Annem ve babam geliyor, onlara bir şey çaktırmıyorum, babamla konuşmamaya devam ediyorum. Annem, babamın yanında “Artık son verin şu saçma küslüğe” demesine rağmen aldırış etmiyorum, çünkü çok daha büyük bir şey planlıyorum babam için. Babamın içindeki hüzün gözlerinden okunuyor. içim içimi yiyor belki ama duygularımı o güne saklıyorum. Birkaç gün sonra, artık daha fazla beklemenin manasız olduğunu ve babamı orantısız sevince boğacağım günün bugün olduğunu düşünüyorum.