Sözün özü hatunun kaprislerinden dolayı bayağı bir hayal kırıklığı yaşadığım için o 11 gün bana zehir olmuştu. Zaten daha önümde 10 ay askerliğim vardı.
Bunca şeyden sonra beni ümit verip, koşa koşa gelince de bu şekilde karşılaması benim gururumu bir hayli incitmişti. Fakat bir şey demedim. Hiç ama hiç ses etmedim.
Normal devam ettim. Bozulduğumu belli etmemek istedim nedense.
Daha sonra bu böyle devam ederken,e sayılı gün tabii, izin bitti. Emektar adam peder bey tarafından bu kez Atatürk havalimanına bırakıldık.
Sabahın erken saatlerinde, sanıyorum 8,45 civarı bingöle iniş yapmıştım. Havalimanına girdim, bavulumu aldım derken, birden etrafımda 2 tane inzibat bitti.
inzibat dediğimde öyle aklınıza klagib inzibat kıyafeti gelmesin. Normal sivil iki kişi.E tabi asker olduğumuz tipten belli. Sarışın adamım ben hemen farkediliyorum
bingöllü vatandaşların arasında. Elimizde de askeriyenin verdiği bir çanta var. Bilen bilir gib gibi bir çanta. Farkedilmemek mümkün değil yani.
inzibatların referansı ile birlikte bir otobüse bindirildim. Otobüsle alaya vardık. Alaya vardığımızda yaklaşık 1-2 saat sonrasında benim karakola düştüğüm söylenildi.
Merkez ilçeye bağlı, bingöl-elazığ karayolunun üzerinde,33 şehit anıtının hemen karşısında varolan, yeni yapılmış bir karakol..
Karakolun en önemli özelliği, zamanında 33 askerimizin şehit olduğu o noktaya bir anıt yapılmış. Anıt yapıldıktan sonra da bir jandarma karakolu inşaa edilmiş.
Bu yüzden de ismi Anıttepe jandarma karakolu olmuş.Bu yüzden manevi değeri yüksek olan bir karakoldur.

Fakat karakoldan komutanlarımın beni almasını beklemek zorundaymışım.Çünkü benim gibi anıttepe askeri olan birkaç kişi daha varmış ve onların da ktmye katılmasını
bekliyorlarmış. Falan filan işte.

Ktmde toplamda 3 gün kaldım ama o 3 gün dile kolay beyler.Ben hayatımda bu kadar zor zaman geçirmemiştim. Resmen saniyeler dakika gibi, dakikalar saat gibi ilerliyordu.
Elimde takoz bir telefon, bazı yerde çekiyor, bazı yerde çekmiyor. Kızı aradım 2-3 sefer.Çalıyor çalıyor açan yok. Arkadaşları arıyorum, müsait olanı yok.
Ulan birileriyle konuşmam lazım benim. Zaman geçirmem lazım. Yoksa kafayı yiyecem orada.
Gözüm hep telefonda. Kız arar mı? Ha şimdi aradı,ha şimdi arayacak. Deli gibi onu bekliyorum. Neden aramıyor diye türlü türlü şeyler düşünüyorum.