Birden burnuma yumruk attı, yere düştüm üstüme çıkıp yumruklamaya devam etti, ağzıma, burnuma, çeneme... Sanki düşmanıymışım gibi saldırıyodu. En son cebinden bıçağı çıkarttı, saplayacaktı ama yapamadı bıçağı bırakıp çantayı alıp kaçtı.

Ben yerde gökyüzüne bakıyordum “yannanı yedin matbaacı. Kazım ananı gibecek, kazım ananı gibecek, kazım ananı gibecek... ”

Cepte son işten kalma param var. Kaçsam beni bulamaz ama yanına gidip olanları söylesem öldüremez de. Aptalca olanı, ikinci olanı seçtim.

Gittim durumu anlattım.

“Niye bu kadar panik yapıyosun ki kardeşim benim, iki sefer bedava çalışırsın olur biter ama o bini gördüğüm gibi ağzını burnunu kırıcam haberin olsun. Kimse kuryeme dokunamaz lan adamın dıbına koyarlar.” dedi.

Belki o huur çocuğunu görürüm diye mekana gittim.