Aylarca bu günü beklemiş, hayalini kurmuştum ama sonunda böyle bir duruma düşmüştüm, Hala inanmıyor ve inanmak istemiyordum babamın benden intikam aldığına. Bir de intikam için aylarca beklemiş miydi yani? Günler geçti, durum aynıydı, babamla doğru düzgün iletişim bile kuramıyorduk aylardır. Günlerim hep babamın çıkıp tüm bunların bir şaka olduğunu söylemesini beklemekle geçti. Ama yok, galiba gerçekliğine inanmaya başlamıştım. Belki de babam o kadar iyi biri değildi. Beni karşılıksız seven, bir dediğimi iki etmeyen, ne hata yaparsam yapayım yanımda olan babam değildi o benim artık. Düşündüm, düşündüm, düşündüm. Babamın eski imajını kafamda silip duruma gerçekçi bakmaya çalıştım. Babam, gözümde o kadar yüce bir makamdaydı ki ne kadar yaşananların gerçek olduğunu düşünsem de babamın imajını kafamda silemiyordum. Ama nihayet bir sonuca vardım, evet, aslında bu durumun oluşmasında en büyük pay ve sorumluluk bana aitti