Durumu tekrar anlattım. “Bak Kazım abi, ben bu işi para için, babam için yapıyorum. Madem öyle diyosun bari toplu mal ver, toplu para alayım.”

“Bak” dedi...

“Bak aslanım, bu dünya, senin yaptığın iş yemeksepeti değil. Alıcıya ikramda bulunmak istesem fazla koyarım zaten. Sipariş neyse onu taşırsın. Ben bu işi gariban karnı doyurmak için değil, para için yapıyorum. Beğenmiyosan git hırsızlık yap, efendi gibi geldin, babamın durumu kötü, geçici iş lazım dedin, verdik. Şimdi efendi gibi işini yap.” dedi.

Aslında şimdi Kazım abinin açısından bakarsak olaya, onun bana, benim ona olandan daha çok ihtiyacı vardı... ama o zaman bunu görememiştim.