Oturdum evdeki tüm pgiboloji kitaplarını araştırmaya başladım. O zamanlar internet yaygın değil, pdf kitap bulmak felan imkansızdı. Evdekiler yetmedi, şehir kütüphanesine gittim. Oradan bulabildiğim işe yarayacak tüm kitapları aldım. Kendi veresiyem 3 kitaptı, 2 arkadaşımı daha işin içine sokarak 8 kitap aldım toplamda. Neredeyse günde 1 kitap bitiriyordum. Aradan da neredeyse 2 hafta geçmişti. Kitapları okumuyor, ders çalışır gibi çalışıyordum, notlar alıyordum kendime. 4-5 kitap bittikten sonra yavaşça harekete geçmeye karar verdim.
Şeymaya onunla görüşmek istediğimi söyledim ama nefret olarak değil, bu konuyu aşabileceğimizi düşündüğümü, ayrı kaldığımız süre zarfından sevdiğimi farkettiğimi, affetmeye hazır olduğumu, affetmenin bizi birbirimize daha çok bağlayacağını, böylesine büyük bir olaydan sonra affetmenin beni de rahatlatacağını söyledim.
E tabii ki bunlar yalandı.
Aslında benden duymak istediklerini söyledim. Aldatan ve vicdan azabı çeken bir karakterin en çok duymak istediği ve kendini karşısındakine teslim etmesini sağlayan cümlelerin bu olduğunu artık biliyordum...