Okuldan çıkıyorum. Söyleyeceklerimi toparlıyor ve elimdeki tüm parayla babama hediyeler alıyorum, babamın seveceği türden her şeyi. Gözlerim belki hiç olmadığı kadar ışıl ışıl tutmaya çalışıyorum, ona en ufak bir moral kırıntısı kazandırmak ve belki ömrünü biraz uzatmak için. Eve varıp zili çalıyorum, açılmıyor. Anahtarı kullanıp açıyorum, evde kimse yok ama içerde yengemi görüyorum. “Babam nerde” diye bağırıyorum olabildiğince, elimdeki hediyeleri görünce ne yapmak istediğimi anlıyor, hüzünlü gözlerle “Birazdan gelirler” diyor. Yalan olduğu o kadar belli oluyor ki, ne olduğunu biliyormuş gibi hastaneye koşuyorum, her tarafı dolaşıyorum gene hastanede, bir ara annemi görüyorum otururken, yanına gidip bağırıyorum “Babam nerde” Annem çaresiz, gözleriyle işaret ediyor, babam yoğun bakımda, girmeme izin vermiyorlar. Sonradan öğreniyorum ki beynindeki kanserli tümör, beyin kanamasına sebebiyet vermiş.