Babam tam karşımda oturuyordu. Tüm cesaretimi topladım ve belki de hayatımda başka hiçbir dönem bulamadığım bir özgüvenle “Baba” diye cümleye başlayarak her şeyi bir bir anlattım. Geçmişte çok büyük hatalar yaptığımı, onun benim her hatama büyük bir olgunlukla yaklaştığını, her isteğimin gerçekleşmesini isteyerek büyük hata yaptığımı, bundan sonra sadece kendimi değil ailemizin iyiliğini düşüneceğimi ve daha pek çok şeyi bir çırpıda anlattım ona. Anlatırken adeta düşünmemiştim. Babam, beni sonuna kadar susarak dinledi ve sanki pek umursamaz bir tavırla “Madem öyle… Son bir isteğim var senden, tüm bu yaşananlardan dolayı benden ve annenden özür dile” dedi.