bu yıkık dökük evde uyanmıştım. ve irkilerek yerimden fırladım.
yanımda bir kağıt vardı. üzerinde *her gün sadece 1 saat bu bedene aitsin, imza L... not pazarlık payı bıraktım*

https://www.youtube.com/watch?v=l2S4GTD-AAw

birinin beni gördüğü andan itibaren bir saatim olduğunu fark ettim.
24 saatte yalnızca 1 saat emanet bir bedenim olacaktı. o'na güvenmemeliydim.
anlaşırken bundan bahsetmedi. yine de artık görünen bir bedene sahiptim.

harabeden sokağa çıktım. biraz adımladıktan sonra bir dükkan camından kendimi gördüm ilk defa. evet zevkli adamdı gerçekten. kafamı çevirdiğim an bir kızın gülümseyerek yanımdan geçtiğini fark ettim. lakin bu pek umrumda değildi şimdiden 50 küsür dakikam kalmıştı.

müge'Ye gitmeyi düşünsem de vicdanım beni evime zütürdü.
kapının önünde durdum ve evimi izledim. o sırada annem berbat bir halde çöpleri kapıya çıkardı.
yanına kadar hızlıca adımlayıp 'yardım edeyim teyzecim' dedim. ben hayattayken buna benzer bir acı yaşamamıştım. döndü sağol oğlum dedi ve yüzüme baktı.

bir süre baktı. nasıl olur? şevkatle baktı, ben ben değilim nasıl olurdu.
elini koluma dokundurup nasılsın dedi. yine tüylerim diken diken oldu.
ben söylemedim o'na kurallar? hayır bu ihlal sayılmamalıydı.
tek kelime edemedim bir süre. sonra iyiyim dedim. artık ben de iyiyim deyip tekrar apartmana girdi. annem her şeyi biliyor muydu? yoksa hissiyat mıydı?

size diyebileceğim tek bir şey var.

bu dünyadaki en yüce şey ne aşk, ne iyilik ne kötülük. bir anne ve oğul arasındaki sevgi
arafın griliğinden cehennemin ateşinden ve cennetin ışıklarından daha güçlü.