/i/Hikaye

Herkesin bir hikayesi var, ya senin hikayen nedir?
  1. 1.
    +29 -34
    serinin 1. hikayesini profilimden bulabilirsiniz başlık adı aynı bulursunuz direk.. kaldigimiz yerden devam

    Mürüvet çocuğu diğer odada uyutmaya çalışırken, Zeyneple ben de büyük odada, çift kişilik yatağın üzerine uzanmış, öpüşüp elleşiyorduk. Elbiselerimizleydik. Elimi Zeynebin bacak arasına atttığımda külodu ıslanmıştı. Benim yarak da kazık gibi olmuş, pantolonumu zorluyordu. Zeynep fermuarımı indirmeye çalıştığında, "Atalay gelir şimdi!" diyerek engelledim. Zeynep, "Of yaa! Atalay'ı neden çağırdın ki? Hiç yalnız kalamayacakmıyız seninle!" dedi sinirle, elinden şekeri alınmış çocuk gibi buruşturmuştu suratını. Dudağından öpüp, "Aşkım, Atalay'ı Mürüvet'le ilgilensin diye çağırdım!" dedim. Ama aslında kafamdan başka şeyler geçiyordu...

    Atalay 10 dakika sonra gelirim demişti, ama halen gelmemişti. Bu arada çocuğu uyutup yanımıza gelen Mürüvet heyecanlı görünüyordu, saçını başını düzeltip, aynada kendisine bakıp duruyordu. Sonunda kapı tıklandığında, Mürüvet, "Hah, Atalay geldi işte!" diyerek koştu kapıya, açtı. Ama gelen oda servisi idi. Çocuk, "Otelimizin ikramı!" diyerek getirdiklerini masaya bırakıp gitti. Muhtemelen Atalay göndermişti. Büyükçe bir hasır sepetin içerisinde, büyük bir şişe Şampanya, çeşitli Egzotik meyvalar, bardaklar, tabaklar, çatal bıçaklar ve peçeteler vardı. Az sonra da Atalay geldi, "Kusura bakmayın geciktim biraz! Resepsiyon personelinin görev çizelgesinde küçük bir ayarlama yapmakla meşguldüm!" dedi.

    Şampanyayı patlatıp, doldurduk bardaklara, koltuklara geçtik, içerek sohbete başladık. Hatunlar her kadehten sonra biraz daha gevşiyordu. 5-10 dakika sonra Atalay'la Mürüvet birbirlerinin eline koluna ufaktan dokunmalara falan başlamışlardı. Benim bir elim zaten Zeynebin sırtında ve belinde dolaşıyordu. Hatunlara meyvaları kendi ellerimizle hazırlayıp yediriyorduk. Şişedeki şampanya bitmek üzereyken, artık Mürüvet'le Atalay da 20 yıldır tanışıyorlarmış gibi samimi olmuşlardı. Sonuçta gibişeceklerdi, bu kaçınılmazdı, ama herhalde bizim varlığımızdan çekindikleri için bir türlü ilk adımı atmaya cesaret edemiyorlardı.
    ···
   tümünü göster