Tüm bunları konuşurken göz ucuyla ilkay’a baktım. O kadar hayran bakıyordu ki bana. Ona dönünce kafasını çevirdi, işle ilgili dedikodulara başladılar. Bu arada ilkay’a sürekli mesaj geliyordu. Mesajları okurken tedirgin oluyordu ve bana göstermemeye çalışıyordu. Bu durumdan epey rahatsız oldum. Demiştim hastalık derecesinde takan bir tipim. Pire için yorganı değil tüm binayı yakabilirim. Yavaşça eğildim kulağına :
- Kim o ?
+ Nasıl kim ?
- Nasıl kim nasıl bir soru ? Kim işte o mesaklaştığın ?
+ Hesap mı soruyorsun ?
_ Evet ?
+ Bana babam hesap sormuyor sana ne oluyor ?
- Başlarım şimdi sana da babana da…
Bir hısımla kalktım masadan ve dışarı çıktım. Nevrim dönmüştü. Ne zaman bir çuval incir görsem, büyük abdest bozasım geliyor. içine sıçmadan duramıyorum. Bir sigara yaktım, sakinleşmek için. Ama sakinleşemiyordum. Hali tavrı o kadar kendinden emin ki zoruma gidiyordu. Ezemiyordum. 20 lik bir kız sizden hoşlanıyorsa, seviyorsa ona istediğiniz her şeyi yaptırabilirsiniz. Peygamberim deseniz sorgusuz biat eder. Ama 37 yaşında benim yaşadığım hayatın 2 katını yaşamış bir kadına sökmüyormuş. Birden ilkay köşede belirdi, hızlı adımlarla yanıma geldi.
- Ne yapmaya çalışıyorsun ?
+ Asıl sen ne yapmaya çalışıyorsun ? Oyun mu oynuyorsun benimle ?
- Seni iş arkadaşlarımınla tanıştırıyorum sen masayı terk ediyorsun. Sence anlamayacaklar mı ? Bunların hepsi ailemi tanıyor farkında mısın ?
+ Umrumda değil. Dün benimle yiyişiyorsun bugün başkasıyla mesajlaşıyorsun. Ben gidiyorum. işin bitince ara beni gelir alır evine bırakırım seni. Bundan sonra abla kardeşiz, masaj yok, özel yaşantı yok, dışarı çıkmak yok hiçbir gibim yok!
Hızla döndüm ve arabaya yöneldim. Tuttu kolumdan.
- Peki sakin ol. Lütfen sinirlenme. Çantamı alayım beraber gidelim buradan. Çokta umrumda değil kimse.