Sonradan bozdu hızı

Rez heyecanlandım

Televizyonun sesini yüksek şekilde açmış, haberleri dinliyordu. Televizyonun düğmesinden sesini kısmaya çalıştım, babam anında yanımda bitip “Çekil ordan, bela mısın sen yumurcak laftan anlamıyor musun” dedi. “Baba, artık çığırından çıktı bu şaka” deyince onun verdiği karşılığı duyunca ağlayarak soluğu banyoda aldım “Senin bana aylardır yaptığın onca şey şaka mıydı?”

Sonra babam beni masaya çağırdı ve öğretmen olmadığını söyledi ve ben de 76 santimlik zenci damarlı yarrağmı sıvazla"yarak" kendimi gibtim hem de sideways

Aylarca bu günü beklemiş, hayalini kurmuştum ama sonunda böyle bir duruma düşmüştüm, Hala inanmıyor ve inanmak istemiyordum babamın benden intikam aldığına. Bir de intikam için aylarca beklemiş miydi yani? Günler geçti, durum aynıydı, babamla doğru düzgün iletişim bile kuramıyorduk aylardır. Günlerim hep babamın çıkıp tüm bunların bir şaka olduğunu söylemesini beklemekle geçti. Ama yok, galiba gerçekliğine inanmaya başlamıştım. Belki de babam o kadar iyi biri değildi. Beni karşılıksız seven, bir dediğimi iki etmeyen, ne hata yaparsam yapayım yanımda olan babam değildi o benim artık. Düşündüm, düşündüm, düşündüm. Babamın eski imajını kafamda silip duruma gerçekçi bakmaya çalıştım. Babam, gözümde o kadar yüce bir makamdaydı ki ne kadar yaşananların gerçek olduğunu düşünsem de babamın imajını kafamda silemiyordum. Ama nihayet bir sonuca vardım, evet, aslında bu durumun oluşmasında en büyük pay ve sorumluluk bana aitti

Hadi hadi hadi

Bana karşı hiçbir zaman en ufak bir kötü söz söylemeyen, içtiği sigarayı ben odaya girince söndüren, hasta olduğum geceler uykuları kendine haram edinen bir insana karşı yaptığım onlarca kötülük onun böyle bir reaksiyon vermesine sebep olmuştu her ne kadar inanamasam da. Artık bunu kabullenmeli ve babamle eski günlerime dönmek için elimden ne gerekiyorsa yapmalıydım, tıpkı basit bir konsol aldırmaya çalışırken yaptığım gibi. Bir sabah, her şeyi kafamda planlamış şekilde uyandım, kahvaltı için masaya oturdum.

Uyuycam seni bekliyorum dbk hadi

Babam tam karşımda oturuyordu. Tüm cesaretimi topladım ve belki de hayatımda başka hiçbir dönem bulamadığım bir özgüvenle “Baba” diye cümleye başlayarak her şeyi bir bir anlattım. Geçmişte çok büyük hatalar yaptığımı, onun benim her hatama büyük bir olgunlukla yaklaştığını, her isteğimin gerçekleşmesini isteyerek büyük hata yaptığımı, bundan sonra sadece kendimi değil ailemizin iyiliğini düşüneceğimi ve daha pek çok şeyi bir çırpıda anlattım ona. Anlatırken adeta düşünmemiştim. Babam, beni sonuna kadar susarak dinledi ve sanki pek umursamaz bir tavırla “Madem öyle… Son bir isteğim var senden, tüm bu yaşananlardan dolayı benden ve annenden özür dile” dedi.

Ben, tereddütsüz ikisinden de özür diledim ve ayağa kalkarak sarılmak için kollarımı açtım. Babam, ayağa kalkmadı ama buna aldırış etmedim ve sarıldım ona. Ama onun bu halde bile beni takmayıp yumurtasını soymaya devam etmesi gözümden kaçmadı. Gene aldırış etmedim ve yerime oturarak, artık tüm kötü günlerin geride kaldığını düşünerek kahvaltımı ettim.

Burda bitirirse n00b

Günler, belki de aylar geçti. Artık babamla konuşuyor, şakalaşıyor, hatta beraber oyun oynuyorduk. Ama hiçbir zaman babamın doğal halinde olmadığını düşünüyordum, babam değil de sıradan bir insan gibi olmuştu artık. Başlarda, babamın gözümdeki yüksek konumundan dolayı yanlış düşüncelere kapıldığımı, aslında onun normale döndüğünü düşünsem de, hayır, sonradan emin oldum ki o, eskisi gibi değildi.

Afferim hızlandı işte bu reis aferin böyle

Geç saatlere kadar oyun oynadığım gecelerden biriydi yine, saatlerdir oturmam sonucu susamıştım, mutfağa su almaya gittim. Karanlıkta biriyle çarpıştım, kalbim pıt pıt atmaya başladı. Karşımdaki kişi güldü. Babamdı. Annem çoktan yatmıştı şimdi. “Uyku tutmadı beni de, gel bakalım iki oyun atalım seninle” dedi babam. Suyumu içtim ve yanına gittim. Oynamaya başladık, saatler geçti. Bir ara arkamı döndüm, oyun oynadığımız odanın kapısının camında bir gölge gördüm, babamı haberdar etmek için çekiştirdiğim anda babam, ağzımı tutup “Şşşşş, sakın sesini çıkarma, ben de gördüm onu” diye fısıldadı kulağıma.

Wtf neye sardı dbk bu

Son partlar eminim..

Gece gece...

Naber lan...

Kalbim küt küt atmaya başlamıştı, muhtemelen evimizde bir hırsız vardı. “Ne yapacağız baba”, diye fısıldadım kulağına. Bir refleksle telefon aramaya başladım, tabii o zaman cep telefonu filan yoktu kimsede, ev telefonu da bulunduğumuz odada değil, yatak odasındaydı. Babam “Hırsızın silahı olabilir, kaçmaktan başka bir şey yapamayız, her an buraya da gelebilir. Hızlıca balkona koşup yangın merdiveninden ineceğiz” dedi. “Peki ya annem” “Annen başının çaresine bakar. ”Nasıl bakar baba, şaka mı yapıyorsun” demeye kalmadan eliyle ağzımı kapadı ve hareket etmeye başladı.

Yazacanmı kardeşim elim şeyimde kaldı