Bunu duyar duymaz eve koşuyorum hüngür hüngür ağlıyorum, aylardır babama sözde küs taklidi yapıyorum ve her gün babamın kalbinden bir parça söküyorum, babamla aylardır iletişim kurmadım ve böyle bir durumda öğrendiğim bu gerçek, beynimde tarifsiz bir oyuk açıyor. inanmak istemiyorum babamın 6 ay sonra dünyadan silineceğine. Belki kansere inanıyorum ama ömrünün tükeneceğine inanmıyorum. Ben yaşadığım sürece o da yaşayacak diye şartlanmışım hep, başka bir şey düşünemiyorum. Plan yapıp onu müthiş derecede mutlu edecek bir şey yapmak istiyorum, artık oyuncak filan istemediğimi tek istediğim ve tek düşündüğün şeyin onun sağlığı olduğunu anlatacaktım