Ona karşı o kadar nefret doluyum ki anlatmamın imkanı yok. Bazen unutuyordum, yüzüne bakıp bakıp gülümsüyordum ama o an arkamdan "gene mi yiyeceksin boynuzu, aferin aferin aynen böyle devam gerzek!" diye bir ses geliyordu.
O 3 aylık çıkmamızın intikamı o kadar uzadı ki ertesi yaz oldu. ikimiz de üniversite kazandık farklı şehirlerde. Fakat bu şehirler arası otobüsle 3 saatti yalnızca.
Ben üniversiteye gitmenin sarhoşluğuyla hemen 3-5 tane kız buldum kendime. tek tek onlarla çıkıyor, Öpüşürken fotoğraflarımızı çekiyordum sonra ayrılıyordum. Amaç ne kadar çok kızla aldatırsam o kadar iyi. Hemen göndermiyorum fotoğrafları, sonradan toplu gönderecem. Ayrılmıyorum da şeymadan. Hergün ne kadar özlediğimi söylüyorum arada sonra gene ağzına sıçıyorum. iyice kafası kaydı. Bir gülüyor bir anda bağırmaya başlıyor sonra ağlayrak özür diliyor vb.
istediğim kıvama gelmeye başladı.
Majör depresyon.
Son darbe olarak o aldatılma gününden beri olan herşeyin yalan olduğunu söyleyecek ve fotoğrafları yollayacaktım ki kafa iyice gitsin...