Otobüste tekli koltukta oturuyordum. Çantamdan kitabımı çıkardım ve okumaya başladım. yarım saat kadar sonra göz kapaklarımın kontrolünü otonom sinirlerim devralınca direnmenin faydasız olduğunu kavrayarak kafamı cama yasladım o anda uyuyakaldım.
Muavinin dürtüklemesiyle kendime geldim. Güneş henüz doğmamıştı. Tam olarak alaca karanlık denilen vakitti. gidip kafeteryadan bir çay aldım. Boyoz daha çıkmadığı için çayımı yavaş yavaş içmeye koyuldum. O sıra yanıma birisi oturdu. Yürümeye başladık. Anlata anlata yürürken birden etraf dönmeye başladı. Hayal meyal yere düştüğümü hatırlıyorum.

Uyandığımda büyük bir depodaydım. Yanımda 3 tane kar maskeli zenci tren yapmış gibişiyordu. aklıma sözlükte gördüğüm dedeler geldi ve canlısını görmüş olmanın verdiği heyecanla kahkaha attım. Güldüğümü gören zenciler sinirlendi ve beni göbek deliğimden sırayla gibtiler. Şuan 2 aylık hamileyim