiği gibiydi amk heyecanlandık hepimiz. Seko dediği de hayvan gibi adam. Bizimkiler orada dururken Tayfun aniden öne çıkıp Ozan'a kafa attı. Berktay Emreye yumruk atmaya çalıştı ama, araya ben girip Berktay'a bir yumruk salladım. Daha sonra önümüze gelene vurmaya başladık. Zaten Serkan king kong gibi adamların arasına girmiş vurduğunu indiriyordu. Bizimkiler önden, 11 lerde arkadan bunları araya aldık. Kavga biraz daha böyle sürdü. Daha sonra okulun güvenliği gelip kavgayı dağıttı. Herkes kaçtı zaten. O gün Emre abiye gidip teşekkür ettim. Lafı olmaz kardeşim her zaman dedi. Ama işin kötü yanı olanları Öykü de görmüştü.

Öykü, yanıma geldi. "Bir şeyin var mı" diye sordu.Yok dedim. Geldi beni öptü. "Bir daha benim için kavga etme sakın. Bu konuda ciddiyim. Ve eğer bir daha olursa küserim sana. Sana bir şey olursa dayanamam" dedi. Güldüm, "Beni öpmen için kavga etmem gerekiyormuş demek ki" dedim. Ters ters baktı. O sırada Ege geldi. Egenin dudağı patlamıştı. Elimle bir baktım, "bir bişeyim yok kardeşim" dedi. Öykü, bir mendil çıkarıp uzattı. Egenin ağzına tuttum. Daha sonra kendisi tutmaya başladı. Öykülerin eve doğru öyle gittik. Ege'ye bizde kalması için ailesine sormasını istedim. Böyle eve giderse sıkıntı çıkardı. Annesini aradık, babasına sormasını söyledi. Babasına sorduğumuzda ne tak yersen ye dedi. Öykü "izin vermiş mi oldu şimdi" dedi. Güldük biraz daha sonra Öykü'yü eve bırakıp Ege ile bizim eve yürüdük.

Plan aynen işe yaradı. Okuldan kaçıp bizim eve gittim. Bizimkiler içeriden çıkıp. Mutlu yıllaar öykü falan diye şarkı söylediler. Öykü herkese teşekkür edip bana da sarıldı. Yaşadığım en güzel doğum günü dedi. Ama daha yeni başlamıştı. Daha sonra, bizimkiler ayrıldı. Biz yine birlikte oturduk. Sürekli bir şeylerden konuştuk. Ona afedersin, istediğin gibi bir doğum günü olmadı ama falan dedim. "Seninle iken her şey çok güzel. Bu en güzel doğum günümde bulldoser" dedi. Tam öpüştüğümüz sırada babam içeri girdi. Öykü utanmıştı. Ben gitsem mi falan dedi. Dur dedim. Dedim şansımı gibeyim. Görmemiş gibi yapıp odasına gitti. Ben de arkasından gittim. Gittiğimde "niye erken geldin okuldan" dedi kravatını çözerken. Yalan söylemek her şeyi daha kötü yapardı "baba sınavlar bitti dersler boştu, bugün öykünün doğum günü diye okuldan kaçtık" dedim. işte seminere falan gideceğinden bahsetti 7 günlüğüne. işte bana para falan bırakacakmış. E daha önce neden bahsetmedin diye sordum. "Beyefendi sanki yanımıza geliyormuş gibi bize hesap soruyor bir de" dedi gülerek. Haklıydı. Daha sonra biz içeride öyle otururken eşyalarını toplayıp ikimize de güle güle dedikten sonra gitti. içime oturmuştu. "Öykü'ye dışarı mı çıksak ya" dedim. "Bence de" dedi üzgün bir sesle. Doğum gününde resmen utançtan harap olmuştu.

Kitabımı bitirip kenara koydum. Bu kız nereden çıkmıştı şimdi dıbına koyayım. Biraz evin içinde oyalandıktan sonra, tekrardan duşa girdim, üstümü falan giyindim. Yarım saat sonra çıksam gibe gibe yetişiyordum. Derken 15 dakika sonra Mert aradı. Almina, Ben, Buse buluşuyoruz diye. Almina'yı dikkatimi çeksin diye başta söylemişti. Dur bir bakayım kanka babamdan izin alırsam dönerim dedim. izin problem değildi, ama Öykü vardı diğer yanda. Bir tarafta beni reddeden kız, diğer tarafta beni arayıp buluşmak isteyen kız. Alıcı gözle bakınca Öykü de fena sayılmazdı, fiziği gayet düzgündü, yüzü de güzeldi... Aklım çok karışıktı ama hemen karar vermezsem istemediğim bir sonuç doğabilirdi. O yüzden Mert'i arayıp çıkamıyorum dedikten sonra buluşma yerimize doğru erkenden yollandım.

Erkenden gidip koltuklarımıza oturduk. Zaten daha önceden bildiğim bir tiyatro olduğu için başlarda çok dikkat etmedim fakat Öykü ilgiyle izliyordu. Ben de elimi öykünün elinin yanına koyup izlemeye başladım. Arada fısıldaşarak, bazı şeyleri yorumluyorduk. istiyorsanız tiyatro hakkında spoiler vermeyeyim. Kısaca bitti işte tiyatro. Sonlarına doğru Öykü benim elimi tutmuştu, sonunda alkışladığımız kısma kadar öyle gitti. Alkıştan daha sonra ise salondan elele çıktık. Biraz daha dolaşıp, gün hakkında konuştuk. Daha sonrasında ise onu evine bırakıp eve geri döndüm.

Günler böyle geçiyordu. Almina artık benim için yoktu. Belki bir görsem, işler değişecekti ama mutluluğumu bozamazdım.

Okulda üst dönemden binin biri Öykü'ye yazmıştı. Bunu duyduğum anda, kan beynime sıçradı. Gidip tüm tayfayı topladım. Çocuğun sınıfına girdim. Deniz kapıyı tutuyordu. Çocuğun üzerine yürüyüp bilmeme rağmen "Bilader Ozan sen misin" dedim. "He benim buyur kardeş ne oldu ? " dedi. "Kardeşin falan değilim ben senin bak bunu önce bir o kafana sok. Ulan gavat gidip sevgilisi olan kıza yazmaya utanmıyor musun" dedim. "Kime yazmışım lan" dedi. "9 lardan Öykü diye bir kız var bildin mi. Bak o benim sevgilim, bir daha o kıza baktığını dahi görmeyecem. Bir de bana da öyle bir daha lanlı lunlu konuşma dönemini de seni de giberim, adam mı oldunuz lan ?" dedim. Masaya vurup ayağa kalktı. Burnuna kafa atıp geri oturttum. Zaten sırada olduğu için buna yumruk atmaya başladım. Belki kalksa belamı giberdi çocuk. Bilmiyorum. Bizimkiler beni çekti. Sınıfındakiler izliyordu sadece. Bizimkiler aldı beni zütürdü. Daha sonra bu 10 ların reisi sonraki ders sınıfıma gelip, 10 lara sövmüşsün falan dedi. Sinirliydim. Evet lan dedim sövdüm bir sorun mu var. Adam olana adam gibi davranırım, adam olsaydınız bir şey demezdim dedim. Bana bir tokat attı. Ayağa kalkıp, bunu duvara yasladım, kolumla boğazına biraz bastırdım. Bir tokat daha atmaya çalıştı. Kafamı çektim. Beni itip kurtuldu. Daha sonra, giderken huur çocuğu dedi. Onu dediği an kan beynime sıçradı. Arkasından gidip kafasına bir yumruk attım. Tabii o zaman yumruk atmayı falan pek bilmiyorum. Bildiğin keko yumruğu. işte bunu boyun kilidiyle sıkıp altıma aldım bir kaç tane yumruk salladım falan. Daha sonra sınıftakiler ayırdı. Çıkışta görüşürüz falan dedi. Görüşürüz dıbına koyduğum seni dedim. Açık söyleyeyim beyler onu söylerken zütüm 3.5 atıyordu. 10 dönemi bizden daha iriydi ve sayıları da daha fazlaydı. O yüzden 11 lere çıkıp Emre abiye durumu anlattım. Sen rahat ol hiçbir şey yapamazlar dedi. Onun rahatlığı ile günü geçirdim. Öykü ile de pek konuşmadım. Gitsem kavga ettiğim için bir ton laf söyleyecekti ben de uğraşmak istemedim.

Her neyse gittik, o gün olayı Mert'e falan anlattım gülüyor dümbük. Tabii Almina'nın bana o kadar uzun bakması sadece yaptığımız garip hareketlerden dolayı değildi. Aynı zamanda değişmiş olmamında etkisi vardı. 9 kilo vermiştim o günden beri. Bana bakışı aklımda kaldı ve ondan sonraki gün salona gittiğimde ölümüne çalıştım. Tabii o kadar çalışmanın etkisini bilen bilir, ertesi gün bacaklarım ve kollarım her hareket ettirdiğimde ağrıyordu, o gün dışarı falan çıkmadım, kitap okurken Ege arayıp geleceğini söyledi. Evde 1-2 incinlığı toparladıktan sonra salona geçip kitabı okumaya orada devam ettim.

Beyler 4-5 daha entry girip, yatsam olur mu ? Söveceksiniz, haklısınız, başından beri okuyorsunuz ama artık boynum ağrıdı telefona bakmaktan. Yarın akşam yine devam edeceğim zaten.

Tayfun'a temsilci yardımcılığını sordum, oğlum bir de onla mı uğraşayım diyordu. Siyaseti, ince oynamak gerekiyordu. Tribünlere oynayacaktım. Ertesi ders kızı kantinde yakaladım yanına gidip sesli bir şekilde özür diledim. Adı Öyküymüş tanıştım ve kendimi tanıttım. Temsilciği yardımcılığını teklif ettim. Seve seve yapacağını söyledi. Tayfadan deniz kendisini seçmediğime alınmıştı ama bilmiyordu ki, devamında bütün işleri bu idealist kıza yaptırıp kaymağını ben yiyecektim. Ona "oğlum bak bende sekreter fantazisi var sana mı kaysaydım" dedim. Cevap vermiyordu. "iyi lan ortak pakette paket paranı ben atayım" deyip gönlünü aldım.

O gece öykünün bizde kalması için şeytana selam durduracak bir plan hazırladım. Tabii önce Öykü'nün kabul etmesi gerekiyordu. Öykü'ye söylediğimde olur neden olmasın dedi. Öykü annesini arayıp arkadaşı Ceren'de kalacağını söyledi. Bizim evin civarı tarif etti ve annesini onlara geçtiğinde Ceren'in annesinden arayacağını söyledi. Ben ise hemen Ayça'yı aradım. Buse'yi aradım. Buse'nin sesi bir kızdan daha ziyade 30 lu yaşlarda bir kadının sesine benziyordu.Ona durumu anlattım, biraz mırın kırın etse de sonra olur dedi. Yarım saat sonra Öykü'nün telefonundan önce Buse'yi aradık ondan sonra konferansa alıp Öykü'nün annesini aradık.Öykü biraz konuşup annesine veriyorum dedikten sonra biz mikrofonu kapattık, Buse'de mikrofonu açtı. işte Öykü'nün doğum gününü kutlayacaklarını falan söyledi Buse. Buse de bizim evi tarif etti. Annesi ile de 10-15 dakika konuştuktan sonra iznimizi aldık. Ancak sabahtan gelip Öykü'yü alıp okula zütüreceklerdi. Buse ile de sabah gelmesi için konuştum. Tamam dedi. Her şey hazırdı.