Bir gün haftasonu için o 3 saatlik yolu teperek yanına gittim. Kararlıydım, son darbeyi vuracaktım ona bugün. Direk yüzüne bakmak istiyordum, o surat ifadesini görmek istiyordum. O benim yüzüme bakamadı ama ben onun direk suratına bakıp gülecektim. Şamar atsın, bağırsın çağırsın dedim, ama o zevki tadacam. O yıkımı görecem gözlerimle dedim. O bana 1, ben ona 10 boynuz taktım diye zevkten dört köşeyim...
Otobüste gidiyorken düşündüm, biz temmuz 2004de başladık, mustafa olayından sonra 2-3 haftalık bir aramız var, şimdi ise 2005 aralık neredeyse 2006 olmuş. 1.5 seneyi devirmişiz nerdeyse. Bunun 3 ayı gerçek 14 ayı benim intikamım. Uzun sürdü ama tam istediğim kıvamda dedim, bu gece istediğimi alırım ben dedim. içimde bir korku da var bir değişik ama aklımdaki ses "devam aynen böyle, çok iyi oldu, sen bunu başaracaksın" diyordu. Bildiğin 14 aydır olmadığım bir adam gibi davranmak beni de yormuştu. yarı şizofreni, yarı bipolar gibi davranıp karşımı yormaya çalışmaktan ben de yorulmuştum. Bugün ise ektiğimi biçecektim artık. Hepsi son bulacaktı, hem intikamı alacak, hem gibtirimi çekecektim. Mis gibi uyuyacaktım 1.5 senedir uyku girmeyen gözlerime bu gece huzur dolacaktı...