intihar etmiş bir gencin depresif bir cenaze merasimi oldu zannediyorsanız yanılıyorsunuz.

cenazemden story paylaşan yazıyla beş arkadaşım vardı.
açıkcası tam o an gözüküp mezarımı da kadrajlarına alan selfie'lerinde poz vermek vardı da...
lakin hayalet olmanın kötü yanı işte. gerizekalı herifler öldüm ulan, öldüm... story paylaşacak zaman mı demeyi isterdim. işin kötü yanı paylaştıkları fotoğrafların beğeni ve üzgün smile'Lı yorumlar alması oldu. sanırım orada bana gerçekten üzülen annem hariç kimse yoktu.

gömüldüğüm sırada değişik hissettim. kendi bedenimi beyazlar içinde üzerine toprak atılırken görmek enteresan his. hararetli bir şekilde kürek sallayan amcam ağzına toz kaçınca mezara tükürmeseydi daha memnun olabilirdim ama sonra ben de ciddiyetimi kaybettim.
içimdeki pişmanlık azaldı. annemin yanına kadar gidip sarılmak istedim.
tabii ki dokunamadım ve duyurmadım kendimi.

bu ufak vedalaşmadan sonra kendimi şehrin sokaklarına attım.