hazır yazmıyorken ben bi osbir çekeyim beyler part gelince haber edin

geldim beyler devam

Reserved

Haftalar gökyüzüme güvenmeyerek, sorgulamasını izleyerek ve terkinin yaşatacaklarını kafamda defalarca senaryo ederek geçip gitti. Her gün saatlerce konuşuyorduk. Bazen dakikalarca ses çıkarmadan eski bilgisayar monitöründen birbirimizi izliyorduk. Biliyordum artık. Ben o'na aşıktım.. Ama duygularımı açarsam süreci hızlandıracaktım.

Yaz bitmişti artık. izmire, hopotis'in hopotis olduğu yere gidiyordum. gece 00:30 da Bursa terminale geldim ve önceden ayırttığım bileti aldım. Elimde ufak valizim, sırtımda çantam.. Uğurlamaya kimse gelmemişti. Evde helalleşip kendim gelmek istemiştim. Dışarı çıkıp yaktığım sigaramdan bir kaç nefes aldım. eskisi gibi sessiz çığlıklar atmak zorunda değildim. Yalnızlık güzel şey derdim önceden. Sevenin varsa unutuyorsun bir anda bu antik düşünceleri yeni bir yalnızlığa değin.

Tutunacak tek dalım yapamazdım onu. Eğer giderse bir kez daha, bu sefer en şiddetlisinden yıkılırdım.

biraz az yazmışsın sanki panpa

yaz artığğk

Otobüste tekli koltukta oturuyordum. Çantamdan kitabımı çıkardım ve okumaya başladım. yarım saat kadar sonra göz kapaklarımın kontrolünü otonom sinirlerim devralınca direnmenin faydasız olduğunu kavrayarak kafamı cama yasladım o anda uyuyakaldım.
Muavinin dürtüklemesiyle kendime geldim. Güneş henüz doğmamıştı. Tam olarak alaca karanlık denilen vakitti. gidip kafeteryadan bir çay aldım. Boyoz daha çıkmadığı için çayımı yavaş yavaş içmeye koyuldum. O sıra yanıma birisi oturdu. Yürümeye başladık. Anlata anlata yürürken birden etraf dönmeye başladı. Hayal meyal yere düştüğümü hatırlıyorum.

Uyandığımda büyük bir depodaydım. Yanımda 3 tane kar maskeli zenci tren yapmış gibişiyordu. aklıma sözlükte gördüğüm dedeler geldi ve canlısını görmüş olmanın verdiği heyecanla kahkaha attım. Güldüğümü gören zenciler sinirlendi ve beni göbek deliğimden sırayla gibtiler. Şuan 2 aylık hamileyim

ahahahah yine mi ya

ulan yengenizin uyarısıyla geldim. internet ancak düzene girdi. Karışmış buralar :D devam ediyorum

Akşamın kör karanlığında tek başıma oturduğum o bankta yalnız olmadığımı hissediyordum artık. Gökyüzüm benden kilometrelerce uzaktaydı belki ama sesiyle, yazılarıyla ben onu yanımda gibi görüyordum. Mutsuzluğunu hazmedemiyordum. Mutsuzluğu haketmiyordu.

Her ne ise. Birkaç müzik açtım telefondan ve önümdeki denize bakarak onunla konuşmayı sürdürdüm. içimde bir takım duygular cereyan ediyordu.

iç sese kulak vermeye çalıştım. iç sesim genellikle yanıltırdı ya beni. O gün o gece ilk defa mantıklı bir şey söyledi.

Sev onu.

Doğru yer doğru zaman ve doğru kişi...

Gerçek şu ki dostlar, sevdiklerimiz her an yanımızda olup da bizi çok mutlu edebilirler. Fiziksel yakınlıktan bahsediyorum. Bir de fiziksel uzaklık yaşadıklarımız vardır.

Bu kişilere her canımız istediğinde sarılamayız. Sarılamaz mıyız gerçekten?

Onu tanımadan önce bu sorumun cevabı sarılamayız olurdu sanırım.

Lakin ben onu tanıdım ve bir şiir çalındı kulağıma;

Bir insan isterse size sesiyle sarılabilir.

Gökyüzüm bana yaşamayı sevmeyi istediğini söyledi.

Sevincimden duvarları tekmelemek istedim ben. Dünya üzerinde nefes alan ne kadar insan varsa hepsini kucaklamak istedim. Kuzey kutbunu keşfe gittim. Mutlu resim tablolarında buldum kendimi.

Sanki 5 yaşına geri dönüş yapmıştım. Salıncakta sallanan, top peşinde koşturan, sokaktan eve çamurlara bulanmış hale dönen bir çocuktum sanki.

Bir kadın düşünün dostlar. Bir sözü ile size çocukluğunuzu veriyor... Daha nasıl anlatayım ben size onu?

Anlatamamak yoruyor beni... Birkaç dakika önce onunla konuştuk telefonda. Hissettiğim duyguları hikayeye yansıtamamaktan korkuyprum dedim. Kendi yazdıklarımı beğenmiyorum.

Kendisinin sevdiğini söyledi. Eğer o böyle diyorsa vardır bir bildiği...

Şimdi geldik hikayenin asıl başladığı noktaya...

Takvim yaprakları herhangi bir günün herhangi bir saatini gösteriyordu. Siz veya bir başkası, telefonun dijital ekranındaki tarihe baktığınızda bugün günlerden şu diyordunuz.

Benim ise hayatım kökünden değişiyordu...

ismin kadar benim olsan ya dedi.

ismim neydi?

... ...

Doğduğumdan itibaren taşıdığım ismi sevdirmişti bana. ismim bana aitti. ismimi onun sesinden duyduğumda hissettiklerim ise ona ait...

Benden beni mi istiyordu? Benim hislerimi mi? Yahut da hepsinden daha güzeli.. Benim sevgimi mi istiyordu?

Korktum dostlarım. Benden bu istekte bulunduğu zaman mutluluğumun, heyecanımın ötesinde büyük bir korku vardı.

Ya mutsuz edersem seni?

Dünya öyle bir yer haline gelmişti ki insanlar diğer insanları mutsuz etmekten başka bir işe yaramıyordu. Ben ismim kadar onun olursam ve bir gün üzersem onu giderdi benden. Böyle düşünüyordum işte.

iç ses yeniden kontrolü ele almış, saçma sapan konuşmalarla beni engellemeye, olumsuz bir yanıt vermeye zorluyordu.

Oğuz Abi demiş ya hani Korkuyu beklemek korkudan beterdir diye...

Ben korkuyu beklememeliydim. Ben onu sevmeliydim. Ben her şeyi göze alıp ona gitmeli, kendimi teslim etmeliydim.

Ben seninle mutsuzluğa da varım. dedi

Ona gittim dostlarım. Takvimlerin gösterdi sıradan bir tarih değildi artık...

Yarın 11:00 gibi devam ederiz. Herkese iyi geceler.

takip + + + + + +

Bekliyorum

Günler haftalar geçti..Ben yine fotoşop ile uğraşıyordum ve bi taraftan da gökyüzüm ile konuşuyordum...

SONRA Bi ANDA ARKAMDA BiR ŞEY HiSSETTiM ARKAMI DÖNDÜGÜMDE BiZiM SAATÇi ABi VE ARKADAŞLARI BEN DiYiM 60 SiZ DiYiN 80 SANTiMLiK HAŞMETLiLERi iLE KARŞIMDA iDiLER

bu arada dpgr hopotis kim amk ben gobax hesabına giremiyorum bunu kullanıyorumda hangi şeğefsiz benim taktigimi çalabilir

LORDUNUZ GERi DÖNDÜ KARŞILAMA TÖRENi YOKMU LAYN

Selamlar. Bugünden rezimi alayım. Kavuncan da buralarda mıdır?

Biraz erken başla be panpa