cenazemdeki kalabalık artık dağılmış olmalıydı.
ben de müge'yi bekliyordum onun odasında.

bence bana gerçekten değer veriyordu. odasına gelecek, kapısını kilitleyecek ve kafasını yastığa basıp hıçkırıkları duyulmasın diye saatlerce ağlayacaktı evet böyle olmalıydı.

kapının açılma sesi geldi. daha sonra gülüşmeler. hayır yanlış duyuyorum umarım.
odaya erkek arkadaşıyla öpüşerek girdiler. çocuk yanımda müge'yi soyuyor ben ise boş ve şaşkın gözlerle olanları izliyorum. ulan bugün benim cenazeme katıldın biraz bekleseydin en azından
diyorum içimden. gerçi dışımdan da desem duymaz.

tüm bunlar olurken çocuk müge'yi soyuyor, müge çocuğun boynunu ısırıyor.
ben ise 3 yıl boyunca takıntı yaptığım kızın gerçekliğini görüyorum en çıplak haliyle.
not; çıplak mecazi değil. gerçekten soyundular.

bundan sonrası özel hayatın ihlaline girer dedim ve kalbim daha fazla zarar görmeden odadan çıktım. salonlarına geçtim. televizyonu açtım, dolaplarından nutella ve cips alıp 3'Lü koltuklarına yayıldım. bu arada sevişme seslerini duymamak için salonun kapısını da kapattım.

bunları hak etmedim bence. bir kaç saat önce cenazeme katılmış kıza who s your daddy dememeleri lazımdı. olan oluyordu.

bir süre sonra sesleri kesildi. sanırım çocuğun erken gelme sorunu vardı.
bu biraz mutlu etti beni. niye bilmiyorum.