Yemek verilen mekana girdik ve ilkay’ın mesai arkadaşlarının olduğu masaya oturduk. Tanışma faslı geçti. Tabi masadaki tüm bakışları üzerime almıştım. Yıllardır beraber çalışan bu insanlar benim kim olduğumu merak ediyor. Muhtemelen ilkay hiçbirisine benden bahsetmemişti. “Aile dostumuzun oğlu, üniversitede okuyor şuan”dedi. Beyler bunu söylerken öyle gururlu bir surat ifadesi vardı ki, ben üniversite okuduğum için o kadar gururlandığımı hatırlamıyorum. iplik fabrikasında çalışan işçi kadınlar ( hepsi 35+ yaş kız demeye dilim varmıyor ) ve abilerle doluydu masa. ilkay’ın bu detayı dikkat ve merakları bir kere daha üzerime çekti. Sarışın olan Zehra abla :
- Hangi bölümü okuyorsun ?
+ Filoloji. (Aslında rus dili ve edebiyatı desem anlaşılacaktı, ancak filoloji diyince daha bir havalı geliyor, atom mühendisi gibi..)
- Filoloji ne ?
+ Yani dil bilimi.. ingilizce ve Rusça dillerini, edebiyatlarını inceliyoruz. (ingilizce kısmı yok tabiki)
- Ne olacaksın ?
+ Önü açık, birçok şey olabilirim. (Aslında o yıllar hiçbir fikrim yoktu)