Biz 2 kardeşiz, abim benden 5 yaş büyük. Anne ve babamın göz bebeği, örnek çocuk. Mahallede örnek delikanlı. Nefret ettim ondan, yıllarca nefret ettim. Beni ve abimi görenler asla kardeş olduğumuza inanmadılar. Bende ne ararsan var. içki, ot, karı kız muhabbeti, kavga, serserilik.. Abim ise hiç genç olmadı sanki, hiç ergen olmadı şerefsiz. Okulu bitirdi, birtane kız dalgası yok. Sonra işe girdi, çalıştı, 19 yaşında babamdan çok maaş alıyordu ve o parayı getirip babama veriyordu. içki içmez, sigarası yok, hayatında bir kavgaya bulaşmamış. Her akşam yemeğinde evde. Annem bana ne zaman biraz abini örnek al oğlum neden böyle yapıyorsun dese, annemden de nefret ediyordum. Her uyarıda nefretim daha çok artıyor ve “size bir tane iyi yeter” diyordum. Dibe batmanın keyfini sürüyor ve kasıtlı olarak daha çok dibe batıyordum. Bu pgibolojiden kurtulmam yıllar sürdü. Annem her Türk annesi gibi cefakardı, merhametliydi, tek istediği aslında iyi olmamdı.