yarra yedik amk başlıyolar yine

Yani şimdi otur ve düşün. 16 yaşındasın çok fazla para lazım düşün biraz, ne fazla para getirir sana... iddiadan vurgun yapabilirsin, part time işe girebilirsin, borç isteyebilirsin, kredi... çekemezsin reşit değilsin... bunlar garanti olmayan şeyler.

Para neden lazım olabilir ki 16 yaşındaki bir çocuğa? Ailenin reisi hapse girmiştir belki kefalet ödemek zorunda kalmıştır? Fidye istiyorlardır? Daha kötüsünü düşün... Baban bıçakaltına girecek amaaa... para yok. Evet olay tam olarak buydu. Ameliyat için 75 bin TL gerekiyordu.

Hiç uyuşturucuya bulaşmadım. Sadece alkolüm vardı o zamanlar... Ama bulunduğum semtte arkadaşlarım kullanırdı. Her cumartesi takılırdık istisnasız, ben şişe tuborg onlar eroin ve extasy. Ne zaman denemek istesem sadece bir galon veya salt tek hap, asla izin vermezlerdi. Ne tak olduğunu gün geçtikçe zayıflamalarından, algıda güçlük çekmelerinden sonra anlamıştım. 1 hapla bütün günü zütüren dostlarımsa 10-15 tane hap atıyordu günlük, aileleri perperişan, kendileri bitik... Hal böyle olunca bi süre sonra para da bulamıyon moruk. Hiç içmemişlere tavsiye etmeye, ikna etmeye çalışıyosun. O ortamda aklı olan sağ kalır. Ben en akıllılarıydım...

rez iyi gibi

Şimdi biraz betimleme yapıcam, ortamı hayal edin. istanbul’un fukara mahallelerinden biriydi... Hacıhüsrev, Balat, Kuştepe, Tepebağ. Bu tarz semtlerin ortak bir özellikleri vardır. Müptezel yıkıntıları. Kimi zaman terk edilmiş bir binadır bu, kimi zaman yıkılmış bir ev, boş bir arazi...

Ne zaman geçerseniz geçin ordan, kaymış hayatlar görürsünüz, fellik fellik yatan müptezeller... Kimi o kadar zekidir ki profesör olacağı yerde haplanıp kitabını okur, kimi o kadar sert düşmüştür ki lüksle geçen hayatı, artık lüks semtlerde eroin için para dilenmekle geçirir günlerini...

Alkolle başlarsın ilk, sigara yanında iyi gider. Yanına esrar denersin, bu en zirve olaydır senin için. Daha sonra seviye yükseldiğini sanarak günden güne düşersin o taka, önce şeker sonra eroin... Avrupa ve Amerika’da durum daha kötüdür. Eroin kısa sürede seni yaşayan ölüye çevirir ama meth seni yaşarken öldürür, vücudunda açık yaralar çıkar, takım elbise bile giysen içici olduğun her halinden bellidir.

Yine bahsettiğim yıkıntılardan birinde takılıyorduk. Ben sigara bira içiyorum bizimkiler de baygın baygın yatıyor. Bi telefon geldi bana “oğlum samatya hastanesine gel” diye. Durumu daha kötüleşmiş babamın. Acil ameliyata girmesi gerekiyormuş ama devlette yapılamazmış. Özele naklettiler, fatura o andan itibaren işlemeye başladı. Anne desen zaten cinayete kurban gitmiş, abim deseeen 12 yaşından beri tahtaköyde hamallık yapıyor. Gelir seviyesi belli ailenin...

Uzunca düşündüm, hatta torbacı olmak için fazla bile düşündüm. Belki takıldığım ortamdan ötürü aklıma ilk gelmesi gereken şey, çaresizce son ihtimal gibi gözüktü... Koltuktan kalkıp mahalleye yaylandım. Bizimkiler para denkleştirmeye çalışıyordu. Torbacıdan mal alacaklarmış.

Torbacı dediğim de sizi yanıltmasın, yine bizle takılan eroin bağımlılarından biriydi. ismi Oktay. Hani mahallede top oynarken hazetmediğiniz çocuk karşı takıma geçsin de faul yapsam diye düşünürdünüz ya işte benim için Oktay “o”, onun için ben “o” yum.

rezzzzz

ohooo binler nerdesiniz aq

Rezervasyon sen anlat aq sarıyor

Bizim üsküdarda bir laf vardır...

abiler düşmüş taşa kardeşler çıkmış roja

AGA YAZ SARRRRRDI

Dedim agalar, ben de gelecem. içlerinden bazıları tamam gel ayağı çekerken bazıları matbaacı hayatının hatasını yapıyosun bak, otur biranı iç diyorlardı ama ben kafamda kurmuştum, içici değil satıcı olacaktım. Normalde bu piyasalara gireniniz varsa satıcıların çoğu aynı zamanda içicidir, kazandığı para yine alışverişe gider. Kendinden satın alır resmen, ben bunun o zamanlar farkında olmasam da bi amacım var, “devlet yardım etmiyorsa bende devletin yapmadığını yapar, kendi paramı basarım aq” diye düşünüyorum.

Neyse gittik 5-6 kişi Oktay’ın yanına, bunlar alışverişi halletti kayıyoruz mekandan. Dedim siz gidin ben geliyorum... Tam Oktay sırtını dönmüş gidiyor, “Oktay!” dedim “Bir baksana bro.”

Gittim yanına “Ne oldu, hayırdır?” çekti. Dedim “Ben de torba tutucam acil para lazım” hayırdır falan dedi, durumumu anlattım.

“Benim tezgahımın önüne tezgah açmayacaksan, asıl abilerle tanıştırayım.” dedi. Kabul ettim ve yola koyulduk.

Zeytinburnu’nun en dandik semtiydi Tepebağ. Sadece uyuşturucu değil fuhuşta dönüyordu, kumarda. Kalpazanlık baskınlarıyla, sahte pasaport basan depolara baskınları izleyerek büyüdük. Öyle ki bizim zamanımızda “istanbuldan Avrupa’ya gidenler pasaportunu zeytinburnu’ndan alır.” diye bir söz bile vardı.

El altından büyük dağıtımın yapıldığı, bütün Zeytinburnu’nun alıcısı olan Kazım Abinin Emlak Ofisine girdik. Kendisi 40’lı yaşlarda, haber spikeri olmak isteyip başaramayan bi abimizdi. Haber spikeri olamayınca haberlere konu olmayı tercih etmiş olacak ki sürekli baskın yapılırdı buraya, sürekli de serbest bırakılırdı. “Ben tayyibin yeğeniyim.” demesi de şuan beni lan acaba diye düşündürmüyor değil.

Hadi pampa yaz elim gibimde kaldı bekliyorum

Oktay benim durumumu anlattı, böyle durumlarda pasif kalan bi insanım. Kazım abi bana “Matbaacı kardeş. Sana iki çift laf edicem, birbirimizi tanıyoruz, bu mahallenin çocuklarısınız ama herkes yolunda. Ben zeytinburnu dışında iş vermiyorum, veremiyorum. Küçük esnafım ben daha... Zeytinburnu’da da güvenilir çalışanlarım var yani sana iş veremem.” tamam dedik tokalaştık. Üzülmüşüm ama en iyisi bu sanırım diyorum. Tam ayağa kalktık çıkıcaz mekandan, yanındaki Bahri abi “Bu çocuğu kurye yapalım lan o zaman, baksana eli yüzü düzgün, postacı gibi gider gelir emanetleri dağıtır.”

Şimdi Kazım abinin neden semt dışına eleman gönderemediğinden bahsedelim biraz.

Bu işlerde küçük esnaflık demek, kabadayılığın en dip noktası, otoparkçılık veya değnekçilikle eşdeğer. Garibanın kanını emersin. Biri senin malına konsa adamı bulacak kaynağın yok, tanıdığın yok. Üstlerin malı sana satıyor ama, onların gibinde değilsin. Hapse girsen, avukat bile tutmazlar. Çünkü senin yerin dolar, hem de çok hızlı bi şekilde. Kazım abi bunu bildiğinden, satışa gelmemek için, kendi yarattığı müptezel torbacılara güvenmezdi hiçbir zaman. Artık benim işe başlamamla birlikte farklı ilçelere açılacaktı.

RezZZ alalım

Bu işler nasıl yürür onu da anlatayım. Bu gerçek hayat, GTA San Andreas’ta ki gibi çete savaşları yapıp bi bölgeyi alamazsınız torbacı olarak. Ya bakir yerlere konacaksınız, kimse burası benim köşem diyemeyecek, ya da başınızdaki esas abi o mahallenin abisini vuracak belki de izin alacak. Laf üstünde anlaştıktan sonra ilk işimi 2 hafta sonra bakir bir yer olan Bahçeşehir’e giderek yapıcaktım. Söylenene göre çantada 150gr. esrar, 5 galon eroin ve 5 paket extacy. işin başında 1000 lira, bitince 7000 lira, çantanın içinde nerdeyse 30 bin lira değerinde uyuşturucu var, 8 bin lirası bana kalıyor. Yolda giderken acaba yem olarak mı kullanılıyorum düşüncesi bana kafayı yedirtiyor. Otobüsteyken bacaklarım titriyor...

Bahçeşehir’e buluşma mekanına gittim. Tanıdık bir yüz, Oktay geldi yanıma.

“Çantayı aç!” dedi.

Elim ayağım titreye titreye açtım çantayı. içinde uyuşturucu yoktu. Taş vardı.

“Sana güvenebilirmi diye test etti seni. Para falan yok, bütün gün peşindeydim ama hiç içime sinmiyor bu işi yapman.” dedi. Çok sinirlenmiştim. Babamın durumu günden güne ağırlaşıyordu ve resmen benle taşşak geçmişlerdi. Döner dönmez mekana damladım. işi acilen vermesi gerektiğini söyleyecektim ki, beni görür görmez konuşmama izin vermeden bi çanta çıkarıp masanın üstüne koydu.

“Fatih’te çukurbostan var. Oraya gideceksin. Bu 500 lira iş öncesi 3000 lira iş sonrası” dedi.

“Neden fiyat birden düştü?” diye sorduğumda “işin tehlikesine göre para alıyorsun, senin üstünde canlı bomba olsa ve xrayden geçsen polis cihaz bozuldu sanar.” dedi.