Saatlerce kafa yorduk ve artık yorulmuştum. Odaya utana sıkıla gittim. Mehmet,Kerem ve Anıl gelmişti ve uzanmış konuşuyorlardı. Yanlarına gittim ve;
(B)-Ooo Beyler hoşgeldiniz, haberler nasıl?
(M)-Kötü, çok fazlalar, sürekli üstümüze yenileri geliyor ve burayı sonsuza kadar tutamayız.
(K)-Büyük ihtimalle işler en kötüye sardığın da, burayı boşaltıp bombalarlar.
(A)-Durum öyle gözüküyor. Ordunun destek göndereceği yok. Onlar bizi düşünmüyorsa...
(M)-Bizde kendi çaremize bakarız.
(B)-iyi ama burda bir çok sivil var.Ne araba ne başka birşey var etrafımızda.Hep dağ ve tepe.Bu kadar insan nereye gidebilir? Gitmeyi deneseler bile büyük ihtimalle çoğu ölecek üstümüze gelen sürü yüzünden.
(K)-Bak Emin onların umrunda değiliz,ve bu kesin bir karar değil. Belki sürüyü durdurabiliriz, belki de yardım gelir. Bilemiyoruz
(B)-Sürüyü durdurmanın imkanı yok. Sürekli silah seslerine , insan seslerine gelecekler. Ustelik bu sürü kocaman ve arkasından gelecek olan başka sürüler olacak, gitgide buyuyecekler çünkü hepsi birbirinin peşine takılıyor. işte bu yüzden kimse düşmek üzere olan bir üsse yardım gönderip, kuvvetlerini tehlikeye atmaz.
(B)-Buradan bir an önce gitmeliyiz. Başından beri gelmemeliydik. Kalabalık yerler beraberinde kalabalık sürüler getiriyor.
(M)-Bak ben şerefli bir askerim. Bana verilen görevi ölene kadar yaparım. Eğer bana burayı savun derlerse ölene kadar savunurum.
(K)-Ben Emin ile aynı fikirdeyim.En azından bu üsden bir kargaşa varken değilde herşey daha normalken gidebiliriz.
(A)-Bu fırsatı değerlendirebiliriz.