Nasılsın dedim neşeli bir sesle, iyiyim diye bir cevap geldi gene gayet diri ve canlı bir sesle sen nasılsın dedi...
O an iyi olmamamın imkanı yok zaten. Tabii ki iyiydim. Senin sesini duymuşum seneler sonra nasıl iyi olmayayım.
Neler yapıyorsun dedim, öyle işte, okula 1 sene ara verdim sonra devam işte, seneye biter herhalde dedi, dersler bayaa iyi dedi. Oh oh ne güzel dedim.
Sustuk, bir süre sessizlik oldu.
Şeyma yanlış anlama da yani şu an biri var zaten hayatımda... derken susturdu beni. Areo sus, dedi, sus lütfen dedi. Ben senin öldüğüne kendimi inandırdım. Sen şu an yoksun benim için dedi, sen bir anısın dedi, kendi kendime konuşuyorum şu an dedi, lütfen sus dedi.
Gene başımdan aşağı kaynar sular döküldü...
Ona bıraktığım bu iz ömür boyu kalacaktı belli ki. Normal değildi. Kalıcı şekilde pgibolojisini bozmuşum belli ki.
Tamam dedim o zaman ben çok tutmayayım seni dedim, kendine çok iyi bak, numaram var artık, konuşmak istersen ararsın dedim, tamam dedi kibarca kapattık...